Αφού συγκέντρωσα όλα τα χαρτιά μου, είπα να κάνω τη φορολογική μου δήλωση. Μπήκα στο Taxis, συμπλήρωσα τα στοιχεία και ζητάω τα αποτελέσματα. Μου ζητούσαν να πληρώσω ένα ποσό που δεν το είχα. Πάλι, όπως και πέρυσι.

Εδώ και αρκετά χρόνια κατηγορούσα όσους είχαν «απλώσει τα πόδια πέρα από το πάπλωμα», παίρνοντας δάνεια για διάφορες ανάγκες. Ενώ εγώ, ο καλός στα οικονομικά, ο συνετός, ο σωστός, δεν έκανα τέτοια πράγματα. Αν είχα λεφτά, αγόραζα ό,τι ήθελα· και αν δεν είχα, προσπαθούσα να μαζέψω.

Και τι κατάφερα με αυτόν τον τρόπο μέχρι τώρα; Δεν χρωστάω σε κανέναν, θα μου πεις. Ε, και τι έγινε; Τι θα γινόταν, αν χρωστούσα; Εδώ, τώρα, που δεν χρωστάω, πάλι μου ζητάνε να τους δώσω. Αν χρωστούσα, τι παραπάνω θα μου έκαναν;

Κάθομαι και σκέφτομαι, λοιπόν, αν έκανα αυτά που οι περισσότεροι έκαναν, ίσως να ήμουν καλύτερα. Θα έπαιρνα ένα δάνειο, να αγοράσω ένα ακριβό αυτοκίνητο, να κυκλοφορώ σαν άνθρωπος και το αεράκι να μου ανεμίζει τα μαλλιά.

Θα έπαιρνα άλλο δάνειο και θα αγόραζα ένα αξιοπρεπές εξοχικό δίπλα στο κύμα. Θα έπαιρνα ακόμα ένα δάνειο και θα αγόραζα ένα σκαφάκι 8-10 μέτρων. Θα έπαιρνα και δύο-τρία ακόμα δάνεια για να ικανοποιήσω τις απαραίτητες ανάγκες μου, τίποτα διακοπούλες στο εξωτερικό, τίποτα υποχρεώσεις.

Την τωρινή κατάσταση δεν θα ήταν στο χέρι μου να την αποφύγουμε. Θα άρχιζαν οι περικοπές που όλοι ξέρουμε. Φυσικά, δεν θα μπορούσα να «εξυπηρετήσω» τα δάνεια. Επομένως δεν θα πλήρωνα τις δόσεις με πλήρη συνείδηση.

Τα γνωστά λοιπόν ευαγή φιλανθρωπικά ιδρύματα θα ανησυχούσαν και θα έκαναν κάποιες ενέργειες. Στην αρχή, θα με έπαιρναν τηλέφωνο, για να μου υπενθυμίσουν ευγενικά ότι καθυστερώ την πληρωμή. Μετά θα μου έστελναν χαρτάκια ότι, αν δεν πληρώσω, θα κάνουν εκείνο και το άλλο. Θα άρχιζαν και τα εξώδικα. Και τελικά, θα φτάναμε σε αποφάσεις δικαστηρίων για κατασχέσεις ή πλειστηριασμούς. Και τι έγινε;

Αυτά σκεφτόμουν και από την άλλη μεριά έρχονταν στο μυαλό οι περιπέτειες που πέρασα τηρώντας την αρχή μου «έχω, ξοδεύω· δεν έχω, δεν ξοδεύω». Και έρχονται πάλι τώρα να μου πουν ότι χρωστάω. Μήπως έπρεπε να κάνω αυτά που οι άλλοι έκαναν και ακόμη περισσότερα;