«Μικρές ξεφτίλες στην Αίγινα» νούμερο δύο, με πρωταγωνιστή και πάλι τον ακαταμάχητο, τον άνθρωπο – ιδέα, τον άνθρωπο που μπήκε στη ζωή μας με ένα ποτήρι φραπέ στο χέρι Αλέκο Φλαμπουράρη. Οπως διαπίστωσα από τη Διαύγεια (ναι, αυτή την ίδια τη Διαύγεια που ο ΣΥΡΙΖΑ για προφανείς λόγους θέλει να καταργήσει), ο μπαρμπα-Αλέκος δεν χρωστούσε μόνο 2.600 ευρώ στον Δήμο της Αίγινας από κατανάλωση νερού, αλλά όπως φαίνεται ήταν ένας κατά συρροήν… «τζαναμπέτης», με το συμπάθιο κιόλας.

Σύμφωνα με τη Διαύγεια, λοιπόν (η ανάρτηση φέρει τον κωδικό ΩΒΛΥΩ68-Δ5Β), το φέσι του μπαρμπα-Αλέκου στον Δήμο της Αίγινας ανερχόταν στο ποσό των 6.659,47 ευρώ και ήταν οφειλές που προέρχονταν από το 2010, δείγμα ότι ο άνθρωπός μας μπορεί να είχε cash flow στα ταμεία της εταιρείας του ένα και δυο εκατομμύρια ευρώπουλα, αλλά τα είχε όπως φαίνεται αποκτήσει με κάτι τέτοια –κάνοντας αιματηρές οικονομίες και παραλείποντας να (εκ)πληρώνει τις υποχρεώσεις του.

Επί του συγκεκριμένου, είναι το μόνο που μπορώ να σκεφθώ σε αυτή τη φάση. Αλλιώς το αθώο μου το μυαλό θα στραφεί σε άλλες κατευθύνσεις όπως, για παράδειγμα, να μην ήταν δικά του τα λεφτά, κι αυτός να την πέρναγε στην «τσέτουλα» (έκφραση της slang για τους «λάθρα βιώσαντες»), πράγμα που δεν το θέλω. Ούτε να το σκέφτομαι, δε, δεδομένης και της αμέμπτου ηθικής του προέδρου Αλέξη και του περιβάλλοντός του…

Από το 2010, λοιπόν, τα χρέη του μπαρμπα-Αλέκου στον Δήμο της Αίγινας. Και επειδή ο δήμος, όπως και όλοι οι δήμοι της χώρας, έχουν… γεμάτα ταμεία (εμένα μου λες), πήρε τη γενναία, θα την χαρακτηρίσω, απόφαση να του χαρίσει πρόσφατα σχεδόν το 60% του χρέους –πάντα κατά την ανάρτηση της Διαύγειας. Συγκεκριμένα, χάρισε σε αυτόν τον… αναξιοπαθούντα εκατομμυριούχο της Αριστεράς μπαρμπα-Αλέκο Φλαμπουράρη 4.040,71 ευρώ, με το αιτιολογικό, όπως αναγράφεται στην απόφαση, της «αυξημένης κατανάλωσης»!!

Φυσικά θα κατακρίνω τον δήμαρχο, αλλά όχι για τη συγκεκριμένη απόφαση, όχι. Θα τον κατακρίνω, μη σου πω ότι θα τον καταγγείλω και από πάνω, γιατί ενώ τον βλέπει τον άλλον ότι… υποφέρει μη ξέροντας τι να κάνει τα εκατομμύρια στα ταμεία της εταιρείας του τον υποχρεώνει να πληρώσει τα 2.618,76 για την ακρίβεια, του υπολοίπου, και δεν του τα χαρίζει όλα. Ασε, δε, που τον βασανίζει έτι περαιτέρω τον βαριά… εκατομμυριούχο άνθρωπο υποχρεώνοντάς τον να πληρώσει το ποσό σε 18 δόσεις! Αίσχος. Και πάλι αίσχος. Αυτό μόνο θα πω.

Καψίματα

Το άλλο που θέλω να πω είναι ότι στενοχωριέμαι αφάνταστα όταν χαλάνε μερικές όμορφες φιλίες σφυρηλατημένες στον χρόνο για έναν κοινό σκοπό. Ας πούμε, το πώς θα γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και το πώς θα βγάλουμε όλοι κάτι από αυτό.

Η περίπτωση της φιλίας του γόνου της οικογένειας Γιαννακόπουλου, Δημήτρη, με το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και ειδικότερα με το σύστημα Αλέξη – Παππά – Καμμένου ήταν γνωστή και δεδομένη.

Ο εν λόγω Γιαννακόπουλος, δε, χρησιμοποιώντας ένα site που έχει και μια εφημερίδα είχε αποτελέσει το μακρύ χέρι της τριάδας Αλέξη – Παππά – Καμμένου, υπηρετώντας τον «κοινό σκοπό» που, όπως προανέφερα, ήταν το πώς θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση.

Από τον πρόσφατο καβγά που ξέσπασε ο εις εκ της «αγίας και ομοουσίου τριάδος» Καμμένος «έδωσε» κανονικά τον Γιαννακόπουλο, ότι τους στήριζε, γιατί το αγόρι αυτό ήθελε να γίνει καναλάρχης –να πάρει μια από τις άδειες που θα μοιράσει ο Παππάς με διαγωνισμούς τού… (η αγωγή μου δεν μου επιτρέπει να ονοματίσω).

