Αναζήτηση
Ηκυβέρνηση αυτή αίρει στους ώµους της τις βασικές αµαρτίες τηςµεταπολίτευσης.
Επιχειρεί να καλύψει µεταρρυθµιστικά κενάαρκετών χρόνων.Παρά τις αρχικές καθυστερήσεις, έχει κάνει αρκετά σηµαντικό έργο, ενώ οι απαιτήσεις διαρκώς αυξάνονται.
Οµως το µεγάλο ζητούµενο στον πόλεµο για την επιβίωση και την ανόρθωση είναι να δηµιουργηθεί η κρίσιµη µάζα αλλαγών που θα µας οδηγήσει στην απέναντι όχθη. Εναλλακτική πρόταση µε διαφορετικό σχέδιο δεν υπάρχει και όσοι φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τη χώρα εξαντλούνται είτε σε πόλεµο φθοράς είτε σε ανεδαφικές υποδείξεις είτε και στα δύο µαζί. Υπό αυτές τις συνθήκες, όσοι ζητούν ή καλλιεργούν πολιτικές κινήσεις, όπως π.χ. εκλογές, που θέτουν εν αµφιβόλω το εγχείρηµα διάσωσης και αλλαγής της χώρας, δεν αντιστοιχούνται µε τους καιρούς.
Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για θετικές και δηµιουργικές λύσεις απ’ όλους και για όλα. Η καταστροφολογία και η κατάχρηση κριτικής έχουν κουράσει, χωρίς να δίνουν διέξοδο. Η κυβέρνηση, επιχειρώντας σηµαντικές αλλαγές, είναι φυσικό να παρουσιάζει αρρυθµίες. Το φορτίο των µεταρρυθµίσεων και η πυκνότητα των εναλλαγών και απαιτήσεων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο δηµιουργούν τεράστιες ανάγκες. Η κυβέρνηση διαχειρίζεται την πιο κρίσιµη µεταπολεµικά συγκυρία και οφείλει να διορθώνεται και να αναβαθµίζεται διαρκώς µε επικεντρωµένες τοµές.
Πολιτικά, χρειάζεται να πάρουµε την πρωτοβουλία στο µέτωπο των αλλαγών και των µεταρρυθµίσεων και να µην κινούµαστε πίσω από την τρόικα. Είναι σηµαντικό να πείσουµε τον λαό ότι οι µεγάλες αλλαγές στη χώρα µας γίνονται κατ’ επιλογήν και όχι καθ’ υποταγήν. Είναι πατριωτική υποχρέωση, όσο ανακτάµε αξιοπιστία, να µετασχηµατίζουµε ενσυνείδητα και όχι εξ ανάγκης το παρωχηµένο πολιτικό και αναπτυξιακό µοντέλο της κρίσης – και αυτό πρέπει να καταστεί κυρίαρχος κυβερνητικός προσανατολισµός. Η τρόικα δεν παύει να είναι εταίρος και δανειστής, αλλά σαφώς ο ρόλος της οφείλει διαρκώς να µετατοπίζεται προς το συµβουλευτικό και τεχνικό επίπεδο. Η βασική πολιτική ευθύνη ανήκει στη χώρα και την κυβέρνησή της.
