Εξω ο Αλέξης Τσίπρας δεν πάει καλά –είναι κάτι που είχε αρχίσει να διαφαίνεται ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο. Τότε, ο Πρωθυπουργός είχε επισκεφθεί τη Ρώμη και το Παρίσι φιλοδοξώντας να ηγηθεί ενός μετώπου κατά της λιτότητας. Από τον Ρέντσι και τον Ολάντ, όμως, δεν απέσπασε κάτι περισσότερο από φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Η συνέχεια ήταν χειρότερη. Από τις Βρυξέλλες και τον Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ κατηγορήθηκε για ψέματα, ενώ η διαπραγμάτευση κατέληξε στο Μνημόνιο 3.0, δηλαδή σε ένα Βατερλώ εξωτερικού χωρίς πολιτικό κόστος στο εσωτερικό.

Σε αυτή την κακή επίδοση θα πρέπει να προστεθούν οι εξαγωγές τζιχαντιστών του Καμμένου, οι θερμές υποκλίσεις του Λαφαζάνη στη Μόσχα και τα ανεδαφικά βέτο του Κοτζιά στην ΕΕ. Τίποτε από αυτά, πάντως, δεν εμπόδισε τον Τσίπρα 2.0 να κινείται στο διεθνές περιβάλλον με την ίδια αυτοπεποίθηση που επεδείκνυε ως Τσίπρας 1.0. Κάπως έτσι ο Πρωθυπουργός δήλωσε θετικός από την Κύπρο να ανοίξουν τα κεφάλαια 23 και 24 στη διαπραγμάτευση ΕΕ – Τουρκίας και στο Ισραήλ αναγνώρισε ως ιστορική πρωτεύουσα της χώρας την Ιερουσαλήμ, κάτι που αποφεύγεται γενικώς. Το τρίτο επεισόδιο παίχτηκε σε ένα πολύ πιο ναρκοθετημένο πεδίο –τα σόσιαλ μίντια. Εκεί ο Τσίπρας επιχείρησε να κάνει εξωτερική πολιτική με ευφυολογήματα γράφοντας για τη νευρικότητα των τούρκων πιλότων που ευτυχώς δεν έχουν οι έλληνες συνάδελφοί τους. Ο τούρκος πρωθυπουργός αντέδρασε με μια κάπως πατερναλιστική παρατήρηση, το ευφυολόγημα σβήστηκε στα αγγλικά, αλλά έμεινε στα ελληνικά στη λογική ότι δεν τα διαβάζει κανείς έξω και στο τέλος αποδόθηκε σε λάθος.

Μπορεί η αυτοπεποίθηση να ενώνει τους Τσίπρα 1.0 και 2.0, αλλά υπάρχει και κάτι που τους χωρίζει. Γιατί αν την εποχή του Τσίπρα 1.0 ήταν η άγνοια του διεθνούς περιβάλλοντος που στοίχιζε, την εποχή του Τσίπρα 2.0 είναι απλώς η ροπή προς την γκάφα –κάτι που είναι περισσότερο από λάθος. Και, τουλάχιστον τα τελευταία πολλά χρόνια, μόνο ένας πολιτικός έχει μείνει ονομαστός για τις μνημειώδεις γκάφες του. Λεγόταν Τζορτζ Ουόκερ Μπους.

Τελευταία Νέα