«Σε μια δουλειά με τόσες ηθοποιούς και μοντέλα, νόμιζα ότι τα είχα δει όλα. Ομως δεν είχα δει καμιά σαν τη Μέριλιν, με αυτόν τον τόνο φωνής, αυτήν την ευγένεια, την τρυφερότητα. Αν έβλεπε ένα σκυλί νεκρό στην άκρη του δρόμου, δάκρυζε. Ηταν τόσο υπερευαίσθητη που έπρεπε να προσέχεις ακόμη και τη χροιά της φωνής σου για να μην την πληγώσεις. Αργότερα είδα πως ήταν μοιρασμένη: από τη μια η λάμψη και η καλοσύνη και από την άλλη τα απολύτως αντίθετά τους», έλεγε ο φωτογράφος Μίλτον Γκριν, στον οποίο η Μέριλιν εμπιστεύθηκε και την αυτοβιογραφία της «My Story».