Τα πράγµατα στον Παναθηναϊκό δεν είναι τόσο άσχηµα όσο νοµίζαµε. Είναι ακόµη χειρότερα! Το πάθηµα τωνµετόχων του από τον Μαρινάκη δεντους έγινε µάθηµα. Στο Δ.Σ. της περασµένης Τρίτης το θέµα ήταν το µέλλοντης οµάδαςαλλά στις δυόµισι ώρες που διήρκεσε τις δύο µιλούσαν για το παρελθόν και µάλιστα µε εκφράσεις που κάνουν τα ηχογραφηµένα πρακτικά να ακούγονται µόνο µε «µπιπ».
Η σιωπήδιέκοψετο ξεκατίνιασµα µόνον ότανο Γιάννης Βαρδινογιάννης είπε µία σωστή κουβέντα: να γράψειο καθένας τους σε ένα χαρτί πόσα λεφτά βάζει, να τελειώνουµε. Στο λεξικό του Μπαµπινιώτη δίπλα στη λέξη «αµηχανία» θα πρέπει να υπάρχει το ενσταντανέ των µετόχων τη στιγµή που κάνουν το παγόνι ανοίγοντας τα πολύχρωµα φτερά τους.
Η σκηνή θύµισε την παρέα φίλων – που δεν είναι ακριβώς φίλοι – στην ταβέρνα, την ώρα που έρχεται η λυπητερή. Αλλος σηκώνεται για κατούρηµα, άλλος ψάχνει το πορτοφόλι του από τρεις φορές σε κάθε τσέπη, κι άλλος δικαιολογείται ότι έχει πάνω του πεντακοσάρικο. Αν και πρόκειται για ρεφενέ, κανένας δεν θέλει να πληρώσει φοβούµενος ότι οι υπόλοιποι δεν θα του δώσουν το µερίδιό τους. Αυτό ακριβώς συνέβη και στην…ταβέρνα «Το µαραµένο Τριφύλλι», µε τον δισταγµό να επιτείνεται από το γεγονός ότι δεν έφαγαν όλοιτο ίδιο. Για παράδειγµα, ο Βαρδινογιάννης έφαγε 25% λιγότερο – έτσι λέει τουλάχιστον –, ο Ζολώτας και ο Ξυλάς πήγαν φαγωµένοι µόνο για την παρέα, ο Παύλος είχε βάλει περισσότερα την προηγούµενη φορά, και ο Πολέµης είχε φέρει µαζί τον γιο του.
Σε αυτέςτις περιπτώσεις το ποιος θαπληρώσει, το αποφασίζει το γκαρσόνι. Αφού περιφέρει τον λογαριασµό για µερικά δευτερόλεπτα, σαν τον δίσκο στην εκκλησία, βρίσκει µία µούρη και τον χώνει µπροστά της. Μάλιστα, οι παλιοί σερβιτόροι ισχυρίζονταιότι αυτή η επιλογή δεν γίνεται τυχαία. Αλλοτε κόβουν φάτσες για να µαντέψουν τον ανοιχτοχέρη και συνηθέστερα προτιµούν αυτόν που κάθεται στην κορυφή του τραπεζιού. Αν υποθέσουµε ότι όλοι οι µέτοχοι του Παναθηναϊκού δείχνουν κιµπάρηδες, στην κορυφή κάθεται ο Τζίγγερ. Οσο η δήλωση «σήµερα κάνω κέφι να κατέχω το 30%» δεν συνιστά νόµιµο τρόπο µεταβίβασης τωνµετοχών µιας εταιρείας, εκείνος είναι ο «κύριος 55%» (καικάτι ψιλά). Αρα, ή πληρώνει κι έπειτατα βρίσκει µε τους υπόλοιπους ή λέει στο γκαρσόνι να τους κάνει τον λογαριασµό σε άπλυτα πιάτα και στρώνονται όλοι µαζί στη λάντζα.
