Στο περιθώριο των σκληρών διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές, οι υπουργοί Βαρουφάκης και Κατρούγκαλος βρήκαν λίγο χρόνο για να πάνε θέατρο και μάλιστα στο αριστούργημα «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ. Ας μην μας μπερδεύει ο τίτλος, εξάλλου η ηρωίδα Γουίνι είναι θαμμένη στην άμμο και όσο προχωράει το έργο το μόνο που ξεχωρίζει είναι το κεφάλι της, ενώ στην τσάντα της έχει ένα πιστόλι που θέλει να απασφαλίσει. Ο παράλυτος άνδρας που επίσης υπάρχει στη σκηνή δεν μπορεί να φτάσει κοντά της. Είναι η κυβέρνηση σήμερα μια Γουίνι; Κοινώς, θαμμένη μέσα στην άμμο του χρέους, μισοβυθίζεται απειλώντας να «αυτοκτονήσει» με την υποστήριξη του νέου κινήματος των πλατειών; Είναι ο τελευταίος σπασμός μιας αριστερής πρότασης ή το πρελούδιο μιας πανευρωπαϊκής αντιπολίτευσης στον γερμανισμό; Κοινώς, στο φόντο μιας σκληρής διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση είναι ένας ταμιευτήρας θυμού και επιστροφής στην εσωστρέφεια ενός λαού που έχει εκπαιδευτεί στην ανάθεση από την εποχή του βαυαρικού κράτους ή μια ηγεμονική δύναμη με σχέδιο, ιστορικά αναγκαία για τον χώρο και τον χρόνο της;

Ο πρόσφατος χειρισμός για τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλο φανερώνει σχέδιο, αλλά και φωτίζει πολλές από τις (δικαιολογημένες) αντιφάσεις. Αν ο Τσίπρας έχει όραμα να διαμορφώσει ένα νέο «συνταγματικό τόξο» βάζοντας στην άκρη το νεοφιλελεύθερο τμήμα των κομμάτων και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, o Kαμμένος πάντα αποτελεί το εν δυνάμει «Κούγκι» του. Αν στο κομμάτι των διαπραγματεύσεων έχει ως «βέλος» του τον κλιντονικό-κεΪνσιανιστή Βαρουφάκη, στα μετόπισθεν υπάρχει πάντα ο δραχμοκεντρικός αλλά συνεπής με τον λόγο του Λαπαβίτσας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις εντός του συριζαϊκού κράματος τούτη την ώρα. Κι αν η συντριπτική μερίδα της κοινωνίας συμφωνεί με τους χειρισμούς στα Eurogroup, το μεγάλο επίσης μέρος της κοινωνίας θέλει παραμονή στην ευρωζώνη.

Για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία μας παράγουμε ως λαός περισσότερες αντιφάσεις απ’ όσες μπορούμε να καταναλώσουμε. Αυτό αντανακλά πάνω και στη σύνθεση και στον σχεδιασμό της κυβέρνησης. Και με τη μοναδική σταθερά πως η πλειοψηφούσα κοινωνική συμμαχία που έχει με το μέρος της αποτελεί μια εύθραυστη μεταβλητή που, αν δεν βεβαιωθεί πως θα επιστρέψει στις «ευτυχισμένες μέρες» προ 2009, θα τη θάψει στην άμμο.

Τελευταία Νέα