Τα αδιέξοδα πληθαίνουν: η απαισιοδοξία μεγεθύνεται. Η ελληνική κοινωνία αποδομείται. Η καλπάζουσα πολιτιστική, ηθική κρίση ξεπερνάει κατά πολύ την οικονομική. Αυτή είναι άλλωστε και η αιτία της δεύτερης. Ιδέες, αξίες, δημοκρατικοί θεσμοί, συνταγματικοί νόμοι καταποντίζονται υπέρ ιδιοτελών κομματικών, προσωπικών συμφερόντων σ’ ένα κράτος ανερμάτιστο, ανύπαρκτο. Αλλιώς μεγαλώσαμε, άλλα πιστέψαμε, για άλλα αγωνιστήκαμε, γι’ αυτό και η πίκρα μεγάλη που οικτρά διαψευσθήκαμε. Μικροί, ολίγοι, ανίκανοι πολιτικοί, κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι, εξαπάτησαν τον λαό με απατηλές υποσχέσεις, με λαϊκίστικες, δημαγωγικές, άνευ ουσίας, ρητορείες, με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Και δυστυχώς εξακολουθούν ανενδοίαστα να το πράττουν ακόμη και τώρα, σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Ελπίδες, προσμονές ακυρώθηκαν. Μια κλιμακούμενη αίσθηση συνενοχής μάς έχει εγκλωβίσει σ’ ένα πυκνό νεφέλωμα διαφθοράς, χυδαιότητας, ρατσιστικής βίας, υβρεολογίας, απαξίωσης κάθε πολιτιστικής, πνευματικής προοπτικής διεξόδου. Πολλοί συμπολίτες μας παγιδεύτηκαν σ’ ένα απατηλό πρότυπο ζωής, στον δανειακό νεοπλουτισμό, στην ψεύτικη ευημερία της άκρατης κατανάλωσης, για να βρεθούν ξαφνικά καταχρεωμένοι και απελπισμένοι, επί ξύλου κρεμάμενοι. Αντιλαμβανόμαστε ότι καταλύονται σταδιακά και επικίνδυνα οι κανόνες της Δημοκρατίας; (Ορα συμβάντα Χρυσής Αυγής και εντός Βουλής). Οι δύσκολοι καιροί απαιτούν και δύσκολες αποφάσεις, απαιτούν συναίνεση, σοβαρότητα, συμμετοχή, πράξεις αποτελεσματικές απ’ όλους. Φτάνουν πια τα ασύνειδα λόγια. Ειδάλλως θα βουλιάξουμε στο χάος όλοι, αθώοι κι ένοχοι αντάμα, προς δόξαν των ανάλγητων, αδηφάγων, άπληστων της εξουσίας και του χρήματος.

Τελευταία Νέα