Αναζήτηση
Ολοκληρώθηκε μία φάση της δύσκολης διαπραγμάτευσης. Ο Γολγοθάς είναι μπροστά, αλλά μάλλον δεν ακολουθεί σταύρωση… Αποσοβήθηκαν τα χειρότερα, η άτακτη δηλαδή χρεοκοπία και η μετάβαση στη δραχμή.
Θα ήταν όμως καταστρεπτική ψευδαίσθηση να πιστέψει κανείς ότι ο κίνδυνος δεν είναι εδώ και παρών.
Η Ελλάδα καλείται να διατηρήσει το εθνικό κεκτημένο του ευρώ έχοντας μία κυβέρνηση της οποίας η οικονομική λογική είναι απολύτως διαφορετική αν όχι αντίθετη από το οικονομικό μοντέλο της Ευρωζώνης.
Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη απεδέχθη την αρχή ότι η αναδιανεμητική ατζέντα έχει ως προϋπόθεση τη δημιουργία εθνικού πλούτου από τον ιδιωτικό τομέα του οποίου όμως το πλαίσιο θέτει ο δημόσιος τομέας.
Δεν συμβαίνει αυτό με τα λόγια και τα έργα της ελληνικής κυβέρνησης.
Η ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής έχει επιδείξει μαρξιστικού τύπου ρητορική, πελατειακού τύπου πολιτική και ασύντακτη και απροετοίμαστη συνθηκολόγηση με τους επί χρόνια, καλούμενους από την ίδια αντιπάλους της στην Ευρώπη.
Φυσικά τα προβλήματα στη χώρα ήταν και είναι μεγάλα και κατά τη διάρκεια της πενταετούς κρίσης αλλά και πριν.
Στη μεταπολιτευτική μας πορεία έγιναν προσπάθειες οι οποίες δεν πρέπει να μηδενιστούν.
Αυτό που πρέπει όμως να παραδεχτούμε σήμερα είναι οι αδύναμοι θεσμοί, η έλλειψη σταθερών κανόνων και η επικράτηση ενός πολιτικού προσωπικού που τρέμει το πολιτικό κόστος και αναπαράγει κάθε μορφής λαϊκισμού.
Είμαστε όμως εδώ! Η μάχη για τον κομματικό πατριωτισμό και την προσωπική επιβίωση δεν συγχωρούνται σήμερα. Ας μηδενίσουμε το κοντέρ συλλογικά και ο καθένας ξεχωριστά.
Πέρα από την ισορροπία δυνάμεων στο πολιτικό σκηνικό και τις εξαιρετικά πολύπλοκες εξελίξεις, ας ασχοληθούμε και με το δια ταύτα των πολιτικών.
Τι πρέπει να γίνει πέρα και έξω από το τρίτο Μνημόνιο;
Πως θα μπορούσαμε την υφεσιακή προοπτική των μέτρων που επιλέγει η κυβέρνηση μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο δανεισμού να την ανατρέψουμε με άλλες προσεγγίσεις;
Σήμερα, το μείζον εθνικό πρόβλημα της χώρας, είναι η ανεργία καιη πατρίδα έχει ανάγκη από ένα ευρύ πλαίσιο νέων ιδεών και μεταρρυθμίσεων που θα την αντιμετωπίσουν. Χωρίς δουλειές και επενδύσεις, κάθε διαπραγματευτική επιτυχία θα αποδειχθεί εφήμερη.
Η χώρα πρέπει μέχρι το 2017 παράλληλα με την υιοθέτηση των δύσκολων προαπαιτούμενων, ναπροχωρήσει σ΄ένα σύνολο πολιτικών και μεταρρυθμίσεων που θα προσελκύσουν επενδύσεις , θα στηρίξουν τις ελληνικές επιχειρήσεις και θα στηρίξουν όλους τους νέους ανθρώπους που θέλουν να δημιουργήσουν.
Παραθέτωσε τίτλους μερικές από αυτές τις πολιτικές :
1. Fast track διαδικασίες για την εκτέλεση των δημοσίων έργων μεγάλων και μικρών σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο. Αυτό έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μπορεί να επαναληφθεί. Η Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων ένας πρόσφατος θεσμός μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην επιτάχυνση του ανοίγματος των κλειστών πλέον εργοταξίων.
2. Ειδικό καθεστώς κινήτρων για την εγκατάσταση ερευνητικών κέντρων μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών (όπως γίνεται στο Ισραήλ). Ειδικές συνθήκες για γη και συνθήκες διαβίωσης των ερευνητών.
