Αναζήτηση
Οταν ο σηµερινόςυπουργός Προστασίας του Πολίτη ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ είχε απευθυνθεί από το βήµα της Βουλής στον υφυπουργό Οικονοµικών µε τη φράση: «Σε ποιακυβέρνηση νοµίζετε ότι είστε;». Θα µπορούσε να αντιστρέψει κανείς σήµερα τη φράση και να πει στον κ. υπουργό: «Ποιο υπουργείο νοµίζετε ότι διευθύνετε;».
Γιατί ο κ. υπουργός ασχολείται µετοανείναι σωστό να χάσει το ∆ηµόσιοτον έλεγχο της ∆ΕΗ, σχολιάζει την οικονοµική πολιτική, αναµειγνύεται στηνΚερατέα και κλείνει ραντεβού γιαάλλους συναδέλφους του, µόνο µε το υπουργείο του δεν µας πείθει ότι ασχολείται. Είχα γράψει πρόσφατα µε άλλη αφορµή ότι προσηλωµένοι στο Μνηµόνιο, που είναι το δέντρο, κινδυνεύουµε να χάσουµε το δάσος, που είναι η Ελλάδα.
Η εν ψυχρώδολοφονίαενός 44χρονου στην οδό Ηπείρου επιβεβαιώνει δυστυχώς µε τον πιο απεχθή τρόπο ότι χάνουµε το δάσος καθηµερινά. Η Αστυνοµία, της οποίας προΐσταται ο κ. υπουργός, έχει καταθέσει τα όπλα, όχι µόνο στο ιστορικό, αλλά σε ολόκληρο το Κέντρο της Αθήνας.
Και τι κάνουν ο κ. Παπουτσής και οι επιτελείς του; Μας αραδιάζουν αριθµούς αστυνοµικών που έχουν σταλεί για να βάλουν τάξη στο κέντρο.
Είµαστε καθηµερινά αντιµέτωποι µε µια κυβερνητικήπανστρατιά αριθµών. Τι να τουςκάνει όµως ο µέσος πολίτης τουςαριθµούς, όταν η οικονοµίαβουλιάζει και το Κέντρο της Αθήνας δεν ήταν ποτέ το ξέφραγο αµπέλιπου είναι σήµερα;
Το τµήµα της Αστυνοµίας που επιβάλλει την τάξη έχει υποβαθµιστεί επί ηµερών του κ. Παπουτσή σε έναν µηχανισµό καταστολήςδιαδηλώσεων, δείχνει µάλιστα να µην έχει διδαχθεί τίποτα από τα τραγικά γεγονόταπου ακολούθησαν τη δολοφονίατου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Γιατί πώςεξηγείται αλλιώς ότι στη διαδήλωση για την απεργία έστειλε δύο φοιτητές στα νοσοκοµεία σε κρίσιµη κατάσταση;
Μέσα σ’ αυτήν την πραγµατικότητα, που κινείται µεταξύ τουτραγικού και του τραγελαφικού, ο κ. υπουργός παίζει πινγκ-πονγκ τις ευθύνες του µε τον δήµαρχο Αθηναίων.
Και εδώ ερχόµαστε στις ευθύνες του κ. δηµάρχου. Ανήκω σε αυτούς που χειροκρότησαν τηνεκλογή του κ. Καµίνη. Ξέρω, επίσης, ότι φορτώθηκε ένα σωρό αµαρτίες από τον προκάτοχό του.
∆υστυχώς, όµως, οι τελευταίες δηλώσεις του µε άφησαν µε µια πολύ πικρή γεύση. Οχιεπειδή δεν κατόρθωσε µέσα στους πρώτους έξι µήνες της δηµαρχίας του να βάλει τάξη στο Κέντροτης Αθήνας. Μια τέτοια απαίτηση θα ήταν παράλογη.
Φοβάµαι, όµως, ότι µέσασε ένα εξάµηνο διδάχθηκε πώς να φορτώνει έστω και µέροςτων ευθυνών του σε άλλους. Γιατί ο ∆ήµος Αθηναίων δεν είναι άµοιρος ευθυνών για την κατάρρευση του Κέντρου της Αθήνας.
Σύµφωνοι, δουλειά της Αστυνοµίας είναι να κυνηγάει ταβαποράκια και το εµπόριο της σάρκας. ∆ουλειά της Αστυνοµίας είναι να διαλύει τις συµµορίες που νέµονται το οργανωµένο έγκληµα στο κέντρο. ∆εν είναιόµως δουλειά της Αστυνοµίας το παρεµπόριο.
Σε όλες τις πόλειςτης Ευρώπης οι δηµοτικές αρχές έχουν ορίσει στους µετανάστες έναν συγκεκριµένο χώρο στον οποίο µπορούν να ασκούν το υπαίθριο εµπόριό τους και πουθενά αλλού. Ο δικός µας δήµος το έχειαφήσει αδέσποτο από την οδό Πατησίων, στην Πλατεία Βικτωρίας, από εκεί στην οδό Πανεπιστηµίου, ώς το Σύνταγµα, µπροστά στη «Μεγάλη Βρεταννία». Οποιος νοµίζει ότι η εγκληµατικότητα στην περιοχή της Πατησίων είναιανεξάρτητη από το παρεµπόριο κάνει µεγάλο λάθος.
Τώρα ο κ. δήµαρχοςτα φορτώνει όλα στην Αστυνοµία, µε τη λογική εκείνης της παλιάς γαλλικής ταινίας «για όλα φταίει το γκαζόν». Η Αστυνοµία δεν φταίει για όλα και η απαξίωσή της δεν κάνει καλό ούτε στον δήµο, ούτε στους πολίτες.
Και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και ο δήµαρχος Αθηναίων ανήκουν σε δηµοκρατικές, προοδευτικές παρατάξεις. ∆εν προσφέρουν καθόλου καλή υπηρεσία ούτε στη δηµοκρατία,ούτε στον τόπο, ούτε και στους αθηναίους πολίτες, όταν τους δηµιουργούν την αίσθηση ότι οι µόνοι που τους προστατεύουν είναι οι χρυσαυγίτες – όπως αυτοί εννοούν την προστασία.
Οπως µε το Μεταναστευτικό, που το αφήσαµε να γίνει καρκίνωµα, έτσι και τώρα πετάµε το µπαλάκι ο ένας στον άλλον και αύριο θα βγούµε να καταδικάσουµε αυτούς που ψήφισαν την Ακρα ∆εξιά, αγνοώνταςότι «ο πνιγµένος από τα µαλλιά του πιάνεται», έστω και αν οι χρυσαυγίτες έχουν συνήθως ξυρισµένο το κεφάλι.
Η δική µου γενιά θυµάται το Λαχείο Συντακτών και τους λαχειοπώλες που το διαφήµιζαν µε την ερώτηση: «Αυτό το σπίτι ποιος θα το πάρει;». Ηρθε η ώρα να αναρωτηθούµε: «Αυτόν τον τόπο ποιος θα τον σώσει;». Περιµένουµε το λαχείο.
Οπως µε το Μεταναστευτικό, που το αφήσαµε να γίνει καρκίνωµα, έτσι και τώρα πετάµε το µπαλάκι ο ένας στον άλλον και αύριο θα βγούµε να καταδικάσουµε αυτούς που ψήφισαν την Ακρα ∆εξιά, αγνοώντας ότι «ο πνιγµένος από τα µαλλιά του πιάνεται», έστω και αν οι χρυσαυγίτες έχουν συνήθως ξυρισµένο το κεφάλι
ο Πέτρος Μάρκαρης είναι συγγραφέας
