ΑΝ όμως ο Σαμαράς αισθάνεται σαν το ψάρι μέσα στο νερό στις κυβερνήσεις συνεργασίας, τότε γιατί εμφάνισε τέτοια συμπτώματα δυσανεξίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου; Η σύντομη απάντηση είναι πως δεν ήταν αυτός πρωθυπουργός. Η πιο αναλυτική εξήγηση είναι ότι «αισθανόταν εγκλωβισμένος», είναι η απάντηση. «Και ήξερε ότι κάθε μέρα που περνούσε, είχε μεγάλη φθορά. Δεν ήταν αυτό το κοστούμι που ήθελε να φορέσει. Από την άλλη, όμως, γνώριζε ότι η Ιστορία σε καλεί μία φορά να βάλεις πλάτη για τη χώρα σου και εκεί δεν μπορείς να πεις όχι». Ολα αυτά εξηγούν τον ψυχαναγκασμό των εκλογών. Αλλά και την κατανόηση προς τον Βαγγέλη Βενιζέλο που είναι αντίστοιχα πιεσμένος στην κυβέρνηση αυτή, όπως ήταν ο Σαμαράς στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Με τον ίδιο τον Παπαδήμο, ο νυν Πρωθυπουργός τα πήγαινε μια χαρά σε προσωπικό επίπεδο. Αν και ο Λουκάς δεν ήταν το στυλ ανθρώπου που ταιριάζει στον Σαμαρά. Ο τελευταίος φημίζεται για την εκ καταγωγής ικανότητά του να ανεβοκατεβαίνει άνετα από τα ψηλά στα χαμηλά. «Ξέρει ενστικτωδώς πώς μιλάς στη Βασίλισσα της Αγγλίας, αλλά μπορεί εξίσου άνετα να κάτσει και να φάει γεμιστά σε ένα ταβερνάκι κάπου στην Αθήνα…».

Παρά κάποιες ευνοϊκές πολιτικές και προσωπικές προδιαθέσεις, ο Σαμαράς άλλαξε στο Μαξίμου. Συνεργάτες του παραδέχονται ότι είναι λιγότερο παρορμητικός. Και περισσότερο υπομονετικός. Πάντοτε άκουγε – τώρα ακούει περισσότερο. Οπως δείχνει και περισσότερη κατανόηση. Ασφαλώς, η περιπέτεια με το μάτι έχει παίξει ένα ρόλο σε όλα αυτά – κάθε σοβαρό περιστατικό υγείας συνιστά προϋπόθεση συνειδητότητας. Από την άλλη, όμως, ο Σαμαράς όχι μόνο βρέθηκε επικεφαλής σε ένα σύνθετο πολιτικό σκηνικό. Είναι, ελέω ξεκινήματος το 1977 και των πολιτικών περιπετειών τριών δεκαετιών, ο πιο έμπειρος παίκτης αυτή τη στιγμή. Ο Κώστας Καραμανλής είχε τον Γιώργο Σουφλιά. Αντιθέτως, ο Σαμαράς ψάχνει μέσα στις δικές του εμπειρίες τις λύσεις και τις εξηγήσεις. Ενας υπουργός που τον ξέρει καλά λέει πως «ο Σαμαράς γνωρίζει μέσα του ότι δεν υπάρχει περιθώριο για αποτυχία» – η Ελλάδα είναι στο χείλος του γκρεμού. Αρα μετράει κινήσεις, καθώς «έχει επίγνωση ότι παίζει το κεφάλι του». Κι ένας συνεργάτης από το παρελθόν επισημαίνει ότι «ο Σαμαράς είναι φύσει αντιεπικοινωνιακός. Θεωρεί ανήθικο το να προσπαθεί να πείσει με λόγια. Είναι πολύ περισσότερο πολιτικός της δράσης. Με την έννοια αυτή είναι αντι-Καραμανλής. Η θέση του Πρωθυπουργού και η συγκυρία τού επιτρέπουν να αναπτύξει τα δραστικά στοιχεία του χαρακτήρα του».

Από την άποψη αυτή, δεν ήταν τυχαίο η πρόκληση προς ΣΥΡΙΖΑ και άλλους, «βάλτε τα μαζί μου», στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων.

Τελευταία Νέα