Ταυτόχρονα, πέρα από το Μνηµόνιο και την τρόικα, εκκρεµεί µια σοβαρή εθνική συζήτηση για το θέµα του χρέους. Οφείλουµε να πάρουµε ριζοσπαστικές πολιτικές αποφάσεις για την άµεση και απευθείας αντιµετώπιση της διαγενεακής εθνικής δουλείας του χρέους. ∆εν πρέπει να ξεχνάµε πως το χρέος είναι δικό µας και κανενός άλλου. Να διαπραγµατευτούµε σκληρά για κάθε είδους διευκόλυνση, αλλά να βάλουµε και το δικό µας ενεργητικό µερίδιο ευθύνης. Συνακόλουθα, να θέσουµε το ζήτηµα του αναπτυξιακού ελλείµµατος και του παραγωγικού χάσµατος στα πλαίσια της Ενωσης, αλλά κυρίως ν’ ανοίξουµε στη χώρα το µέγα θέµα τού τι παράγουµε και πώς παράγουµε. Πρέπει ν’ αναδειχθεί, συστηµατικά και πρακτικά, το έλλειµµα της παραγωγικής αναδιάρθρωσης, που ήδη συζητά ασυντόνιστα ενώ αναζητά µεµονωµένα λύσεις ο πολίτης. Ολοι πλέον αντιλαµβάνονται ότι η βάση της ανόρθωσης δεν είναι απλά η επιλογή µεταξύ κρατικής ή ιδιωτικής οικονοµίας, αλλά η θεµελίωση της παραγωγικής οικονοµίας.
Συµπερασµατικά, στην καµπή που διανύουµε, η κυβέρνηση θα αναβαθµίσει την πορεία της, όταν πάρει πάνω της χωρίς παλινωδίες τα µείζονα θέµατα. Οταν αναλάβει την πολιτική πρωτοβουλία των κινήσεων στο στρατηγικό τρίπτυχο µεταρρυθµίσεις – αντιµετώπιση χρέους – παραγωγική αναδιάρθρωση. Αυτή κατά τη γνώµη µου είναι η βασική άκρη µιας νέας δυναµικής.
∆ιαχειριστικά, χρειάζεται ενιαίο κέντρο που δίνει πολιτικό νόηµα και κοινωνική χρησιµότητα στις επιλογές µας. Που συνθέτει τις διαφορετικές φωνές, συντονίζει όργανα και πρόσωπα και ελέγχει εφαρµογές και αποτελέσµατα. Το κυριότερο, που διαισθάνεται τον κοινωνικό βρασµό της εποχής, ώστε η πολιτική µας να εξαντλεί τα διαθέσιµα αποθέµατα πειθούς και συνεννόησης. Που τελικά συνδέει γόνιµα και δηµιουργικά κυβέρνηση, κόµµα και Κοινοβουλευτική Οµάδα σε συντεταγµένη πορεία.
Πεποίθηση µου είναι ότι τα κρούσµατα αποσυντονισµού της κυβέρνησης είναι κυρίως παράγωγο της αµφιταλάντευσης και της έλλειψης σαφούς πολιτικού προσανατολισµού στα πολλαπλά µέτωπα που ανοίγουµε, και όχι το αντίθετο.
Γι’ αυτό δεν χρειάζονται ατέρµονες αναζητήσεις και προβληµατισµοί για ανακυκλώσεις προσώπων ή οργανωτικών σχηµάτων. Απαιτούνται στοχευµένες επιλογές που θα ενδυναµώσουν την πρωτοβουλία και αυτονοµία της πολιτικής µας και θα ενισχύσουν τη λαϊκή υποστήριξη των αλλαγών.
Ταυτόχρονα, επιβάλλεται το ηγετικό δυναµικό της παράταξης να διαταχθεί µε κριτήριο την πολιτική ικανότητα διαχείρισης των κρίσεων. Είναι η στιγµή χειρουργικών και ταυτόχρονα ποιοτικών παρεµβάσεων, που αντιµετωπίζουν κατά βάση πολιτικά και οπωσδήποτε, αλλά δευτερευόντως, συντονιστικά προβλήµατα. Βρισκόµαστε σ’ ένα σταυροδρόµι µε κρίσιµες αποφάσεις για Ευρώπη και Ελλάδα και το καλύτερο είναι να µη κοντοσταθούµε κοιτώντας «δεξιά και αριστερά», αλλά να συνεχίσουµε µε προωθητικές διορθώσεις «σε ευθεία πορεία».
Χρειάζεται να πάρουµε την πρωτοβουλία στο µέτωπο των αλλαγών και των µεταρρυθµίσεων και να µην κινούµαστε πίσω από την τρόικα
ο Γιώργος Φλωρίδης είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργός
