Παίρνει μαζί του την ερμηνεία του στο «Μάνα μου Ελλάς» από το «Ρεμπέτικο» των Σταύρου Ξαρχάκου – Νίκου Γκάτσου (στην ταινία του Κώστα Φέρρη). Τον καημό και τον θρήνο που απέδωσε επιχειρώντας, όπως έλεγε ο ίδιος, να μιμηθεί το βραχνό παίξιμο της χορδής του τυφλού βιολιστή Στάθη Κουκουλάρη.
Παίρνει μαζί του την ερμηνεία στο «Προσκύνημα» του «Μεγάλου μας τσίρκου». Και τραγούδια όπως τα «Δόκανα» ή τον «Μαύρο ήλιο» από το εμβληματικό «Νυν και αεί».
Ο τραγουδιστής και ηθοποιός Νίκος Δημητράτος έφυγε χθες τα ξημερώματα από εγκεφαλικό στα 71 του χρόνια και ενώ είχε παλέψει παλικαρίσια με τον καρκίνο για καιρό. Είχε σπουδάσει θέατρο, βυζαντινή μουσική (υπήρξε και ψάλτης για χρόνια στη Μητρόπολη Αθηνών), ενώ πρωτοτραγούδησε στην μπουάτ Κατακόμβη της Πλάκας όταν ακόμη ήταν είκοσι χρονών.
Επίσης, πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1971 με το έργο «Το παραμύθι χωρίς όνομα», έπαιξε στο «Μεγάλο μας τσίρκο», στο «Ρεμπέτικο» του Φέρρη (εδώ επίσης ερμήνευσε το «Στης πίκρας τα ξερόνησα»), στις δύο πρώτες ταινίες του Νίκου Γραμματικού «Εποχή των δολοφόνων» και «Κλειστή στροφή» αλλά και σε σειρές όπως το «Τζιβαέρι». Το 1991 τιμήθηκε και με το Κρατικό Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Αντε γεια» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Παρά τις ερμηνευτικές του ικανότητες, δεν είχε μεγάλη δισκογραφική παρουσία, ενώ η νεότερη γενιά τον γνώρισε από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Ξεχωρίζει παρ’ όλ’ αυτά η συμμετοχή του στους δίσκους «Ο ήλιος ο ηλιάτορας» των Δημήτρη Λάγιου – Οδυσσέα Ελύτη, «Καπνισμένος ουρανός» των Βασίλη Δημητρίου – Βαγγέλη Γκούφα, στο σχετικά άγνωστο «Χωρίς παρέα» του Θοδωρή Ξυδιά (εδώ ερμήνευσε έξοχα το «Απόψε φύγαν όλοι τους»), «Ο Καραγκιόζης και οι βάτραχοι» των Ευγένιου Σπαθάρη – Δημήτρη Λέκκα – Γιώργου Παυριανού, «Ερωτας αρχάγγελος» των Χρήστου Λεοντή – Δημήτρη Λέντζου και «Carte Postale» των Νότη Μαυρουδή – Ηλία Κατσούλη.
Αναζήτηση
