Κορίτσια για φίλημα και για Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών

«Αυτές τις δέκα ημέρες μάς δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε ένα κινηματογραφικό ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Τα βραβεία αυτά δίνονται από την καρδιά μας». Με αυτές τις λέξεις ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, σφράγισε τη λήξη του Φεστιβάλ Καννών βραβεύοντας μια ταινία που μοιάζει έτη φωτός απομακρυσμένη από το σινεμά του. Πάντα οι Αμερικανοί εκπλήσσουν με τις επιλογές τους όμως. Ο Τιμ Μπέρτον έδωσε το βραβείο στον «Θείο Μπούνμι» του Απιτσατπόνγκ Βερεσεθακούλ, ενώ ο Κλιντ Ιστγουντ στο «Pulp Fiction» του Κουέντιν Ταραντίνο! Ποτέ δεν ξέρεις!

Η αλήθεια είναι πως ο Αμπντελατίφ Κεσίς είναι ένας εξαιρετικά συνεπής δημιουργός. Τόσο το «Κους κους και φρέσκο ψάρι» όσο και η «Μαύρη Αφροδίτη» αποτέλεσαν ξεχωριστές στιγμές στην ευρωπαϊκή φιλμογραφία –το πρώτο φιλμ μάλιστα υπήρξε και εισπρακτική έκπληξη στη χώρα μας (που τσίνισε στην αρκετά πιο «δύσκολη» «Αφροδίτη»). Ε, στην τρίτη του προσπάθεια κατέκτησε κορυφή.

Από τη μια, το ομοφυλοφιλικό τρίωρο δράμα πρόσφερε στις Κάννες το απαραίτητο «τολμηρό» buzz. Στο επίκεντρό του, το σεξουαλικό ξύπνημα της ηρωίδας που ενσαρκώνει η Αντέλ Εξαρχόπουλος. Οι ερωτικές περιπτύξεις της οποίας με την πανέμορφη Λία Σεϊντού ήδη αποτελούν για πολλούς στιγμές ανθολογίας, σκηνές τρυφερές και τολμηρές συνάμα, που χρειάστηκαν σκληρή δουλειά για να περάσουν σε φιλμ. Μόνο αυτές «κόστισαν» στο συνεργείο τέσσερις μήνες σκληρής δουλειάς μέχρι να ικανοποιήσουν τον σκηνοθέτη. Βασισμένη στο κόμικς «Le Βleu Εst Une Couleur Chaude» («Το μπλε είναι θερμό χρώμα»), η ταινία «έτρεχε» μέχρι τώρα στα προγνωστικά που αφορούσαν το βραβείο γυναικείου ρόλου.

Το τελικό αποτέλεσμα, προσωπικά, θεωρώ πως θα αποβεί ακόμη πιο θετικό για την πρωταγωνίστρια του φιλμ. Πολλοί άλλωστε ξεχνούν τα βραβεία ερμηνείας στις Κάννες (καλώς ή κακώς), κανείς όμως δεν ξεχνά έναν Χρυσό Φοίνικα –και η Αντέλ Εξαρχοπουλός είναι παρούσα σε κάθε καρέ της ταινίας. Οι πρωταγωνίστριες ανέβηκαν στη σκηνή για να αγκαλιάσουν τον σκηνοθέτη τους. Η συγκίνηση μεγάλη και έκδηλη. Η Εξαρχοπουλός όμως, ως νέο πρόσωπο, είναι λογικό να έχει κερδίσει τις εντυπώσεις. Είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, το πρόσωπο των Καννών φέτος. Και να δείτε που οι επόμενες φιλμικές επιλογές της θα την εκτινάξουν στην εντελώς πρώτη σειρά των γαλλόφωνων σταρ.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ. Ο νεαρός μεξικανός σκηνοθέτης Αμάτ Εσκαλάντε, που σόκαρε το κοινό με την ταιριαστά τιτλοφορούμενη «Κόλασή» του, κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας –και είναι μια από τις ταινίες που περιμένουμε να δούμε πώς και πώς (αγοράστηκε και αυτή για τη χώρα μας, εννοείται).

Το Μεγάλο Βραβείο πήγε στο «Inside Llewyn Davis» των αδελφών Κόεν που τα προγνωστικά τούς ήθελαν να φεύγουν με Φοίνικα. Δεν νομίζω να τους κακοφάνηκε όμως.

