Το ζήτημα του να αφηγηθεί κάποιος σε ένα παιδί ένα γεγονός που από πολλούς θεωρήθηκε μη αφηγήσιμο, είναι κεντρικό στο έργο επιστημόνων όπως η Ανέτ Βιβιορκά. Η ομότιμη διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας, με ειδίκευση στην ιστορία των Εβραίων του 20ού αιώνα και την ιστορική μνήμη του Ολοκαυτώματος, έχει μεν συγγράψει έργα όπως το «Αουσβιτς, 60 χρόνια μετά» (Πόλις) για τη διατήρηση της μνήμης και «Το Αουσβιτς, όπως το εξήγησα στην κόρη μου» (επίσης Πόλις), έστω κι έτσι, όμως, τονίζει ότι απλή απάντηση δεν υπάρχει όταν ερωτάται για τις δυσκολίες να εξηγήσει τα ανεξήγητα σε ένα ανήλικο. «Πρώτα θα πρέπει να ορίσουμε την ηλικία του» ξεκαθαρίζει. «Δεν υπάρχει λόγος να εξηγήσουμε το Ολοκαύτωμα πολύ νωρίς –η εκπαίδευση θα πρέπει να αρχίζει γύρω στα 12-13 έτη. Αν έχει τη μορφή μαθήματος Ιστορίας, δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι δυσκολίες βέβαια είναι ίδιες και για εμάς: υπάρχει ένα συναίσθημα που ποτέ δεν θα κατανοήσουμε απόλυτα».
INFO
«Ολοκαύτωμα και μνήμη», απόψε στις 19.00 στο Megaron Plus (σε συνεργασία με το Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδας), Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος. Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας (η διανομή αρχίζει στις 17.30)
Μουσεία Ολοκαυτώματος
Σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της μνήμης διαδραματίζουν για την Ανέτ Βιβιορκά και τα μουσεία για το Ολοκαύτωμα. Εχουν όμως όλα την ίδια επιτυχία; «Τυπικά, όλες οι χώρες της Δύσης διαθέτουν ένα τέτοιου τύπου μνημείο» αποκρίνεται. «Τέτοιοι χώροι μνήμης δίνουν πεδίο στην εκπαίδευση. Η διαχωριστική γραμμή μοιάζει να διαπερνά τις χώρες που ανήκαν στο Σιδηρούν Παραπέτασμα –με μόνη εξαίρεση την Πολωνία».