Ηταν η πιο επεισοδιακή βράβευση στον θεσμό των Βραβείων Κάρολος Κουν. Την περασμένη Δευτέρα οι επιλογές της Ενωσης Ελλήνων Θεατρικών & Μουσικών Κριτικών «χάθηκαν» εν πολλοίς από τις εντυπώσεις που προκάλεσε η απονομή του βραβείου αρχαίου δράματος στον Σάκη Ρουβά, ο οποίος εμφανίστηκε ως θεός Διόνυσος στις «Βάκχες» του Δημήτρη Λιγνάδη το περασμένο καλοκαίρι. Οι ενστάσεις προς την επιτροπή, έτσι κι αλλιώς, είχαν ξεκινήσει πριν από την απονομή: με την παραίτηση από την Ενωση δέκα κριτικών θεάτρου (εκτός άλλων, οι Γρηγόρης Ιωαννίδης, Σάββας Πατσαλίδης, Ματίνα Καλτάκη, Μαρίκα Θωμαδάκη) καταγγέλλοντας «δεκάδες δεοντολογικά, λειτουργικά και διοικητικά ζητήματα που δυσχεραίνουν την εύρυθμη λειτουργία της».

Η πιο σφοδρή αντίδραση προήλθε από τη Χρυσούλα Διαβάτη, η οποία αναφερόμενη στην υποψηφιότητα του Σάκη Ρουβά εναντιώθηκε στους «σταρ, μίμους, διασκεδαστές, μανεκέν και ωραίους» που έχουν παρεισφρήσει στο θέατρο. Αρνούμενη δε να παραλάβει την τιμητική διάκριση για την παράσταση «Δυο γυναίκες χορεύουν» (εξ ημισείας με τη Θάλεια Ματίκα), δήλωσε: «Θα έπρεπε να υπάρχει αστυνομία θεάτρου». Ο Δημήτρης Λιγνάδης δεν άργησε να απαντήσει. Σε ανάρτησή του στη σελίδα στο facebook σχολίασε την πρόταση περί θεατρικής αστυνόμευσης γράφοντας ότι θα ήθελε να κάνει αίτηση προκειμένου να ενταχθεί στο δυναμικό της και να ξεκινήσει καλλιτεχνικές επιχειρήσεις – σκούπα.

Το «Νσυν» επικοινώνησε με ηθοποιούς και σκηνοθέτες ζητώντας τους να τοποθετηθούν στη διαμάχη, αλλά και στο ερώτημα που παραμένει: η θεατρική παρουσία για πρόσωπα που προέρχονται από το οπτικοακουστικό θέαμα οφείλει να συνοδεύεται με εφόδια καλλιτεχνικής επάρκειας;

Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ηθοποιός

«Η πορεία αποδεικνύει εάν είσαι άξιος»

«Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι το πιο δημοκρατικό και το πιο αξιοκρατικό απ’ όλα. Δημοκρατικό επειδή όποιος θέλει έχει το δικαίωμα να το ακολουθήσει και αξιοκρατικό γιατί η πορεία που θα διανύσει μέσα στον χρόνο θα αποδείξει αν είναι άξιος ή όχι». Αναφερόμενος στη δήλωση της Χρυσούλας Διαβάτη περί δημιουργίας «αστυνομίας θεάτρου», ο γνωστός ηθοποιός επεσήμανε ότι μόνο χιουμοριστικά μπορούμε να το δούμε. Είναι βέβαιος ότι αυτή η προέκταση υπήρχε στην τοποθέτηση της Διαβάτη. Η θέση του απέναντι σε καλλιτέχνες από τον χώρο του θεάματος που συμμετέχουν σε θεατρικές παραστάσεις αποτυπώνεται ως εξής: «Κανείς δεν παίρνει τη θέση κανενός αφού στην ουσία δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο για να καταλάβεις. Οταν κολυμπάς μέσα στη θάλασσα, το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να είσαι στην επιφάνεια».
Ιωάννα Παππά, ηθοποιός

«Το βραβείο δεν ισχυροποιεί

το αποτέλεσμα»

«Θεωρώ ότι στην τέχνη κρίνουμε καθαρά εκ του αποτελέσματος και η πρόθεση του καλλιτέχνη συνήθως είναι σαφής. Τα βραβεία αποκτούν ισχύ από το ίδιο το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα όμως δεν ισχυροποιείται από κανένα βραβείο». Η Ιωάννα Παππά ήταν υποψήφια για ερμηνεία σε ελληνικό έργο.