3. Ομάδα άμεσης επίλυσης των προβλημάτων για εισαγωγή πρώτων υλών, και διευκόλυνση των εξαγωγών. Το εξαγωγικό εμπόριο της χώρας πρέπει να διατηρηθεί ζωντανό το επόμενο για το πολύ δύσκολο τραπεζικό σύστημα διάστημα.
4. Ειδική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για τη σύσταση ειδικού γραφείου στην Ελλάδα που θα χρηματοδοτεί και θα στηρίζει απευθείας επενδύσεις. Να βασιστούμε στην υπάρχουσα εμπειρία ώστε με ένα ποσό από τα 35 δις να δημιουργήσουμε νέα μόχλευση και ταχύτερες διαδικασίες.
5. Ένα σύνολο διμερών συμφωνιών με επιμέρους χώρες για ανάπτυξη και υποστήριξη τομέων της ελληνικής οικονομίας. Να επιλεγούν χώρες όπου σε συγκεκριμένους τομείς έχουν αναπτύξει επιτυχώς συνεργασίες μεταξύ του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
Ενδεικτικά:
* με ΗΠΑ για ανάπτυξη των venture capital για τη χρηματοδότηση start up επιχειρήσεων κυρίως στο χώρο της πληροφορικής και του περιβάλλοντος (υπάρχει κρίσιμη μάζα νέων ανθρώπων και δομών που χρειάζονται υποστήριξη)
* με τη Δανία για ανάπτυξη clusters που συνδέουν έρευνα, αγροτικό τομέα και βιομηχανία τροφίμων. Τα μικρά θαύματα που έχουν συντελεστεί στη Θεσσαλία και αλλού να υποστηριχθούν και να πολλαπλασιαστούν.
* με τη Γερμανία για κοινές επιχειρήσεις στο χώρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (είχε επιχειρηθεί στο παρελθόν).
6. Προώθηση του σ/ν για την έρευνα που κατέθεσε το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας υπό την προεδρία του Σταμάτη Κριμιζή, που συνδέει την έρευνα με τα πανεπιστήμια και την οικονομία.
7. Πρόσκληση από τον Έλληνα Πρωθυπουργό σε όλα τα Συμβούλια των Πανεπιστημίων να αναζητήσουν χορηγίες και άλλους ιδιωτικούς πόρους για τα Ιδρύματα την επόμενη τριετία, ώστε να στηριχθούν τα δημόσια ΑΕΙ γιατί χωρίς αυτά δεν υπάρχει προοπτική .
8. Άμεση και οργανωμένη συζήτηση για τη διαχείριση του χρέους με στόχο μέχρι το τέλος του 2015 να κατατεθεί λεπτομερής ελληνική πρόταση, τεχνοκρατικά επεξεργασμένη και πολιτικά συμφωνημένη,η οποία να παρουσιαστεί από Εθνική Επιτροπή, στα 28 Κοινοβούλια της ΕΕ, αφού το δημόσιο χρέος είναι πια ένα ευρωπαϊκό θέμα. (Το ΔΙΚΤΥΟ έχει καταθέσει πρόταση τον Ιούνιο του 2014 επί τούτου).
Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος θα εφαρμόσει το τρίτο Μνημόνιο, τις μεταρρυθμίσεις και θα πάει πέρα από αυτά ένα Εθνικό Σχέδιο;
Η Κυβέρνηση! Σήμερα ο Πρωθυπουργός της χώρας καλείται να κάνει σωστή χρήση της μεγαλύτερης πολιτικής συναίνεσης που γνώρισε Πρωθυπουργός σ΄αυτή τη χώρα! Ο στόχος να υπερβεί η χώρα τον υπαρκτό κίνδυνο Grexit, να αρχίσει άμεσα να λειτουργεί η οικονομία δημιουργώντας θέσεις εργασίας και να αντιμετωπισθεί η ανθρωπιστική κρίση, είναι πάνω απ΄όλα.
Ο Πρωθυπουργός δεν έδειξε με τον πρόσφατο ανασχηματισμό να συμμερίζεται κάτι τέτοιο. Όσοι όμως κατανοούν τις προϋποθέσεις παραμονής της Ελλάδος στην Ευρωζώνη και στις ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη γνωρίζουν δυστυχώς ότι ο Π/Θ ή θα πάρει το τιμόνι ή αλλιώς «αποχαιρέτα την Ευρώπη..»
* Η Αννα Διαμαντοπούλου είναι Πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, πρώην επίτροπος ΕΕ και πρώην υπουργός