Το κακό είναι ότι συνόδευσε, κατά τα ειωθότα για Καμμένο, τις καταγγελίες του με μπηχτές κατά Γιαννακόπουλου για ναρκωτικά και τα ρέστα.

Ο Γιαννακόπουλος, εγώ δεν τον ξέρω, αλλά απ’ ό,τι μου λένε, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του για κάτι τέτοια διότι τα ναρκωτικά ούτε να τ’ ακούσει, δήλωσε ότι θα καταθέσει κατά Καμμένου αγωγή ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ.

Να την καταθέσει την αγωγή, καμιά αντίρρηση, αλλά μήπως θα ήταν πιο σημαντικό να μας έλεγε αν η στήριξη στην «αγία τριάδα» που προανέφερα δεν ήταν μόνο ηθικού περιεχομένου;

Ετσι κι αλλιώς, η υπόθεση «άδεια για κανάλι» κάηκε, την έκαψε σαν το κεράκι της Λαμπρής ο Καμμένος. Μίλα άνθρωπέ μου, τι τα κρατάς για τον εαυτό σου;

Αγωνιστικά δείπνα

Το θέμα δεν είναι να μιλήσει μόνο ο Γιαννακόπουλος υιός. Το θέμα είναι να μιλήσουν περί της αμέμπτου ηθικής της Αριστεράς των εκατομμυριούχων και όσοι επιχειρηματίες και επενδυτές μετείχαν των «μυστικών δείπνων» που έγιναν στη διάρκεια των ετών 2012-2014 με την παρουσία κορυφαίων στελεχών του κόμματος της χαράς.

Τα δείπνα που είχαν τον χαρακτήρα της γνωριμίας με «το καινούργιο που έρχεται» κατέληγαν ως συνήθως στην… άδολη συνεισφορά των συμμετεχόντων «στον αγώνα». Ετσι παρατηρούσε κανείς το απίθανο φαινόμενο επιχειρηματίες και μεγαλοκεφαλαιούχοι, αστοί στην καταγωγή και με ισχυρούς δεσμούς στη συντηρητική παράταξη, να σπεύδουν (να σπεύδουν!..) να καταθέσουν τη «στήριξή» τους στον αγώνα!..

Εχω ακούσει απίθανες ιστορίες επ’ αυτού και τελευταία όλο και συχνότερα. «Δαγκώθηκε» κανονικά πολύς κόσμος και το αντάλλαγμα ήταν ένα τηλέφωνο που συνήθως δεν απαντάει, όταν δεν είναι κλειστό.

Μερικοί από τους «δαγκωμένους» διατείνονται ότι «παγιδεύτηκαν». Φυσικά, δεν τους λυπάμαι. Ουδείς ξεγέλασε κανέναν. Ολοι γνώριζαν τι έκαναν και γιατί το έκαναν. Το θέμα είναι πόσοι θα αποφασίσουν να μιλήσουν…

(Η πλάκα είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις διοργανωτές αυτών των δείπνων «στήριξης» του αγώνα ήταν γνωστοί δημοσιογράφοι από τον χώρο της Αριστεράς!!!)

Μπουχός

Δεν θα συνεχίσω άλλο επ’ αυτού –άλλωστε είμαι στη φάση του ρεπορτάζ. Συγκεντρώνω στοιχεία και πληροφορίες για το τι έγινε εκείνη την περίοδο (από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ώς τις ευρωεκλογές του 2014) και τι συνέβη μετά, όταν τον έψαχναν τον άλλον, τον «εκπρόσωπο του αρχηγού» («σαν να είμαι εγώ ο αρχηγός να μου μιλάτε») κι εκείνος εξαφανίστηκε σαν τον… Παναή απ’ τα Μέγαρα –«μην τον είδατε» δηλαδή…

Επίσης επειδή ακούω ότι ο πρόεδρος Αλέξης τα έχει με τις διοικήσεις δυο τουλάχιστον τραπεζών, τις οποίες θέλει να εξαφανίσει, έχει σκεφθεί τι θα γίνει αν κάποιος από όλους, που επίσης «στήριξαν» τον αγώνα εκείνη την περίοδο, αποφασίσει να μιλήσει με «στοιχεία»;

Κάθε πράμα στον καιρό του

Στο μεταξύ, έγινα αποδέκτης σχολίου από προσεκτικό αναγνώστη, από αυτούς που δεν αφήνουν τίποτε να πέσει κάτω, αναφορικά με το δημοσίευμα του Σαββάτου όπου αναφερόμενος στον Βενιζέλο διατύπωσα την άποψη ότι πρόκειται για «μοναδικό πολιτικό μέγεθος» πλέον για την παρούσα Βουλή.

Αντιπαρέβαλε αυτή την κρίση με τον επιθετικό προσδιορισμό της περιόδου της διακυβέρνησης της χώρας από κοινού με τον Σαμαρά, όταν χάριν συντομίας και με προφανή ελευθεριάζουσα διάθεση τούς αποκαλούσα «Αμποτ και Κοστέλο».

Φυσικά δεν αναιρώ τίποτε. Η κάθε περίοδος έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τις δικές της παραμέτρους. Το «Αμποτ και Κοστέλο» χαρακτήριζε μια διακυβέρνηση που παλινωδούσε ανάμεσα στην πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση. Το σημερινό σχόλιο – εκτίμηση για τον Βενιζέλο απηχεί μια πραγματικότητα και την αλήθεια.

Ευχαριστώ.