Πρώτα το τσιγαρίζουµε, µετά σβήνουµε µε κρασί, κατεβάζουµε τη φωτιά κ.λπ., κ.λπ.
Το βγάζουµε και το βάζουµε κατευθείαν στο CD player…
Γιατί από µαγειρική δεν νιώθουµε, αλλά από Imam Baildi κάτι γίνεται…
Imam Baildi (Ορέστης και Λύσανδρος Φαληρέας) και «Cook Book» τρία χρόνια µετά την πρώτη τους CD-µαγειρική.
Πιο χορευτικοί, πιο βαλκανικοί, πιο πολύπλευροι µουσικά, είναι έτοιµοι να ταξιδέψουν τον Τσιτσάνη, τον Ζαµπέτα, τον Μαρούδα, τον Χιώτη κ.ά. στα club της Ευρώπης.
Εκεί που το gipsy suing, το χιπ χοπ, το balkan beat, οι βαλκανικές ρούµπες µαγειρεύονται µε «Ακρογιαλιές – δειλινά», «Λόγια ανταλλάξαµε βαριά», τον Καϊξή κ.ά.
Σ’ ένα κοµµάτι («Busca Ritmo») που βασίζεται στη µελωδία του Ζαµπέτα «Τι σού ‘κανα και µ’ εγκατέλειψες» συνεργάστηκαν µε τους Delinquet Habits και ο βασικός τους Μc (Ives)
έκανε τα φωνητικά. Εντός και ο Mc Yinka, η Γαλάνη, η Τσαλιγοπούλου και ο Maxwell Wright από τους Ojos de Brujo.
Πώς λέµε επάγγελµα τραγουδοποιός; Ουδεµία σχέση.
Ξεκινούν πάντα µουσικά (όπως µου είπαν) δουλεύουν κάτι µόνοι τους, µαζί στη συνέχεια, πηγαίνουν, έρχονται, κόβουν, ράβουν, προσθέτουν, προχωρούν. Αλλά ακόµη κι αν γράψουν µια δική τους µελωδία που δεν έχει samples, έχουν την τάση να την αποδοµούν και να τη µαγειρεύουν όπως ακριβώς ενα sample.
Ποτέ δεν έχουν ξεκινήσει από στίχο, προτιµούν τραγούδια που τους µιλάνε στιχουργικά. Του ‘30, του ‘40, του ‘50, του ‘60…
Μόλις πλησιάσουν τη δεκαετία του ‘70 κατεβαίνουν οι µπάρες. Γιατί; Ανεξήγητο. Πάντως πάνε να πλησιάσουν έναν Καζαντζίδη και στην πράξη βλέπουν ότι δεν έχουν τι να τον κάνουν. Πολύ φρέσκος ακόµα, λένε.
Μετά το ξανασκέφτονται.
Αυτό που κάνει τη διαφορά, τελικά, είναι το αίσθηµα και η ατµόσφαιρα των παλιών λαϊκών και των ελαφρών. Ισως και γιατί σε εκείνα τα χρόνια (δεκαετίες ‘30, ‘40 και ‘50) η λάτιν ήταν βασικό κοµµάτι του ελληνικού τραγουδιού (ταγκό,τσα-τσα, ρούµπες κ.λπ.) κι αυτό έδινε µια κοσµοπολίτικη ατµόσφαιρα.
Η νέα γενιά µουσικών στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο έχει µια τάση σήµερα επιστροφής στις παραδοσιακές µουσικές µέσα από ένα πιο χορευτικό, ηλεκτρονικό πνεύµα. Οι Imam ταξίδεψαν ήδη σε φεστιβάλ στην Κωνσταντινούπολη και τη Γερµανία και είναι έτοιµοι και για άλλες εξορµήσεις. Μέχρι τότε τον νου σας. Τις Κυριακές παίζουν στο «Κ44» (Κωνσταντινουπόλεως 44) µε όλο τους τον εξοπλισµό.
