Πριν απ’ όλα, ήταν άνθρωπος με χιούμορ. Για το «αυτί» του σπουδαίου βιβλίου του «Ο δικηγόρος» (εκδόσεις Εστία, 2003), που το υπέγραψε ως «Παπινιανός», είχε δώσει το εξής βιογραφικό: «Παπινιανός. Γεννήθηκε το 1934 και όνειρό του ήταν να γίνει αρχιτέκτων. Τον υποχρέωσαν να σπουδάσει νομικά. Εκανε το ντοκτορά του στο Αεροπορικό Δίκαιο, που λίγο το χρησιμοποίησε, αφού φοίτησε στο Ωνάσειο Πανεπιστήμιο, όπου ειδικεύτηκε στις χρηματοδοτικές συμβάσεις. Την εκπαίδευσή του ολοκλήρωσε στην Ακαδημία Καραμανλή».
Ο Τρύφων Κουταλίδης, ο οποίος κηδεύτηκε χθες στα 78 του χρόνια, δεν ήταν ένας κοινός δικηγόρος. Δεν ήθελε να είναι όμως ούτε ένας «διαπρεπής νομικός». Αφού, όπως έλεγε ο ίδιος, «διαπρεπής νομικός είναι ο αποβιώσας αλλά μη ταφείς εισέτι νομικός». Σε μια πιο λαϊκή – αλλά πάλι δική του – εκδοχή του ίδιου ορισμού, όπως τον μεταφέρει μια παλιά του συνεργάτιδα, ο «διαπρεπής νομικός» συνήθως βλέπει το γκαζόν ανάποδα.
Τι ήταν λοιπόν ο Τρύφων Κουταλίδης; Ηταν ένας άνθρωπος που επέλεξε να κάνει ντοκτορά σε ένα Δίκαιο – το Αεροπορικό – που ελάχιστη δημοτικότητα είχε εκείνα τα χρόνια. Του έδωσε όμως ένα πρώτο διαβατήριο, χάρη στο οποίο, σε έναν βαθμό, του δόθηκε η άδεια να μπει στον κόσμο του Αριστοτέλη Ωνάση και να γίνει προσωπικός νομικός του σύμβουλος. Εγινε εξάλλου νομικός σύμβουλος και δύο φορές πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Συνδέθηκε επίσης στενά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά και με τον Χρήστο Δ. Λαμπράκη, των οποίων υπήρξε σύμβουλος και συνοδοιπόρος. Επί δεκαετίες μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, υπήρξε και από τους βασικούς συντελεστές της ίδρυσης του Mega Channel.
Το ψευδώνυμο «Παπινιανός», που το διάλεξε γιατί το Ρωμαϊκό Δίκαιο υπήρξε ένας από τους πυλώνες του ευρωπαϊκού πολιτισμού και γιατί ο Αιμίλιος Παπινιανός, που δολοφονήθηκε το 212 μ.Χ. από τον Καρακάλλα, υπήρξε ο πλέον ρηξικέλευθος εκπρόσωπός του, ήταν επίσης αυτό με το οποίο τα τελευταία χρόνια υπέγραφε τα άρθρα του στο «Βήμα».
Προσπαθούσε άλλωστε να εμφανίζεται με το πραγματικό του επώνυμο όσο λιγότερο γινόταν. Η δημοσιότητα δεν ήταν κάτι που τον ενθουσίαζε. Ο νομικός κόσμος, πάλι, ακόμη και οι θεωρητικά «ανταγωνιστές» του, τον αναγνώριζαν ως φίλο και κυρίως ως πρωτοπόρο της συμβουλευτικής και επιχειρηματικής δικηγορίας στην Αθήνα. Είχε ιδρύσει και διηύθυνε έως τον θάνατό του μια δικηγορική εταιρεία διεθνούς βεληνεκούς, η οποία χειρίστηκε και χειρίζεται έως σήμερα συμβάσεις όπως του Αεροδρομίου και των αυτοκινητοδρόμων, αλλά και του PSI, καθώς και υποθέσεις συγχωνεύσεων και ιδιωτικοποιήσεων.