Θανάσης Παπαγεωργίου,σκηνοθέτης – ηθοποιός

«Αγανάκτηση γι’ αυτούς που βραβεύουν»

«Είναι σαφές ότι αυτό που εκφράζει η έκρηξη της Χρυσούλας δεν είναι άλλο από την αγανάκτηση που νιώθουμε όλοι μας για την ευκολία με την οποία αντιμετωπίζεται το θέατρο στην Ελλάδα τού σήμερα. Δεν νομίζω ότι επιτίθεται προσωπικά στον κ. Ρουβά. Πιστεύω ότι η αγανάκτηση της Χρυσούλας –στην οποία θα προσθέσω και τη δική μου –αφορά περισσότερο εκείνους που βραβεύουν και όχι αυτούς που βραβεύονται. Είναι προσβλητικό και προκλητικό να γυρίζεις την πλάτη σε δεκάδες σπουδαίες ερμηνείες και να ενδίδεις σε ευκολίες της δημοσιότητας. Ετσι κι αλλιώς, αυτές οι ιστορίες με τα βραβεία έχουν καταντήσει γραφικές. Σήμερα στην Ελλάδα αμφιβάλλω αν υπάρχει ηθοποιός που να μην έχει πάρει τουλάχιστον ένα βραβείο. Ακόμα και οι ερασιτέχνες, στις καλοκαιρινές τους εμφανίσεις, δεν ξεχνάνε να αναφέρουν πόσα βραβεία έχουν κατακτήσει. Ολα είναι ισοπεδωμένα. Αλλά, για να παρηγορήσω τη Χρυσούλα, της θυμίζω ότι αυτή τη στιγμή ηθοποιοί έχουν δικαίωμα να είναι δέκα εκατομμύρια Ελληνες. Αρα το οποιοδήποτε βραβείο μπορεί να απονεμηθεί σε κάποιον από αυτούς. Ας είμαστε λοιπόν προετοιμασμένοι για τα χειρότερα».

Πέμη Ζούνη,σκηνοθέτις – ηθοποιός

«Δεν μου φταίει ο Ρουβάς»

«Εάν δεν ορίσουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα τοποθετηθούμε, οποιοδήποτε σχόλιο και να κάνουμε θα είναι άκυρο. Στην Ελλάδα, όταν μιλάμε για τον θεατρικό χώρο, δεν μπορούμε να αφήσουμε απέξω την αδιαβάθμητη καλλιτεχνική εκπαίδευση, την ελεύθερη πρόσβαση στη συγκεκριμένη δουλειά και μια επίφαση απενοχοποίησης οποιουδήποτε θελήσει να εκφραστεί στο όνομα της δημιουργικότητας. Τότε δεν μπορεί κανείς να κρίνει και να κατακρίνει βάσει μιας ιδανικής κατάστασης η οποία θα έπρεπε να υπάρχει. Εχω παλέψει χρόνια και έχω τοποθετηθεί δημοσίως για το συγκεκριμένο ζήτημα: το πώς δηλαδή θα πρέπει να διαμορφωθεί το περίγραμμα της θεατρικής παιδείας στη χώρα. Εχω ταραχθεί και στενοχωρηθεί πάρα πολλές φορές για την απαξίωση της πολιτείας στο συγκεκριμένο θέμα. Συνεπώς δεν μου φταίει κανένας Σάκης Ρουβάς».

Τελευταία Νέα