Στην περίπτωση τουΠαναθηναϊκού, αν οι µέτοχοι δεν πληρώνουν, λάντζα είναι οι περικοπές. Ως ηγέτης της ΠΑΕ ο Βαρδινογιάννης οφείλει µία καθαρή εξήγηση ώστε να βάλειτέλος σε αυτότο «κρυφτό», µε τον Γιαννακόπουλο να µένει σπίτι του φορώντας πιτζάµες τύπου jumpers (που δεν έχουν τσέπες), τονεκπρόσωπο του Βγενόπουλου να λέει ότι λεφτά δεν θα µπουν στην ΠΑΕ γιατί ο κύριος Γιάννης (σ.σ. ο Τζίγγερ) δεν τα ζήτησε ευγενικά ή τους µικροµετόχους να τοπαίζουν large εκ του ασφαλούς, αφού σε µία αύξηση µετοχικού κεφαλαίου 20 εκατ. – λέµε τώρα – το 57% θα πρέπει να «ακουµπήσει» 11,4 µύρια ενώ το 1,7% (του Πολέµη, για παράδειγµα)
µόλις 340 χιλιάρικα.
Ο Παναθηναϊκός µπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς και µελιγότερα. Πόσο χειρότερος από τον Πλεσί, τον Λουίς Γκαρσία ή τον Γκοβού µπορείνα είναι ένας φθηνός, ταλαντούχος πιτσιρικάς; Ή από τονΜελίσση, που µόλις έµαθεότι κόστισεδύο εκατοµµύρια, ρώτησε τον δικηγόρο του ποια ποινή προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Το θέµα είναι, ποιοςθα κάνει αυτές τιςοικονοµικές επιλογές. Ο Γόντικας θα ρωτάει αν ο παίκτης έχει καλή… υποδοχή, ο Βεκρής αν έχει λευκό ποινικό µητρώο και ο Πολέµης γιατί τον θέλουµε χαφ καιόχι… ολόκληρο. Ετσι, στις υποθέσεις εργασίας ανάλογα µε το πόσα λεφτά θα µπουνστην ΠΑΕ, η διοικούσα επιτροπή πρέπει να προσθέσει ακόµη µία: ποιος θα χτίσει την οµάδα µε φτηνά υλικά σε περίπτωση που οι µέτοχοι γίνουν… δωρητές σώµατος – για να µην το πω χυδαία.
Εχει φάση
ΣΤΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ πέφτει το µεγαλύτερο γέλιο. Το ίδιο και στα διοικητικά συµβούλια, ακόµη και στα «δραµατικά» – όπως υποτίθεται ότι ήταν αυτό του Παναθηναϊκού. Ενας να βρεθεί να πετάξει την «παπαριά», το κλίµα αλλάζει άρδην.
Ο ΔΟΜΑΖΟΣ, για παράδειγµα. Είπε στον Βαρδινογιάννη – τον εκπρόσωπο του 57% – να µη µιλάει γιατί δεν ξέρει από µπάλα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Αλλά βάλτε µε το µυαλό σας τι σόι κατασκευαστική εταιρεία θα είχε ο Βωβός, αν ο σοβατζής του – έστω, η σηµαία των σοβατζήδων – ήταν µέλος του ∆.Σ. και του έλεγε: «Εσύ µη µιλάς, γιατί δεν έχεις βάψει ούτε γυψοσανίδα»!
Ο ΜΑΝΟΣ Μαυροκουκουλάκης έβγαλε ακατάλληλο τον Γόντικα, επειδή προέρχεται από το βόλεϊ, αλλά για τον εαυτό του βρήκε αµάχητο τεκµήριο καταλληλότητας: «Εγώ είµαι καραβοκύρης. Εγώ ήµουν στα τάνκερ, δεν είµαι χθεσινός…». Τι σχέση να έχουν τα τάνκερ µε την ΠΑΕ; Εκτός αν ο Παναθηναϊκός βυθίζεται και ο Mr Manos εννοούσε ότι είναι εξπέρ στα ναυάγια.
Ο ΣΥΝΗΘΗΣ ύποπτος, ο Αντωνιάδης, επιβεβαίωσε τη φήµη του λέγοντας ότι η πολυµετοχικότητα πέτυχε επειδή «πήραµε ένα πρωτάθληµα και ένα Κύπελλο». Σκέφτηκα ότι σε αυτά τα τρία χρόνια ο Παναθηναϊκός δαπάνησε 190 εκατ. ευρώ και θυµήθηκα το ανέκδοτο: «Πώς µπορείς να κάνεις µια µικρή περιουσία στο χρηµατιστήριο; Ξοδεύοντας µια µεγάλη»!
Λεξικό
