Τούτων δοθέντων, το ενδεχόμενο να αποφασίσει η Μέρκελ να στηρίξει τον κεντροαριστερό Σουλτς για την προεδρία της επόμενης Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν αναμένεται να προκαλέσει ρίγη ενθουσιασμού στην ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια, η οποία καλώς εχόντων των πραγμάτων θα πρέπει να επιλέξει τον δικό της υποψήφιο. Κάτι που ωστόσο δεν είναι βέβαιο εξαιτίας του μεγάλου αριθμού δελφίνων που έχουν ήδη εκδηλωθεί.
ΟΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ. Αν το ΕΛΚ δεν καταλήξει σε δικό του υποψήφιο, τότε τα πράγματα ενδεχομένως θα γίνουν ευκολότερα για τον Σουλτς, ο οποίος είναι ευρέως αποδεκτός από τα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης, ίσως δε και από πολλά κεντροδεξιά της Νότιας Ευρώπης που θα μπορούσαν να συναινέσουν στην εκλογή του στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με αντάλλαγμα την εκλογή τού νυν προέδρου της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΕΛΚ Γάλλου Ζοζέφ Ντολ στην προεδρία της επόμενης Ευρωβουλής. Οι πιθανότητες του Σουλτς θα αυξηθούν αν, όπως λέγεται, δεν καταφέρουν να ορίσουν κοινό υποψήφιο λόγω εσωτερικών διχασμών τόσο οι Φιλελεύθεροι όσο και οι Οικολόγοι της Ευρώπης. Στην περίπτωση αυτή η Μερκελ θα έχει επιτύχει δυο πολύ σημαντικούς στόχους: Πρώτον, θα έχει ξεπεράσει το πρόβλημα των διαβουλεύσεων με τους Σοσιαλδημοκράτες για τα θέματα της Ευρώπης υποχωρώντας σε ζητήματα προσώπων και όχι πολιτικών επιλογών, και δεύτερον, θα έχει επιτύχει την εκλογή Γερμανού στην προεδρία της επόμενης Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μάλιστα χωρίς να το έχει θέσει επισήμως στόχο.