«Καθήκον του κινηματογράφου είναι η συνεισφορά του στη μετατροπή των ανθρώπων σε αληθινούς κομμουνιστές… Αυτή η ιστορική αποστολή απαιτεί, πριν απ’ όλα, επαναστατικές αλλαγές στο μοντέλο σκηνοθεσίας». Ενα μικρό μόνο δείγμα από την εσωτερική τρικυμία του Κιμ Γιονγκ Ιλ, ο οποίος υπέγραφε το παραπάνω παραλήρημα στο βιβλίο «Για την τέχνη του κινηματογράφου» το 1973. Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που πέντε χρόνια αργότερα απήγαγε τον σκηνοθέτη Σιν Σανγκ Οκ. Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του, ο «Ορσον Γουέλς της Νότιας Κορέας» ήρθε αντιμέτωπος το 1978 με μια πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί: την παροχή υπηρεσιών στον Κιμ Γιονγκ Ιλ, με πρώτο αντάλλαγμα ένα τσεκ των 3 εκατομμυρίων δολαρίων. Το αποτέλεσμα της εκβιασμένης συνεργασίας ήταν η ταινία «Pulgasari», με πρωταγωνιστή έναν γκοτζίλα κομμουνιστικών πεποιθήσεων, ο οποίος οδηγεί το πόπολο εναντίον του βασιλιά. Οταν ο τελευταίος αντεπιτίθεται με τον πύραυλο «Οπλο του λιονταριού», ο Πουλγκαζάρι τον καταπίνει για να τον φτύσει εναντίον του εχθρού (κι ύστερα θέλετε να μου πείτε ότι ο αποθανών δεν είχε από μικρό παιδάκι τον νου του στα πυρηνικά).

Τελευταία Νέα