Να σημειωθεί στα πρακτικά: όλα δείχνουν ότι είναι η χρονιά των μεγάλων –των παλιών, των πολύ παλιών. Ουδεμία σχέση, όμως, με νοσταλγία και περασμένα κολλήματα. Μύθοι είναι όλα αυτά. Εκεί που θα περίμενες να πίνουν το τσάι τους και να ξεσκονίζουν αρχαία βινύλια, τους βρίσκεις σε δρόμους αντοχής, με ζωηρούς ήχους ψυχής –κάπου εκεί στο 35ο άλμπουμ τους -, περίπου σαν σύμπτωση, με μεγάλες επιδόσεις. Οι Μπομπ Ντίλαν, Νιλ Γιανγκ, Λέοναρντ Κοέν, Τομ Γουέιτς έβαλαν σκοπό να τρελάνουν κόσμο.

Ο καινούργιος Βαν Μόρισον καταφθάνει με τίτλο που προετοιμάζει τυχόν διστακτικό ακροατή: «Born to sing, no plan B» («Γεννήθηκα να τραγουδάω, δεν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο»). Ή αυτό ή τίποτε άλλο. Μια ζωή, χωρίς συμβιβασμούς. Στα 67 του, με τον 35o δίσκο του, ο Μόρισον απόλυτα εκτεθειμένος σε παρόν, παρελθόν και μέλλον και κάτω από τον φορτισμένο ουρανό του Μπέλφαστ. Στα μέρη του δηλαδή. Και ολοκάθαρα σε διάθεση τζαζ, με το ιδιαίτερο μπλουζ φως να διαχέεται παντού. Η φιλόξενη Verve (με τις τζαζ χάρες της, δισκογραφική εταιρεία) γυαλίζει το σαξόφωνο και ο Van the Man φυσάει με πάθος.

Αν παίζει κάτι που, πιστεύω, θα χαιρόταν ο Μόρισον να βγει πάνω στον αφρό των τραγουδιών, είναι αυτό: πως μέσα στους «κάλπηδες», τους ποζάτους και εκείνη τη φασαρία για το τίποτε της φουρτούνας στο κουταλάκι του εσπρέσο που πνίγει αληθινές φωνές, υπάρχουν επιζώντες. Εχει νιώσει και ο ίδιος τις μόδες να τον σφίγγουν σαν κόμπος γραβάτας για να συμμορφωθεί με το πρέπον ένδυμα. Τι έκανε ο Ιρλανδός και τα κατάφερε; Αντίσταση και no plan B. Εννοείται πως συνεχίζει και ρίχνει τα βέλη του. «If in money we trust» («Αν πιστεύουμε στο χρήμα»), τότε καλά να πάθουμε. Και το περίφημο του Σαρτρ «η κόλαση είναι οι άλλοι», περίφημα και από τον Ιρλανδό εδώ κολλάει. Μιλάει με εμπειρίες ζωής, με την τέχνη του και με ένα ποτήρι μπίρα για να κεράσει. Φαινόταν και από τις συναυλίες πρόσφατα με «Astral weeks», απευθείας σύνδεση με τα ανεκτίμητα. Η κοινή λογική δούλεψε: κάτι καλό σαν να ψήνει ο Ιρλανδός. Να που έφτασε η ώρα να το απολαύσεις.

Τελευταία Νέα