Αναζήτηση
Το μυστήριο των εξαγριωμένων πουλιών που ενέπνευσαν τον Αλφρεντ Χίτσκοκ να σκηνοθετήσει το περίφημο θρίλερ του «Τα πουλιά» λύθηκε.
Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνας υποστηρίζουν σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Nature Geoscience» ότι ανακάλυψαν την αιτία που ώθησε σε αυτοκτονία χιλιάδες γλάρους στην ακτή της Βόρειας Καλιφόρνιας το καλοκαίρι του 1961.
Η νεκροψία συνήθως δείχνει τον ένοχο. Και για την ανεξιχνίαστη έως σήμερα υπόθεση των πουλιών-καμικάζι, που έπεσαν κατά σμήνη επάνω στις στέγες των σπιτιών του Κόλπου Μοντερέι στο Σαν Φρανσίσκο, ένοχος είναι η διατροφή τους με αντζούγες και καλαμάρια.
Η παράξενη συμπεριφορά τους έδωσε στον εστέτ μετρ του τρόμου την ιδέα του φινάλε στην ταινία του 1963: την καταδίωξη από τα εξαγριωμένα πουλιά της πρωταγωνίστριας Τίπι Χέντρεν.
Επιστροφή στο ερευνητικό εργαστήριο των βιολόγων θαλάσσης της Λουιζιάνας, οι οποίοι διερεύνησαν περαιτέρω τα αποτελέσματα της χημικής ανάλυσης από δείγματα πλαγκτού που είχαν συλλεγεί το 1961 μετά το γεγονός στο Μοντερέι. Εκείνη την εποχή οι ερευνητές είχαν εξετάσει το περιεχόμενο του στομάχου γλάρων και χελωνών και ανακάλυψαν ασυνήθιστες ποσότητες δομοϊκού οξέος, μιας θανατηφόρας νευροτοξίνης που περιέχεται στο φυτοπλαγκτόν με το οποίο τρέφονται οι αντζούγες και τα καλαμάρια. Και στη θαλάσσια διατροφική αλυσίδα οι οργανισμοί αυτοί αποτελούν τη δίαιτα των παρανοημένων γλάρων.
Το δομοϊκό οξύ μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλικές βλάβες, ενώ σε σοβαρές περιπτώσεις προκαλεί σύγχυση, επιληπτικά επεισόδια και θάνατο.
Η επικεφαλής της έρευνας Σίμπελ Μπαργκού γράφει στο άρθρο της στο «Nature Geoscience» ότι το πλαγκτόν που αναλύθηκε από τις αντζούγες και τα καλαμάρια έδειξε 79% περιεκτικότητα σε δομοϊκό οξύ. Σε σύντομο χρονικό διάστημα αυτό το ποσοστό μπορεί να αυξηθεί και να προκαλέσει θανατηφόρες παρενέργειες στους οργανισμούς που θα το αφομοιώσουν μέσω της διατροφής. Την εποχή του ατυχήματος τα τότε τεχνολογικά μέσα δεν βοηθούσαν στο να επαληθευτούν οι θεωρίες χημικής δηλητηρίασης των γλάρων του Μοντερέι. Σήμερα, όμως, γράφει η Σίμπελ Μπαργκού, μπορούμε να αποδείξουμε ότι τα δείγματα του 1961 περιείχαν υψηλής περιεκτικότητας τοξικό πλαγκτόν που προκάλεσε την παράνοια των πτηνών.
