Ωστόσο υπήρχαν και κάποια που επικεντρώνονταν σε έναν δευτερεύοντα χαρακτήρα. Η Ντέζι, η ξαδέλφη του Λουκ και του Μπο Ντιουκ, ήταν έκπαγλης καλλονής και ενίοτε το εκμεταλλευόταν ταλαιπωρώντας όσους το άξιζαν, επιστρατεύοντας όλες τις εξωτερικές και εσωτερικές αρετές της.
Από τις πρώτες όμως, ας επικεντρωθούμε στην πιο αλησμόνητη: τα ευθύβολα πόδια της που, λες και το είχαν ανάγκη, τονίζονταν από κοντά τζιν σορτσάκια. Τι κοντά δηλαδή, θεόκοντα ήταν και συνδυασμένα με κάτι καρό πουκάμισα εξέπεμπαν ατόφια βλαχοαμερικανική ομορφιά. Της πήγαιναν πάντως τόσο, που αργότερα με το όνομά της θα μνημονεύονταν. Ηταν τα περίφημα Daisy Dukes.
Αρκεί μια βόλτα σε μια οποιαδήποτε πλατεία, παραλία, θερινό σινεμά, μπαρ, συναυλία, φοιτητικό αμφιθέατρο και ένα σωρό ακόμα μέρη για να τα δει κανείς να επελαύνουν πάνω σε στρατιές από καλλίγραμμα (ή όχι και τόσο) πόδια.
Περισσότερο ή λιγότερο αποκαλυπτικά, ψηλόμεσα ή χαμηλοκάβαλα, τζιν ή λινά, από φθηνότερα ή ακριβότερα υλικά και εργοστασιακά ή αυτοσχέδια (τα «cut offs», τα κομμένα στο σπίτι δηλαδή, που αν τους κρέμονται και μερικές κλωστές κάνουν τα πράγματα χειρότερα). Συνδυασμένα με φλατ ή με ψηλοτάκουνο, με καθημερινό σακάκι ή και με κάτι εξίσου φειδωλό σε ύφασμα, άνετα για τις μεν, λαχταριστά για τους δε. Αν λέει κάτι, στο facebook υπάρχουν ήδη γκρουπ με τίτλους όπως «Αυτά τα σορτσάκια θα μας καταστρέψουν μια μέρα» ή «Τα επιδέξια σορτσάκια θέλουν επιδέξια κωλαράκια». Κάπως αυστηρό το τελευταίο, θα επανέλθουμε όμως.
Πιστεύει άραγε ότι ανήκουν στο προκλητικό, καθώς λέγεται, ντύσιμο; Επειδή μπορεί να γίνουν πάρα πάρα πολύ κοντά, απαντά (δηλαδή, πόσο αλήθεια;) «ίσως να είναι και πιο σκανδαλιστικά από μια κοντή φούστα». Οχι ότι με ένα σορτσάκι υπάρχει περίπτωση να φανεί το εσώρουχο, δεν είναι όμως μόνο εκεί το θέμα. Και αρέσουν στα αγόρια; «Εννοείται» ξεκαθαρίζει. «Οσο και ένα μίνι. Το βλέπεις ότι το καλοκαίρι παίζει πολύ το μάτι τους. Τα βλέμματα μεγαλώνουν».
Της ίδιας της αρέσουν γιατί αν τα συνδυάσεις με κάποιο ιδιαίτερο αξεσουάρ –με το κατάλληλο παπούτσι, με ένα ελαφρύ σακάκι –είναι πολύ στυλάτα και άνετα, κάνουν ωραίο mix and match και κολακεύουν. Για τις περισσότερες περιστάσεις («εντάξει, όχι για γάμο ή συνέντευξη για δουλειά») είναι ιδανικά και εκείνη τα τιμά σχεδόν κάθε καλοκαιρινή μέρα. Στο καφέ, στο ποτό, στη βόλτα. Είναι δηλαδή ικανότερα να –πώς να το πούμε –να κολάσουν; «Εξαρτάται από τον συνδυασμό», αποκρίνεται, «αν τα φορέσεις με ψηλό τακούνι ή με ένα πολύ κοντό τοπ, ναι».
Αρα κάνουν και τους άνδρες να αναστενάζουν; Πάλι ναι, αν και επίσης έχει να κάνει με το πώς τα ταιριάζεις με το υπόλοιπο σύνολο.
Για να λέμε την αλήθεια, όλες οι παντοιοτρόπως θερμές περιοχές Ευρώπης και Αμερικής τα καλωσόρισαν τότε –χωρίς πάντως να είναι σίγουρο αν η τάση οφειλόταν στην ανάγκη να βρεθεί μια λύση για τα περισσευούμενα κομμάτια υφάσματος. Τέλος πάντων, όσο κι αν διαφωνούσαν οι συνταγματάρχες, οι Ελληνες τα έβλεπαν είτε μπροστά τους είτε σε ταινίες όπως το «Μαριχουάνα στοπ» και μια δεκαετία αργότερα τα τίμησαν οι μαθήτριες των βιντεοταινιών του ’80 που πιλάτευαν τους γυμναστές τους.
Λίγο πριν από τους «Ντιουκς του Χάζαρντ» επίσης τα φορούσαν και οι «Αγγελοι του Τσάρλι». Και όσο οι δεκαετίες περνούσαν, η πινακοθήκη θα συμπληρωνόταν και από καρέ ταινιών όπως το «Death Proof» του Κουέντιν Ταραντίνο, ο οποίος ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν έβαζε τη Βανέσα Φερλίτο να σαγηνεύει τον Κερτ Ράσελ με έναν χορό που χωρίς το σορτσάκι της δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα.
Την επηρεάζουν κάτι τέτοια φιλμ την αγορά και μάλλον το ψυλλιάστηκαν οι στυλίστες διασημοτήτων όπως οι Σελένα Γκόμεζ, Μάιλι Σάιρους, Λάνα ντελ Ρέι, Κρίστεν Στιούαρτ, Κέιτι Πέρι ή Ριάνα. Πιστές στην προσπάθειά τους να επηρεάσουν τη μόδα ακολουθώντας την, οι ελληνίδες celebrities έκαναν το ίδιο.
«Οταν το φοράει κάποιος χωρίς το κατάλληλο σώμα, μπορεί να εκτεθεί και μερικοί δεν έχουν την αίσθηση του μέτρου» ισχυρίζεται η Εφη. Κατά τη γνώμη της, δεν χρειάζεται κάποιος να τονίζει τις ατέλειές του, γιατί και οι άλλοι θα τον σχολιάζουν και εκείνος δεν θα αισθάνεται καλά. Η Ναταλία, από τη μεριά της, ξέρει ότι πολλοί τείνουν να επικρίνουν μια γυναίκα που δεν της πάνε τα σορτς που φοράει, το βρίσκει όμως λίγο σκληρό: «Θα πρέπει να σεβόμαστε τις επιλογές των άλλων, ακόμα και αν δεν καλύπτουν την αισθητική μας» λέει.
Είναι και αυτά τα ρημάδια τα πρότυπα: «Μπορεί να δεις την Κέιτ Μος με σορτς και μετά να λες “α, έχω κυτταρίτιδα”, θα πρέπει όμως να βρεις το προσωπικό σου στυλ, να τα ‘χεις καλά με το σώμα σου και να βρεις τι σου πάει. Να νιώθεις άνετα. Πιστεύω ότι για κάθε σωματότυπο υπάρχει το ιδανικό σορτς και ότι όλα είναι θέμα συνδυασμών».
