1Ο κύκλος με την κιμωλία. Πασίγνωστοι οι τέσσερις στρατηγοί του Μπέρτολτ Μπρεχτ που ξεκίνησαν να παν για πόλεμο στο μακρινό Ιράν. Κυρίως για τις «ικανότητές» τους. Υπάρχουν όμως και… καλύτερα. Εξι υπουργοί του Καραμανλή, μικροκομματικοί, αποτυχημένοι ή αμελητέοι, ικανοί μόνο για τα εύκολα και για ξύλινο κομματικό λόγο (αλλά και για αλόγιστη σπατάλη δημοσίου χρήματος, πελατειακή, αν όχι δημοσιοσχεσίτικη), συμπεριελήφθησαν στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Χωρίς αρνησικυρία από τους άλλους συγκυβερνώντες, οι οποίοι φαίνεται να αντιλαμβάνονται ως «συμφέρον» τους ο μείζων κυβερνητικός εταίρος να κυβερνά με προϊόντα βυθού.

Επιπλέον, ο νυν Πρωθυπουργός, με την όλη πολιτεία του – εκτός βέβαια από τον αμελητέο ηγετίσκο της αντιμνημονιακής (ακρο)Δεξιάς – εκτόξευσε πολιτικά και τον πρόεδρο περιθωριακού, μέχρι πρότινος, πολιτικού συμπιλήματος, το οποίο έχει τόση σχέση με την ευθύνη όση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο (ή ο Ντε Γκολ με τον Αρσένη: η σύζυγος του τελευταίου, θυμίζω, τους είχε χαρακτηρίσει «εφάμιλλους»).

Εξι υπουργάρες, ένας «αρχ-ηγέτης», δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η ουσία αυτής της πολιτικής πορείας συμπυκνούται σε κάποιους στίχους ποιήματος τιτλοφορούμενου «Εξι και μία τύψεις για τον ουρανό» (του Οδ. Ελύτη βέβαια): «Ανοιχτά, περήφανα τα μάτια του, κι όλο το δάσος να σαλεύει ακόμη στον ακηλίδωτο αμφιβληστροειδή, /Στον εγκέφαλο τίποτε»…

2Ιδρυματικές αξίες. Στην τηλεοπτική εκπομπή Μονόγραμμα είχα κάποτε αναφέρει, προκαλώντας μάλιστα την έκπληξη του έμπειρου δημοσιογράφου-αμφιτρύωνα, πως το Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, αντί να χρησιμοποιεί τους πολλούς ιδιόκτητους χώρους του Κοινοβουλίου, μισθώνει στην Πλατεία Συντάγματος, αντί υψηλότατου μισθώματος, τεράστιο κατάστημα που «αξιοποιεί» για εκθέσεις φωτογραφιών (από την ανέγερση του μνημείου του άγνωστου στρατιώτη, παλαιότερα, μέχρι την τραγωδία της εγκατάστασης στην πατρίδα ελλήνων προσφύγων πιο πρόσφατα)… Σήμερα κάνω αυτοκριτική για ενασχόληση με τριτεύοντα. Οταν ο ετήσιος προϋπολογισμός του δεν φτάνει, όπως αποκαλύπτεται, ούτε καν το 1/10 των… εκτάκτων παροχών που δόθηκαν κατά τα τελευταία έτη στο υπαλληλικό προσωπικό του Εθνικού Κοινοβουλίου, πώς νομιμοποιούμαι να καταλογίζω στο Ιδρυμα σπατάλες; (Αλλωστε οι βουλευτές και οι υπουργοί οφείλουν να είναι και θεματοφύλακες των παραδοσιακών αξιών, μία δε από αυτές είναι η… οικογένεια).

3Η Ελλάδα είναι παντού. Πόσοι διπλωματικοί μας υπηρετούν με πρεσβευτικό βαθμό; 185… Σε απόλυτους αριθμούς έχουμε περισσότερους πρέσβεις απ’ ό,τι η… Γαλλία! Μάλιστα, για την ανάλογη προς τον βαθμό τους «αξιοποίηση» δημιουργούνται διπλωματικές αρχές στα πιο απίθανα σημεία του πλανήτη.

