Με πικρή διάθεση και με οδηγό τον κ. Π. Πικραμμένο οδεύουμε προς νέες εκλογές. 19 Μαΐου το περασμένο Σάββατο και μνήμες πικρές κατέκλυσαν το μυαλό μας. Ενενήντα τρία χρόνια εφέτος από εκείνη την επάρατο 19η Μαΐου του 1919, ημέρα απόβασης του Κεμάλ στο λιμάνι της Σαμψούντας που σημάδεψε την ολοκληρωτική γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Είχαν προηγηθεί διώξεις, εκτοπίσεις, σφαγές, ατελείωτες πορείες εξόντωσης, τα αμελέ ταμπουρού, εκτελέσεις, απαγχονισμοί, η γενοκτονία των Αρμενίων το 1915. Από το 1908 που εμφανίσθηκαν οι Νεότουρκοι του Κεμάλ, η πολιτική της Τουρκίας προς τους αλλοεθνείς, αλλόθρησκους πληθυσμούς άλλαξε άρδην. Ο Εύξεινος Πόντος με την τρισχιλιετή ελληνική παρουσία έγινε και πάλι Αξενος. Ενας πολύχρονος, ανθηρός, ελληνικός πολιτισμός, αρχαίος, βυζαντινός, νεότερος, παλάτια, φρούρια, κάστρα, ιστορικά κτίρια, εκκλησιές, μοναστήρια, σχολεία, ήχοι γλώσσας, μουσικής, χορού μ’ εκείνα τα ολοτρέμοντα, παλλόμενα κορμιά, με τα χέρια ψηλά, σαν να διαλαλούν δικαίωμα ελευθερίας, σε όλες της τις έννοιες, εγκαταλείφθηκαν, χάθηκαν, 353.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν οικτρά, άλλοι τόσοι εκδιώχθηκαν από τα πάτρια εδάφη. Η Τραπεζούντα των Κομνηνών, η Σινώπη, η αρχαία Αμισός (σημερινή Σαμψούντα) οι δύο αρχαιότερες ελληνικές αποικίες και άλλες ακμάζουσες πόλεις μαράζωσαν. Η επίσκεψη στον Πόντο πλημμυρίζει πικρές μνήμες τις καρδιές και η δικαίωση των μαρτυρικών, άμοιρων ψυχών ακόμα αναμένεται.

Τελευταία Νέα