Με τα ευχολόγια δεν υπάρχει προκοπή. Ολοι ζητούν ήσυχα και πολιτισμένα παιχνίδια, αλλά το ερώτημα είναι τι κάνουν γι’ αυτά. Διότι παραμονές του τελικού ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, όλοι εκφράζουν την ανησυχία τους και ενέργειες για εκτόνωση της κατάστασης δεν βλέπουμε.

Γιατί το να κοπούν περί τα 6.000 εισιτήρια από τους δύο φιναλίστ, ασφαλώς και δεν λέει κάτι. Το θέμα είναι αρκετά σοβαρότερο. Η ΕΠΟ αναφέρθηκε σε «πολεμική σύρραξη» και μοιάζει να πετά το μπαλάκι ή –αν προτιμάτε –να κερδίζει χρόνο. Οι παράγοντες, ολότελα άφαντοι. Η διοίκηση, απούσα. Θα περιμένει, προφανώς, τις αποφάσεις των δικαστηρίων, αλλά αυτό είναι το αναμενόμενο και το σχετικά εύκολο. Πέραν αυτού τι πρόκειται να κάνει η Ομοσπονδία; Πώς θα εξασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα; Και οι λοιποί υπεύθυνοι, έχουν αντιληφθεί ότι η μετακίνηση οπαδών του ΠΑΟΚ στο Μαρούσι είναι σοβαρή υπόθεση και μόνο ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί; Μιλάμε για εκδρομή μαζική που έχει χρόνια να γίνει σε ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Με οξυμμένα τα πνεύματα, ασφαλώς και πρέπει να υπάρχει πλάνο και όχι μόνο ευχές για να πρυτανεύσει η ψυχραιμία.

Οσον αφορά τους διεθνείς, είναι ένα θέμα που (προφανώς) θα το λύσει ο Σάντος. Αν και αμφιβάλλουμε για το κατά πόσο θα καταλαγιάσουν τα πνεύματα σε μια χώρα που συνήθως οι ποδοσφαιριστές πρώτα σκέφτονται τις ομάδες τους και μετά την Εθνική. Το είδαμε πολλάκις στο παρελθόν. Μόνο την τελευταία δεκαετία στη συνείδηση των παικτών έμπαινε πρώτα η άλλοτε πρωταθλήτρια Ευρώπης και μετά το συμβόλαιό τους με την εκάστοτε ομάδα τους.

Ηταν μια κατάκτηση. Με τα όσα έγιναν στην Τούμπα και το πάθος ανάμεσα σε άτομα που αργά ή γρήγορα θα συνυπάρξουν κάτω από την ίδια (ποδοσφαιρική) στέγη, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο φανατισμός δεν θα σβήσει εύκολα. Και ένα πισωγύρισμα σε αλλοτινές εποχές θα ήταν ό,τι χειρότερο αυτή τη στιγμή.

Τελευταία Νέα