Κάθε πετυχημένος έχει και τον ανταγωνιστή του. Εστω, τον επίδοξο ανταγωνιστή του. Ετσι και το Φεστιβάλ Βενετίας, κατά κάποιον τρόπο τέταρτο τη τάξει διεθνώς στην κινηματογραφική κατάταξη ισχύος και λάμψης, με πρώτα –ακόμη –τα Οσκαρ. Μόνο που αυτή του τη θέση την επιβουλεύεται και διεκδικεί με «ανίερα» κόλπα το ανερχόμενο και όλο και πιο έγκυρο Φεστιβάλ του Τορόντο, όπως παραδέχτηκε ο διευθυντής της Μόστρα (στη δεύτερη διευθυντική θητεία του, ύστερα από την πρώτη το 1998-2001) Αλμπέρτο Μπαρμέρα.

Ηδη το Τορόντο, παραδέχτηκε, του «έφαγε» την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας του Πολ Γκρίνγκρας «Captain Phillips» με τον πολύ κύριο Τομ Χανκς. Ομως πιο πολύ πλήγωσε το αφεντικό της Μόστρα το γεγονός ότι τον «πούλησε» –για το Τορόντο πάντα –ο Στιβ ΜακΚουίν. Οχι ο αείμνηστος ηθοποιός. Ο σκηνοθέτης, τον οποίο είχε κάνει ο σινιόρε Μπαρμπέρα… άνθρωπο το 2011 με το «Shame» του και τα πολυσυζητημένα, προικισμένα γυμνά του Μάικλ Φασμπέντερ. Ο τελευταίος παίζει και στη νέα ταινία του ΜακΚουίν «12 Years A Slave», δίπλα στον πολύ καλό Τσιγουέτελ Εζιοφορ (του «Hotel Rwanda») και τον Μπραντ Πιτ.

Η αντίδραση του Αλμπέρτο Μπαρμπέρα που θεώρησε αυτές τις κινήσεις ως «λάθη στρατηγικής»; Επίθεση με νέα μέσα, πρωτοτυπίες και κυρίως νέα γενιά. Ετσι, το 70ό φεστιβάλ θα είναι το πρώτο που θα προβάλει και τρεις νέες δικές του παραγωγές χαμηλού προϋπολογισμού, αποτέλεσμα της πολύ δημιουργικής δουλειάς που έγινε με νεότατους επίδοξους κινηματογραφιστές τα τελευταία χρόνια στο κινηματογραφικό κολέγιο της Μπιενάλε της Βενετίας. Κάτι ανάλογο που είχαν να επιδείξουν οι Κάννες, το Φεστιβάλ του Σάντανς του Ρόμπερτ Ρέντφορντ και το έγκυρο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ.

Παράλληλα, ο Μπαρμπέρα ποντάρει στις νέες τεχνολογίες και μέσω του Festival Scope δίνει έμφαση φέτος στις προβολές της «Διαδικτυακής Οθόνης» του, με την επιλογή ταυτόχρονης προβολής των επιλογών τους, από τη Sala Web σε 500 χρήστες για 24 ώρες. Γενικό μότο: «Ας πάρουμε επιτέλους κάποια ρίσκα!».