Μόλις πέντε ημέρες προτού λήξει – αν δεν ανανεωθεί – η θητεία της Μαρίνας Λαμπράκη-Πλάκα ως διευθύντριας της Εθνικής Πινακοθήκης και Γλυπτοθήκης και μόλις μία ημέρα αφότου έκλεισε η επιτυχημένη έκθεση με τους θησαυρούς από τις αποθήκες της, έκαναν φτερά οι δύο πολύτιμοι πίνακες. Αφήνοντας το μόνο – μικρό – μελανό στίγμα στην πολυετή ιστορία της ίδιας της Πινακοθήκης και σε μια διευθυντική θητεία εικοσαετή κατά την οποία κατάφερε να υπερνικήσει τις κομματικές ίντριγκες που ακολουθούν τις δημόσιες θέσεις. Κυρίως όμως να φέρει πάνω από πέντε εκατομμύρια επισκέπτες – στη μεγάλη πλειονότητα τους νέους – αλλά και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές στην Πινακοθήκη.

Και αν κάποιοι «κατηγορούν» την κυρία Λαμπράκη-Πλάκα ότι παραμένει πεισματικά αμετακίνητη στη θέση της (ούτε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ!), άλλοι τόσοι και περισσότεροι της «προσάπτουν» ότι έφερε το ευρύ κοινό στο άλλοτε θεωρούμενο ως ακαδημαϊκό Ιδρυμα Αλεξάνδρου Σούτζου, με εκθέσεις που έσπασαν ρεκόρ, όπως εκείνη «Από τον Θεοτοκόπουλο στον Σεζάν» το 1992 (πάνω από 600.000 επισκέπτες), που πρώτη φορά σχημάτισε τεράστιες ουρές – ακόμη και υπό βροχήν – στη Λεωφόρο Βασ. Κωνσταντίνου. Αλλά και την έκθεση «El Greco, Ταυτότητα και μεταμόρφωση» το 1999 (618.000), «Το φως του Απόλλωνα, Ιταλική Αναγέννηση και Ελλάδα» και «Εξι κορυφαίοι γλύπτες συνομιλούν με τον Ανθρωπο» το 2004 (500.000 επισκέπτες).

Κάποιοι άλλοι της «καταλογίζουν» την αξιοποίηση της Πινακοθήκης ως εκπαιδευτικό εργαλείο και μέσα από τη γοητεία – κοινό μυστικό… – των ξεναγήσεων της ιδίας. Η οποία άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι πιστεύει στην εκπαίδευση καθώς εκεί – στο πρόσωπο του καθηγητή της στο σχολείο Δημήτρη Πλάκα, στη γενέτειρά της, το Αρκαλοχώρι της Κρήτης – βρήκε τον έρωτα και τον σύζυγο της ζωής της.

Αλλη «μομφή»; Πως για όλα αυτά, και τις εκθέσεις και τα εκπαιδευτικά προγράμματα αλλά και τα επικείμενα – τριετή – έργα για την επέκταση της Πινακοθήκης, από 9.500 τ.μ. σε 21.000 τ.μ., δεν έμεινε μόνο στην κρατική επιχορήγηση για να τα τολμήσει και να τα στήσει αλλά κατάφερε (σχεδόν με προσωποπαγή λογική) να συλλέξει εντυπωσιακά μεγάλες χορηγίες για τον κρατικό θεσμό.