Σαλάτα με κάκτο, μπουρίτο με γλυκοπατάτα και τσορίθο, λαχματζούν και φαλάφελ. Τα φαστ φουντ στο κέντρο της Αθήνας προσφέρουν και τιμές που ανταγωνίζονται τα σουβλάκια και τα μπέργκερ.

Μέχρι πριν από μερικούς μήνες το μόνο μαγαζί απ’ όπου μπορούσες να πάρεις κάτι στο χέρι εκτός από γύρο και κεμπάπ, ήταν το Falafellas (Αιόλου 51, τηλ. 210-3239.809). Ο παράδεισος των χορτοφάγων και όχι μόνο. Μου είχε κάνει εντύπωση επειδή ήταν το μόνο φαστφουντάδικο στην Αθήνα που είχε πάντα ουρά. Ολες τις ώρες.

Οποτε και αν περνούσα. Μια μέρα που είδα μικρή ουρά στήθηκα κι εγώ. Πήρα δύο μικρά (pocket τα λένε). Απογοητεύτηκα. Και φυσικά δεν ξαναπήρα. Καμία γεύση από το φαλάφελ, τίποτα να τραγανίζει στο στόμα μου. Σαν να μασούσα λαχανικά με λίγη σος (είχα ζητήσει την καυτερή). Καμία σχέση με τα φαλάφελ που έχω απολαύσει σε Ιορδανία, Τουρκία και Λονδίνο. Ωστόσο, έχει το κοινό του. Γούστα είναι αυτά.

Μερικούς μήνες αργότερα και λίγα μέτρα παρακάτω, ανακάλυψα ότι άνοιξε έτερον ανατολίτικο, το Feyrouz (Καρόρη 23, τηλ. 213-0318.060). Αυτό έχει λαχματζούν και άλλα. Και σε αυτό ουρές, λίγο μικρότερες. Βλέπω τα λαχματζούνια άψητα, δεν μου γέμισαν το μάτι. Καθόλου λαχταριστά. Δεν μπορούσα όμως να μείνω εκεί. Και όταν τα δοκίμασα, άλλαξα γνώμη.

Hταν τόσο γευστικά, ζουμερά από μέσα και τραγανά απέξω, με λαχανικά (φωτογραφία) , με κιμά, αρωματισμένα με φρέσκα μπαχαρικά, σος γιαουρτιού, καυτερή. Για μία εβδομάδα περνούσα κάθε μεσημέρι και δοκίμαζα και κάτι καινούργιο. Το έθνικ φαστ φουντ δεν σταμάτησε να ανθίζει με τα ρόδα του Ισπαχάν…

Πριν από έξι μήνες άνοιξε και το πρώτο λάτιν με μεξικανικό προσανατολισμό. Το μενού του Taqueria Maya (Πετράκη 10, τηλ. 211-2167.081) το εμπνεύστηκε άνθρωπος που έχει γεννηθεί στις Νότιες και μεγαλώσει στις Βόριειες ΗΠΑ, σεφ Δημήτρης Χριστόπουλος, ο οποίος γνωρίζει πολλά από λάτιν φαγητό. Το μαγαζί έχει και αρκετά τραπέζια. Και καλά κάνει. Διότι ακόμα και το μέτριο καυτερό του χρειάζεται αρκετό παγωμένο νερό για να φύγει από τη γλώσσα (δεν είναι σαν την πράσινη καυτερή πιπεριά που κολλάει και θέλει ψωμί για να σβήσει).

Στην πρώτη μου δοκιμή πήρα μπουρίτο με μέτρια καυτερή σος, αρνί, χαλαπένιος και πρόσθεσα γουακαμόλε – δυστυχώς επίσης πολύ καυτερό –, δεν κατάλαβα καμία γεύση. Εβγαζα φωτιές από παντού! Ευτυχώς κιόλας διότι είχε παντού φρέσκο κόλιανδρο τον οποίο απεχθάνομαι. Καλύτερα δηλαδή να καίγομαι, παρά να γεύομαι τον κόλιανδρο.

Τη δεύτερη φορά που πήγα, διότι κάτι μου άρεσε πολύ σε αυτό το ημι-φαστ φουντ, αποφάσισα να πάρω κάτι λιγότερο καυτερό. Ετσι, δεν έβαλα στο μπουρίτος μου καυτερές πιπεριές και ζήτησα τη μέτρια καυτερή σος. Και πάλι όμως, παρά ήταν καυτερό για τα γούστα μου. Και να φανταστεί κανείς ότι μου αρέσουν τα λίγο καυτερά.

Μην πλατειάζω, την τρίτη φορά που πήγα δεν πήρα τίποτα καυτερό, μόνο μπουρίτο και σαλάτα με κάκτο και τα κατευχαριστήθηκα. Καταπληκτικό σπιτικό Μεξικάνικο.

Το έθινκ φαστ φουντ που άνοιξε πιο πρόσφατα είναι το Falafel House (Αθηνάς 23, τηλ. 210-3234.183), έχει σεφ τριών αστέρων και φαίνεται. Ο Majed Alomari ήταν υπεύθυνος στο Μezza, το λιβανέζικο του Lagonissi Resort.

Το μαγαζί προσφέρει με θεατρικότητα την ποιότητά του, καθώς διαθέτει βιτρίνα με μαγείρισσα να βάζει με τέχνη τα φαλάφελ στο καθαρό καυτό λάδι. Η κουζίνα είναι όλη ανοιχτή και παρακολουθείς την παρασκευή, το ψήσιμο και την προετοιμασία της μερίδας. Καταπληκτική καπνιστή σος μελιτζάνας ή γιαουρτιού ή ταχινιού συνοδεύει τις τυλιχτές ή ανοιχτές μερίδες από τραγανούς και αφράτους ρεβιθοκεφτέδες και τις σαλάτες.