Είναι μια κυβέρνηση με μεγαλύτερη, διευρυμένη εκλογική βάση αλλά όχι και μια «κυβέρνηση μάχης» –αυτή τουλάχιστον ήταν η ετυμηγορία της «Μοντ». Διότι για τον γάλλο πρωθυπουργό είναι «μια κυβέρνηση βασισμένη στην εμπειρία, τη σταθερότητα και την ανανέωση». «Αυτή η ομάδα έχει συνοχή» αποφάνθηκε από την πλευρά του χθες το βράδυ, μετά τον πολυαναμενόμενο ανασχηματισμό ο γάλλος πρόεδρος. Ο ίδιος επέμεινε πως δεν σκέφτηκε στιγμή (κι ας κυκλοφορούσαν φήμες) να αλλάξει πρωθυπουργό: «Ο Μανουέλ Βαλς διοικεί την ομάδα με ταλέντο και πυγμή».

Θα μπορούσε κανείς να βάλει πολλούς τίτλους στον ανασχηματισμό που έκανε χθες ο Φρανσουά Ολάντ: «Τέσσερις αποχωρήσεις, δέκα νέοι είσοδοι, απόλυτη ισότητα ανδρών και γυναικών». «Ο Ζαν-Μαρκ Ερό επιστρέφει στην κυβέρνηση». «Τρεις οικολόγοι ξανά στην κυβέρνηση». «Ο Φρανσουά Ολάντ καταφέρνει καίριο πλήγμα στην Ευρώπη Οικολογία – Οι Πράσινοι». Ή απλώς: «Ο Ολάντ ετοιμάζεται για τις εκλογές του 2017».

Η νέα κυβέρνηση, η πέμπτη κατά σειρά που διορίζει ο γάλλος πρόεδρος μετά τις δύο κυβερνήσεις υπό τον Ζαν-Μαρκ Ερό (Μάιος 2012 – Μάρτιος 2014) και ακόμη δύο υπό τον Βαλς που ακολούθησαν, έχει 18 υπουργεία, έναντι 15 της προηγούμενης και 20 υφυπουργεία, έναντι 16. Ο Ερό που είχε αποπεμφθεί με συνοπτικές διαδικασίες μετά τις καταστροφικές δημοτικές εκλογές του Μαρτίου 2014, επιστρέφει στο υπουργείο Εξωτερικών στη θέση του Λοράν Φαμπιούς –που αποχώρησε για να αναλάβει πρόεδρος του Συνταγματικού Συμβουλίου. Δηλωμένος σοσιαλδημοκράτης είναι το αντίδοτο του σοσιαλφιλελεύθερου Μανουέλ Βαλς για την αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλιστών.

Ο σκληρός κυβερνητικός πυρήνας διατηρείται. Παρά τις αμέτρητες φήμες που κυκλοφορούσαν, ο Εμανουέλ Μακρόν παραμένει υπουργός Οικονομίας, ο Μισέλ Σαπέν υπουργός Οικονομικών και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ (υπερ)υπουργός Περιβάλλοντος. Μεγάλη έκπληξη θεωρήθηκε η αποχώρηση της υπουργού Πολιτισμού Φλερ Πελερέν και η τοποθέτηση της Οντρέ Αζουλέ στη θέση αυτή, προεδρικής συμβούλου σε θέματα πολιτισμού. Αλλά η «μεγάλη είδηση» ήταν η επιστροφή των Οικολόγων, 22 μήνες μετά την αποχώρησή τους από την κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα οι Οικολόγοι ως κόμμα δεν επέστρεψαν, μόλις προχθές ξεκαθάριζαν πως «δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις». Απλώς ανέλαβε υπουργός Στέγασης, το πόστο που είχε και η Οικολόγος Σεσίλ Ντιφλό επί πρωθυπουργίας Ερό, η επικεφαλής τους Εμανουέλ Κος εγκαταλείποντας παράλληλα το κόμμα. Και ακόμη δύο πρώην στελέχη του κόμματος, που διέρχεται από χθες ακόμα βαθύτερη κρίση, ανέλαβαν υφυπουργοί. Από το βήμα της τηλεόρασης, ο Ολάντ επιβεβαίωσε και το δέλεαρ με το οποίο έπεισε την Κος: ένα τοπικό δημοψήφισμα στη Νάντη όσον αφορά το αμφιλεγόμενο σχέδιο κατασκευής αεροδρομίου στη Νοτρ-Νταμ-ντε-Λαντ, ένα σχέδιο με το οποίο η Κος είναι αντίθετη, πλην όμως στηρίζει ο νέος υπουργός Εξωτερικών: η Νάντη είναι η εκλογική του περιφέρεια. Κάπου χάνεις, κάπου κερδίζεις.

