«Αθήνα, Ανατολή µε το στανιό»

Την Κυριακή το πρωί η Πλατεία Κοτζιά ήταν ηλιόλουστη και ανθηρή. Ελκυστική και χαλαρή. Με την Εκθεση Ανθοκοµικής που διοργανώνει ο Δήµος να δεσπόζει, µε τα περιστέρια γύρω, τις καφετέριες, τους πλανόδιους πωλητές, τα ζευγάρια των ερωτευµένων. Και µια κυρία που κόντεψε να πέσει όταν ξεκόλλησε το ψηλό τακούνι από τη γόβα της. Τόσο ελκυστική ώστε οι στίχοι των αδελφών Κατσιµίχα που έφθασαν στ’ αυτιά µου από την καφετέρια δίπλα, έµοιαζαν µε ενοχλητική παραφωνία: «Αθήνα των αιώνιων αντιπάλων/ Αθήνα της πειθούς διά των ροπάλων/ Αθήνα Ευρωπαία µε το ζόρι/ Αθήνα, Ανατολή µε το στανιό/ Αθήνα τρελό σκουπιδαριό»… Εκείνη την στιγµή παρατηρώ έναν νεαρό που προσπαθεί να βρει απεγνωσµένα χώρο για να παρκάρει κοντά στην Εκθεση. Φυσικά και δεν έχουν προβλεφθεί θέσεις παρκινγκ για την περίσταση. Υπάρχει, όµως κάποιος που παίζει ρόλο παρκαδόρου του Δήµου και της Εκθεσης. Ο νεαρός απευθύνεται στον «παρκαδόρο». Τον ρωτάει πού µπορεί να παρκάρει, επειδή προτίθεται να κουβαλήσει γλάστρες και φυτά από την Εκθεση και δεν µπορεί να παρκάρει µακριά. Ο «παρκαδόρος» τού δείχνει µια διπλοσειρά απέναντι από το Δηµαρχείο. Τον διαβεβαιώνει ότι έχει συνεννοηθεί µε την Τροχαία να µην πειράξει κανείς τους επισκέπτες της Εκθεσης. Αλλωστε, γι’ αυτό είναι ο ίδιος εκεί, προσθέτει. Ο νεαρός παρκάρει, όπως του λένε. Επιστρέφει σε δέκα λεπτά µε αρκετά δενδρύλλια. Γεµίζει το αυτοκίνητό του. «Κρίµα που δεν υπάρχει παρκινγκ. Ηθελα να πάρω κι άλλα» λέει στον «παρκαδόρο». Ο τελευταίος τού απαντάει πως µπορεί να το κάνει αν προχωρήσει το αυτοκίνητό του λίγο πιο µπροστά. Επαναλαµβάνει την ίδια φράση: «Μη σε νοιάζει, είµαι εγώ εδώ». Ο νεαρός µετακινεί το αυτοκίνητο λίγο πιο πέρα, αφήνει τα φλας αναµµένα, τρέχει ξανά προς την Εκθεση, κεφάτος, για να ψωνίσει κι άλλα φυτά. Μόλις έχει αποµακρυνθεί πενήντα µέτρα, ο «παρκαδόρος» τον καλεί, κινώντας χέρια και πόδια, σαν σκιάχτρο σε χωράφι. Του λέει να τρέξει µπας και γλιτώσει την κλήση. Οταν ο νεαρός επιστρέφει λαχανιασµένος στο αυτοκίνητό του, ο αστυνοµικός του Δήµου µόλις έχει κόψει την κλήση. Προσπαθεί να εξηγήσει στον αστυνοµικό του Δήµου τι συνέβη. Δείχνει τον «παρκαδόρο» του Δήµου µε το χέρι. Ο αστυνοµικός του Δήµου αγνοεί επιδεικτικά τον «παρκαδόρο» του Δήµου. Σε λίγα δευτερόλεπτα ο «παρκαδόρος» του Δήµου χώθηκε µέσα στην Εκθεση κι έγινε καπνός. Το ίδιο και ο αστυνοµικός του Δήµου. Ο νεαρός έχει µείνει µόνος του, µε την κλήση στο χέρι και τον θυµό του. Τον πλησιάζω και πιάνουµε κουβέντα. Μου λέει πως µένει στο Χαλάνδρι, πως είναι µουσικός, πως αποφάσισε να κατέβει να ψωνίσει λουλούδια στο κέντρο για να ενισχύσει τέτοιες Εκθέσεις. «Και τώρα νιώθω ηλίθιος» µου λέει απελπισµένος. «Θα παραµείνω πελάτης των φυτωρίων αλλά θα πω σε όλους να µην πλησιάσει κανείς στο Δηµαρχείο» προσθέτει θυµωµένος. Τον βλέπω και σκέφτοµαι πως αυτή η πόλη καταφέρνει να σκοτώσει ακόµα και τις Εκθέσεις που διοργανώνει η ίδια. Καταφέρνει να κάνει τους πολίτες της να νιώθουν ηλίθιοι και απελπισµένοι. Οχι επειδή η Αθήνα είναι άσχηµη πόλη, όπως πολλοί λένε. Επειδή διοικείται τόσο άσχηµα που έχει γίνει µια πόλη βρώµικη, άγρια, αστεία, χωρίς κανόνες. Καιρός, λοιπόν, να αλλάξει. Δήµαρχο κατ’ αρχάς…

LΙΝΚ: http://gazikapllani.blogspot.com