Είναι παράλογο κάθε τόσο η Βουλή να αποφασίζει ποιοι θα είναι στη φυλακή, όχι με βάση τα αδικήματα αλλά με βάση τη χωρητικότητα των φυλακών.

Οι λεγόμενες αποσυμφορήσεις αποτελούν αποσπασματικές νομοθετικές πρωτοβουλίες. Από αυτές τις αποφυλακίσεις πάντως εξαιρούνται κατά κανόνα οι κρατούμενοι για κακουργήματα, αλλά και κρατούμενοι για εγκλήματα που ενέχουν κοινωνική επικινδυνότητα (ανθρωποκτονίες, ληστείες, σεξουαλικά και οικονομικά εγκλήματα).

Υπάρχουν λύσεις για τις φυλακές που δεν απαιτούν χρήματα;

Αυτό που οπωσδήποτε χρειάζεται είναι μια νέα πολιτική κατά της ποινικοποίησης της φτώχειας. Το 2010 εξορθολογίσαμε το πλαίσιο ποινών για τους ανηλίκους. Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν, οι 800 ανήλικοι κρατούμενοι μειώθηκαν σε 600 και παράλληλα μειώθηκαν σημαντικά και οι υπότροποι. Επομένως, αν το σχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα που έχει ετοιμαστεί γίνει νόμος, μπορεί να υπάρξουν αντίστοιχες λύσεις κατά του υπερπληθυσμού. Μια λύση είναι η συνδιαλλαγή.

Αυτό σημαίνει πανίσχυρους δικαστές βέβαια.

Ναι, και εισαγγελείς. Η συνδιαλλαγή είναι πολύ σημαντική γιατί επιταχύνει την ικανοποίηση των θυμάτων, μειώνει την επιβάρυνση των δικαστών και ανακόπτει τις ροές προς τη φυλακή.

Τι είναι «αριστερό» και τι είναι «δεξιό» στη σωφρονιστική πολιτική; Προβληματίζεστε ποτέ;

Ναι, υπάρχουν δυο βασικές αντιλήψεις. Η συντηρητική. Ν’ ανοίγουν συνεχώς νέες φυλακές, να εφευρίσκονται νέα αδικήματα, να κακουργηματοποιούνται πλημμελήματα… έτσι, οι άνθρωποι που είναι ευάλωτοι, όπως άνεργοι, άστεγοι κ.λπ. αντιμετωπίζονται δυσανάλογα ως προς τη βαρύτητα της πράξης τους.

Και υπάρχει και η προοδευτική αντίληψη. Ο Ευάγγελος Κρουσταλάκης, ο αλησμόνητος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, έλεγε πως η δικαιοσύνη και η επιείκεια πάνε μαζί και από αυτά σημαντικότερο είναι η επιείκεια. Επομένως το προοδευτικό σύστημα λαμβάνει υπόψη την ασφάλεια της κοινωνίας αλλά ταυτόχρονα προωθεί την αναλογικότητα στην ποινική μεταχείριση, τις εναλλακτικές ποινές και την κοινωνική επανένταξη.