Ο γάλλος πρόεδρος, σε κάθε περίπτωση, φρόντισε να διατηρήσει και τη συμμαχία του με το Ριζοσπαστικό Κόμμα της Αριστεράς, αναβαθμίζοντας σε υπουργούς δύο πρώην υφυπουργούς του κόμματος και αναθέτοντας στον πρόεδρό του, Ζαν-Μισέλ Μπελέ, το υπουργείο Χωροταξίας και Αγροτικής Ανάπτυξης. «Είναι μια κυβέρνηση που πρέπει να δράσει, να μεταρρυθμίσει» δήλωσε χθες το βράδυ ο Ολάντ. Είναι μια κυβέρνηση που πρέπει να τον οδηγήσει στον δεύτερο προεδρικό γύρο το 2017. Δύσκολη αποστολή.

Εμανουέλ Κος

Η πράσινη πινελιά

Οταν ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος Ευρώπη Οικολογία – Οι Πράσινοι (EELV) τον Νοέμβριο του 2013, η 41χρονη σήμερα Εμανουέλ Κος είχε διαβεβαιώσει τη «Monde» πως δεν βρέθηκε εκεί «για να κάνει καριέρα». «Τρία χρόνια αργότερα», σχολίαζε χθες καυστικά η εφημερίδα, «φαίνεται πως έχει αλλάξει γνώμη». Αναλαμβάνοντας υπουργός Στέγασης και εγκαταλείποντας παράλληλα το EELV, μιας και το κόμμα είχε ταχθεί δημόσια κατά της συμμετοχής στην κυβέρνηση, η Κος, περιφερειακή σύμβουλος στο Ιλ-ντε-Φρανς από το 2010, προσθέτει μεν μια πράσινη (και ιδιαίτερα χρήσιμη, ενόψει προεδρικών εκλογών το 2017) πινελιά στην κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ, ενδεχομένως όμως να βάζει και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του EELV.

Ζαν-Μαρκ Ερό

Η υπομονή ανταμείφθηκε

Τον Απρίλιο του 2015, το France 3 είχε προβάλει ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ο πατέρας μου αυτός ο Ερό» και την υπογραφή της Ελίζ Ερό, κόρης του πρώτου πρωθυπουργού του Φρανσουά Ολάντ. «Ο Ζαν-Μαρκ μού λείπει» εμφανιζόταν να λέει σε αυτό ο γάλλος πρόεδρος. «Η αφοσίωση είναι αυτό που σου επιτρέπει να διαχωρίζεις μεταξύ τους τους πολιτικούς». Το μόνο που έπρεπε να κάνει εφεξής ο 66χρονος Ζαν-Μαρκ Ερό ήταν να περιμένει. Σοσιαλδημοκράτης, γερμανόφιλος, «ο Ερό θα είναι ο σύμμαχος του Φρανσουά Ολάντ αρνούμενος να γίνει υφιστάμενος του Μανουέλ Βαλς» σχολίασε η «Μοντ». Και όχι τυχαία. Πρωθυπουργός και νέος υπουργός Εξωτερικών δεν διατηρούν τις καλύτερες σχέσεις.