Δεν ξέρω γι’ αργότερα αλλά, αν κατάλαβα καλά, κανείς δεν έχει όρεξη να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αυγουστιάτικα. Και ανθρώπινα να το δεις, έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους. Ο Αύγουστος είναι μια άχαρη εποχή κατά την οποία το σύστημα στην Ελλάδα υπολειτουργεί και επιφυλάσσεται να πάρει θέση επισήμως. Μελετώντας τα έως τώρα δεδομένα, παρατηρώ ότι o καθηγητής Γιάννης Πανούσης, μετέχοντας στον αρνητισμό των ημερών, ανέλαβε μονομερώς την ευθύνη να μας ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τον πρόεδρο του κόμματος που τον εξέλεξε βουλευτή. Μαγκιά… Κατά τ’ άλλα, το μόνο μαγαζί που βλέπω να λειτουργεί αύτανδρο είναι το ΚΚΕ. «Δεν θα ψηφίσουμε κανέναν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας» μας ξεκαθάρισε τις προάλλες ο Δημήτρης Κουτσούμπας, επιβεβαιώνοντας ότι ο «ανθρωποδιώχτης» δεν είναι κουσούρι αλλά βασική αρχή του σοσιαλισμού, έτσι τουλάχιστον όπως τον αντιλαμβάνονται στον Περισσό. Δεν είναι η πρώτη φορά που το τιμημένο επιδεικνύει εγκράτεια ως προς τας ηδονάς ή τους πειρασμούς του δημοκρατικού βίου. Αυτή όμως η Σαρακοστή διαρκείας έχει και τα τρωτά της. Αν δεν τους αρέσουν οι μίνιμουμ πολιτικές συναινέσεις που προϋποθέτει το δημοκρατικό πολίτευμα, πάω πάσο. Αν όμως επιμένουν στην πολιτική ενδογαμία, τη βάψαμε. Οι συνήθεις Παφίλης – Σοφιανός – Μαυρίκος, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, ο Ερυθρός Σταυρός κι εγώ προσωπικώς, ανησυχούμε σφόδρα.