Η μέθοδος αναμένεται να αποτελέσει ορόσημο στην επεμβατική ιατρική, καθώς θα επιτρέπει στον ασθενή να παραμένει στη ζωή 15 λεπτά χωρίς να αναπνέει.
Με τη φυσιολογική διαδικασία, η εισαγωγή του οξυγόνου στο αίμα γίνεται με την αναπνοή και αποκλειστική χρήση των πνευμόνων, ενώ η μεταφορά του στους ιστούς και τα όργανα του σώματος γίνεται από την αιμοσφαιρίνη, βασικό συστατικό του αίματος.
Η μέθοδος μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια σε περιπτώσεις ασθενών που δεν μπορούν να αναπνεύσουν και ο εγκέφαλος, η καρδιά τους ή άλλο ζωτικό όργανο κινδυνεύει άμεσα από απώλεια οξυγόνου. Τέτοια περιστατικά είναι και οι πνιγμοί, που ενώ δουλεύει η καρδιά ο εγκέφαλος σταματά αν παραμείνει για αρκετή ώρα χωρίς αναπνοή.
Εδώ και περίπου 100 χρόνια οι ειδικοί είχαν προσπαθήσει με αρκετές διαφορετικές μεθόδους να εισαγάγουν απευθείας μικρές ποσότητες ελεύθερου οξυγόνου στην κυκλοφορία του αίματος. Υπήρχε όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα: επειδή το ελεύθερο οξυγόνο μπορεί να δημιουργήσει μεγάλες φυσαλλίδες, ίσως έσπρωχνε κάποιο θρόμβο και προκαλούσε πνευμονική εμβολή.
Οι κάψουλες εισάγονται απευθείας στο αίμα όπου αναμειγνύονται αμέσως με τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα το οξυγόνο απελευθερώνεται από το περίβλημά του και διαχέεται στα κύτταρα καταλήγοντας έτσι στους πνεύμονες.
Ομως πέρα από αυτό το χρονικό όριο, θεωρούν πολύ δύσκολο να παραταθεί η επιβίωση μόνο με το οξυγόνο από τις μικροκάψουλες. Οπως εξήγησαν, «η μέθοδός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει πλήρως τους πνεύμονες, όμως μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση για έναν περιορισμένο χρόνο σε πολλές περιπτώσεις, όπως είναι η λοίμωξη πνευμόνων από μικρόβια και ιούς, η κρίση άσθματος, η αποφρακτική πνευμονοπάθεια κ.λπ.»
Οι δοκιμές έγιναν σε ποντίκια και ήδη σχεδιάζονται νέες σε μεγαλύτερα θηλαστικά, πριν ξεκινήσουν να γίνουν σε ανθρώπους. Οι λεπτομέρειες από το επιστημονικό επίτευγμα δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση «Science Translational Medicine».