Σε ένα Κέντρο Διάσωσης Αγριων Ζώων στη Βρετανία, το χουζούρεμα ακούγεται σαν ασυντόνιστη ορχήστρα. Μικρά ζωάκια που γλίτωσαν από του χάρου τα δόντια, μεταφέρθηκαν εκεί για να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους. Ηταν πεινασμένα και ξεπαγιασμένα από το κρύο πριν περάσουν τις πόρτες του Κέντρου. Και μόλις οι ειδικοί τα περιέθαλψαν με πολλή προσοχή ώστε να αρχίσουν να ανακτούν σιγά σιγά τις δυνάμεις τους, εκείνα έπεσαν σε χειμερία νάρκη. Εκαναν τα κοιμισμένα μην τυχόν περάσει από το μυαλό κανενός να τα γυρίσει πίσω στο φυσικό τους περιβάλλον! Μόνη παραφωνία σε αυτή τη γαλήνια εικόνα αποτελεί, όπως ήταν αναμενόμενο, ένα μικρό γουρούνι που δεν βρέθηκε πεταμένο σε κάποια γωνιά του δρόμου, αλλά σε μια ξαπλώστρα δίπλα σε πισίνα.

Η ενυδρίδα που ξεκουράζεται στο μάγουλο της μαμάς

Τη μια τη λένε Μπέκι και την άλλη Νίκι. Η Μπέκι που είναι μερικών ημερών κοιμάται ανέμελη στο μάγουλο της θετής της μητέρας. Και μάλιστα έχει βολευτεί τόσο καλά ώστε έχει απλώσει και τα χεράκια της, σαν να λέει στη μαμά της «μην ξυπνήσεις τώρα και σηκωθώ κι εγώ». Η Μπέκι είναι ενυδρίδα που ζει στη Βρετανία, στο Σόμερσετ. Εκεί είναι και η μαμά της που τη φροντίζει καθημερινά παρέχοντάς της τροφή και θαλπωρή. Τα ζωάκια αυτά ζουν στο γλυκό νερό και έχουν μακρύ και ελαστικό κορμί με πλούσια γούνα που το κρατά στεγνό από τα τσαλαβουτήματα. Υπάρχουν βέβαια και οι θαλάσσιες ενυδρίδες ή βίδρες, που είναι πιο μεγάλες. Στο νερό είναι πολύ επιδέξιες κολυμβήτριες και χρησιμοποιούν τα πίσω πόδια τους σαν κουπιά. Μόλις κουραστούν βγαίνουν έξω τρέχοντας για να φάνε κάτι και να ξεκουραστούν στο μάγουλο της μαμάς…

Απόδραση από τα νύχια της γάτας

Αυτός ο τόσο μικρούλης μουσκαρδίνος, ο τόσο ευαισθητούλης, με το τριχωτό κεφαλάκι που δεν διακρίνεται από το υπόλοιπο σώμα του, και που χωρά και περισσεύει στην παλάμη ενός χεριού, ε λοιπόν αυτό το αξιολύπητο τρωκτικό γλίτωσε από

τα νύχια μιας γάτας. Στο Ντέβον της Βρετανίας μια καλή νοικοκυρά εκτόξευσε το φαράσι στην παλιόγατα και έσωσε το μικρό ζωάκι παραδίδοντάς το στο Κέντρο Διάσωσης Αγριων Ζώων που βρίσκεται κάπου εκεί κοντά.

Για ένα κομμάτι κρέας, ένας σκύλος δέχτηκε με πολύ προθυμία να

το φυλάει. Από τη γάτα…

Ντάμπο… η νυχτερίδα

Ακόμη και η μαμά της την θεώρησε άσχημη. Μόλις την γέννησε, περίμενε τέσσερις μέρες να δει σε τι θα μοιάσει. Την πέμπτη μέρα, μόλις διαπίστωσε ότι αντί για νυχτερίδα άρχιζε να φέρνει σε… ελεφαντάκι με αυτά τα τόσο μεγάλα αυτιά της, την άρπαξε απ’ το σβέρκο και την πέταξε καταγής. Ετσι ακριβώς συνέβη. Την βρήκε όμως κάποιος σπλαγχνικός άνθρωπος και την παρέδωσε στο Κέντρο Διάσωσης Αγριας Ζωής που, όπως δεν είπαμε νωρίτερα, βρίσκεται στο Σόμερσετ της Βρετανίας. Εκεί εξελίχθηκε σε σταρ γιατί όλοι ξετρελάθηκαν μαζί της. Μένει να φανεί αν πετάει με τ’ αυτιά ή τα φτερά της…

Το περιζήτητο γουρουνάκι – μινιατούρα

Δεν είναι γουρουνάκι επειδή μοιάζει με γουρούνι, αλλά επειδή εκείνο το αυγουστιάτικο μεσημέρι, απολάμβανε το αφεντικό του να κουρεύει το γκαζόν σε μια φάρμα στο Πένιγουελ της Βρετανίας. Τόσο συνέπασχε μαζί του που νεκρώθηκε στον ύπνο πάνω στην ξαπλώστρα. Τέτοια γουρουνάκια – μινιατούρες ζουν αρκετά εκεί. Και υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής από ανθρώπους που θέλουν να αγοράσουν ζωάκια αυτού του είδους.

Η τσιριχτή φωνή του Χιονονιφάδα

Το παχύ τρίχωμα δεν θα μπορούσε να σώσει τον νεογέννητο ασβό από τον θάνατο. Μόλις πέντε ημερών, νηστικός, εγκαταλειμμένος, λίγα λεπτά μόνο απέμεναν πριν το τέλος. Ο καλός Θεός όμως προίκισε τα ζωάκια αυτά με τσιριχτή φωνή ακόμα κι όταν είναι μια σταλιά. Στο χιονισμένο Ντέβον της Βρετανίας, ένας άνθρωπος άκουσε το κλαψούρισμα και τις διαμαρτυρίες του μικρούλη και τον έσωσε. Αργότερα, όταν άνοιξε τα μάτια του, τον ονόμασαν Χιονονιφάδα!