Κάρλο Αντσελότι ο Ειρηνοποιός, Πεπ Γκουαρντιόλα ο Τελειομανής, Ζοζέ Μουρίνιο ο Special One και Ντιέγκο Σιμεόνε ο Ανδρας με τα Μαύρα. Τέσσερις προπονητές, τέσσερις διαφορετικές φιλοσοφίες, τέσσερις διεκδικητές του ιερού δισκοπότηρου του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, του Τσάμπιονς Λιγκ.

Κατά τον Οδυσσέα Ελύτη η επιτυχία βρίσκεται πίσω από τρία Τ: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη. Οι Κινέζοι προσθέτουν και το Α, της Αποτυχίας.

Το μεγαλύτερο προσόν ενός προπονητή είναι να μπορεί να μετατρέπει την αποτυχία σε θρίαμβο. Κι αυτό το στοιχείο το διαθέτουν σε αφθονία και οι τέσσερις μονομάχοι.

Το χέρι του πρεσβευτή του τελικού της Λισαβόνας, Λουίς Φίγκο, έφερε αντιμέτωπες τη Ρεάλ Μαδρίτης του Κάρλο Αντσελότι με την Μπάγερν του Πεπ Γκουαρντιόλα και την Ατλέτικο του Ντιέγκο Σιμεόνε με την Τσέλσι του Ζοζέ Μουρίνιο.

Ρεάλ – Μπάγερν ήταν το πιο επιθυμητό ζευγάρι για τον φετινό τελικό.

Για πολλούς η Βασίλισσα είναι η μοναδική ομάδα που μπορεί να ανακόψει την πορεία της Κόκκινης Αρμάδας του Πεπ Γκουαρντιόλα προς την κορυφή, παρά τις δυσάρεστες αναμνήσεις που έχει από τον Καταλανό από τότε που κρατούσε το τιμόνι της Μπαρτσελόνα.

Ο 43χρονος έχει υπογράψει δύο από τις πιο ταπεινωτικές ήττες των Μερένχες στην ιστορία τους. Το περίφημο 2-6 το 2009 και το «τέλειο παιχνίδι», το 5-0 έναν χρόνο αργότερα, που αποτελεί την πιο βαριά ήττα στην καριέρα του Ζοζέ Μουρίνιο.

Δυσάρεστες είναι οι αναμνήσεις που έχουν οι Μαδριλένοι και από την Μπάγερν, από την οποία αποκλείστηκαν στα πέναλτι στα ημιτελικά του 2012.

Τελευταία Νέα