Τέλος, το βραβείο σεναρίου πήγε στο «A touch of sin» του Τζια Ζανγκ-Κε (το παρουσίασε μια ελαφρώς «ζαλισμένη» Αζια Αρτζέντο), ενώ το βραβείο της κριτικής επιτροπής κέρδισε ο Ιάπωνας Χιροκάζου Κορεέιντα με το «Like father like son».

Κατά τ΄ άλλα, οι «μικρές» βραβεύσεις ξεκίνησαν από χθες το πρωί, όταν δηλαδή η επιτροπή του τμήματος «Ενα κάποιο βλέμμα», με πρόεδρο τον δανό σκηνοθέτη Τόμας Βίντερμπεργκ, έδωσε βραβείο κριτικής επιτροπής στο φιλμ «Ομάρ» του Χάνι Αμπού-Ασάντ και το πρώτο βραβείο στην ταινία «Η απούσα εικόνα» του Ρίθι Παν. Ο σκηνοθέτης αφιέρωσε το βραβείο στον ιρανό φημισμένο σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί που έχει καταδικαστεί από τη χώρα του σε κατ’ οίκον περιορισμό. «Μπορείς να φυλακίσεις κάποιον στο σπίτι του και να του απαγορεύσεις να δημιουργεί, δεν μπορείς όμως να του περιορίσεις τη σκέψη και τη φαντασία», δήλωσε.

Στα χαρτιά, το γενικό πρόγραμμα των φετινών Καννών ήταν από τα πιο δυνατά των τελευταίων ετών. Νέες ταινίες από δυνατά ονόματα σαν τη Σοφία Κόπολα, τον Ρόμαν Πολάνσκι, τον Μπαζ Λούρμαν, τη Σοφία Κόπολα, τους αδελφούς Κόεν αλλά και το αγαπημένο «πουλέν» των νεοφώτιστων σινεφίλ, τον κύριο Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, που έφυγε πρόπερσι με το βραβείο σκηνοθεσίας για το «Drive». Ακόμη και ο Ζαν – Λικ Γκοντάρ είχε έτοιμη μια 3D ταινία, η οποία προβλήθηκε σε κάποιο παράλληλο πρόγραμμα –όχι πως ήταν χειρότερη από άλλες δικές του που είχαν βρεθεί παλαιότερα στο διαγωνιστικό, απλώς ο Γκοντάρ έχει τη συνήθεια να μπαίνει στο μάτι ακόμη και αυτών που τον καλούν…

ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ. Και τι προέκυψε τελικά; Σύμφωνα με τη συντριπτική πλειονότητα των ανταποκρίσεων εγχώριου και ξένου Τύπου, το πιο μέτριο Φεστιβάλ των τελευταίων ετών. Λίγες καλές κουβέντες γράφτηκαν για τον Πολάνσκι, εξίσου χλιαρό ήταν το καλωσόρισμα του «Υπέροχου Γκάτσμπι» (που προηγήθηκε μόλις μία ημέρα από την παγκόσμια έξοδό του στις αίθουσες), απογοήτευσε και η Σοφία Κόπολα, ενώ τα χειρότερα περίμεναν τον Ρεφν και την ταινία του «Μόνο ο Θεός συγχωρεί». Το τι άκουσε δεν περιγράφεται. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να ευχηθούν τον θάνατο του σκηνοθέτη –και μάλιστα ενυπογράφως. Οι πιο κομψοί μίλησαν για «ταινία χωρίς ψυχή», ταινία «αδικαίωτα βίαιη και εντελώς επιφανειακή». Σωστά, το βραβευμένο «Drive» ήταν άκρως διεισδυτική σπουδή χαρακτήρων! Αυτά, βλέπετε, είναι τα παράλογα των trends. Ο,τι ήταν στη μόδα πέρυσι φέτος ενοχλεί.

Ο παλαίμαχος Μπρους Ντερν κέρδισε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για το «Nebraska» του Αλεξάντερ Πέιν, ενός σκηνοθέτη που φημίζεται για τις εξαίσιες ερμηνείες που αποσπά από τους ηθοποιούς του (θυμηθείτε τον Τζακ Νίκολσον στο «Σχετικά με τον Σμιντ», όπως και τον Πολ Τζιαμάτι στο «Πλαγίως»).

Ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης παρέλαβετο βραβείο στη θέση του απόντοςπρωταγωνιστή του.