Τον όρο «δρακόντεια μέτρα» χρησιμοποίησε ο Γιώργος Παπανδρέου για να περιγράψει την περιοριστική δημοσιονομική πολιτική που ασκήθηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του προκειμένου να αποτραπεί η χρεοκοπία της Ελλάδας. Μιλώντας ενώπιον των ηγετών της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στο Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέδωσε στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας την κακή κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε η ελληνική οικονομία, τονίζοντας μάλιστα ότι η προηγούμενη διακυβέρνηση δημιούργησε όλες εκείνες τις συνθήκες που εξανάγκασαν την κυβέρνησή του να ζητήσει καταφύγιο και να δανειστεί από τα μέλη της ευρωζώνης αλλά και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Παπανδρέου η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση φούσκωσε το δημόσιο χρέος και άφησε τη χώρα σε συνθήκες αδιαφανείς με ένα τεράστιο έλλειμμα, κλονίζοντας συγχρόνως τη διεθνή αξιοπιστία της.

Ακολούθως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς περιέγραψε τις προσπάθειες που κατέβαλε η κυβέρνησή του για να καταπολεμήσει τον πελατειακό καπιταλισμό και τη διαφθορά, αποδίδοντας μεγάλο μέρος της ευθύνης για την επέκταση της κρίσης στην Ευρώπη και στην κοντόφθαλμη ανταπόκριση των ευρωπαϊκών συντηρητικών χωρών.

Ο Γ. Παπανδρέου επανέλαβε ότι θα πρέπει να μπουν κανόνες στις αγορές – αλλιώς, όπως είπε, θα εξελιχθούν σε τυράννους – τονίζοντας πως αν και ο ίδιος περιέγραψε πολλές φορές τους τρόπους με τους οποίους θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ο «εχθρός» (οι αγορές), «ωστόσο η συντηρητική Ευρώπη απέτυχε να μας προστατεύσει».

Ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται από την Παρασκευή στο Σαν Χοσέ όπου και προεδρεύει στη συνεδρίαση του Συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που επισήμως άρχισε χθες. Στη συνεδρίαση συμμετέχουν περίπου 300 εκπρόσωποι κομμάτων-μελών της Σοσιαλιστικής Διεθνούς από όλον τον κόσμο. Ο Γ. Παπανδρέου είχε χθες συνάντηση με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Κόστα Ρίκα Λάουρα Τσιντσίγια, ενώ είδε και άλλους ξένες ηγέτες.

Η ΑΤΖΕΝΤΑ. Κύρια θέματα της ατζέντας του Συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι: ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης δημοκρατίας και αγορών και η υπέρβαση της κρίσης με ανάπτυξη στην πραγματική οικονομία, καθώς και ο αγώνας για κλιματική δικαιοσύνη, τα επόμενα βήματα μετά τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στο Ντέρμπαν και η προετοιμασία της Διάσκεψης του Ρίο.