Εξυπνη ιδέα του «Amador». Που προβάλλεται με τον ακατανόητο ελληνικό τίτλο «Η ζωή που θα ‘ρθει». Εξυπνη ιδέα αλλά μέτρια και φλύαρη η σκηνοθεσία από τον Ισπανό Φερνάντο Λεόν Ντε Αρανόα. Της εξαιρετικής ταινίας «Δευτέρες με λιακάδα» (το συνιστώ ως DVD). Το στόρι παραπέμπει, πλαγίως, στους άφαντους συνταξιούχους του ΙΚΑ. Δηλαδή η Μαρθέλα (Μαγκαλί Σολιέ), πάμπτωχη μετανάστρια, αναλαμβάνει χρέη νοσοκόμας κατάκοιτου Ισπανού. Ωσπου μια μέρα ο Αμαδόρ τα κακαρώνει. Πριν η Μαρθέλα ένα μήνα εργασίας να συμπληρώσει. Ετσι αποφασίζει να τον διατηρήσει… ζωντανό. Τουτέστιν ο νεκρός Αμαδόρ είναι χρήσιμος στον μετανάστη τον φτωχό. Καλό; Συμφωνώ. Ομως είναι καλοκαίρι και καύσων τρομερός. Το τυμπανιαίο πτώμα από τη δεύτερη μέρα έπρεπε να καταλήξει σε αποσύνθεση και η μπόχα να φτάσει μέχρι τον ουρανό. Ομως η τελετουργία μονότονη, επαναλαμβανόμενη και μακρόσυρτη. Ομως η ερμηνεία, μονοδιάστατη και μονοσήμαντη. Με απλά λόγια, το στόρι ήθελε καλύτερη, ρεαλιστική επεξεργασία και η πλοκή είναι τόσο μικρή όσο η διάρκεια μια μικρομεσαίας ταινίας! Βαθμοί=5 1/2

Τελευταία Νέα