Κύριε Αβραμόπουλε, στο υπουργείο Υγείας κατηγορηθήκατε για αδυναμία περιστολής των περιττών δαπανών. Ως ελαφρυντικό – μολονότι είχατε τη δυνατότητα να αρνηθείτε τον διορισμό – θα μπορούσατε να προβάλετε ότι ο Καραμανλής σάς τοποθέτησε εκεί, σε έναν χώρο που δεν γνωρίζατε, για να σας φθείρει, εσάς τον υψιπετή. Για ενδεχόμενη απραξία σας στο υπουργείο Εξωτερικών τι ελαφρυντικό θα επικαλεστείτε;

4300 είναι λίγοι, πολύ λίγοι. Στο μέλλον, δηλαδή στις ελληνικές καλένδες, φαίνεται πως παραπέμπεται η αλλαγή εκλογικού συστήματος. Κύριε Πρωθυπουργέ, για περιορισμό των βουλευτών σε 200, για τον οποίο εσείς προεκλογικά τονίζατε πως δεν απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση, δεν είναι καν αναγκαία η αλλαγή της μαθηματικής φόρμουλας στον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Μόνον η αναλογική προσαρμογή των αριθμητικών δεδομένων όσον αφορά το πλειοψηφικό μπόνους, τον αριθμό των βουλευτών επικρατείας και τον επιμερισμό των υπόλοιπων εδρών μεταξύ των περιφερειών. Το επισημαίνω γιατί υποπτεύομαι πως πάλι κάποιος αδόκητος εθνικός λόγος θα προκύψει, προκαλώντας πρόωρη διάλυση της Βουλής, και οι εθνοπατέρες «δεν θα προλάβουν» να αυτοπεριοριστούν (αριθμητικά). Να σημειωθεί πως περιορισμός των κοινοβουλευτικών θα σήμαινε αναπόφευκτα και περιορισμό των υπαλλήλων του Κοινοβουλίου ή του Ιδρύματος: θα υπάρχουν λιγότερες σύζυγοι ή θυγατέρες προς αποκατάσταση…

5Φωτοκόφτες ΔΕΗτζήδες. Οι απειλές συσκότισης του ηγέτη του πιο διεφθαρμένου σωματείου κρατικοδίαιτων συνιστούν έμπρακτο φασισμό. Η συμμαχία του Τσίπρα με τον αρχισυνδικαλιστή του σκότους κάτι χειρότερο από έγκλημα: λάθος.

6 «Αλλομειγμισμός». «Αλλο μείγμα πολιτικής» υποσχόταν προεκλογικά ο Σαμαράς. Μόλις το προσδιόρισε(;) οι προβλέψεις για εμβάθυνση της ύφεσης εκτινάχθηκαν. Η σημαντικότερη οικονομία που χρειαζόμαστε – εκτός της οικονομίας μελάνης που σπαταλιέται για κάποιους Καραγκιόζηδες – είναι σε ασάφειες, γενικότητες, αθεμελίωτες προσδοκίες…

Συμπέρασμα. Η εκρίζωση των πολιτικών αιτίων της δημόσιας σπατάλης δεν επιβάλλεται μόνον χάριν δημοσιονομικής εξυγίανσης. Αλλά και για να αντιπαλέψουμε τη – δημοσκοπικά ανιχνεύσιμη – έχθρα των περισσότερων λαών της γης. Εχει και αυτή κόστος.

ΥΓ: Χιλιάδες θέσεις κοινωνικού τουρισμού υπέγραψε η Κεφαλογιάννη. Είναι κοινωνικός; Μπορώ να μνημονεύσω περιπτώσεις δικαιούχων ιδιαίτερα ευκατάστατων.

Τελευταία Νέα