Ο Κιµ Γιονγκ Ιλ δίνει στον γιο του το δαχτυλίδι

Με τη µεγαλύτερη στρατιωτική παρέλαση στην ιστορία της Βόρειας Κορέας και το µεγαλύτερο κοµµατικό συνέδριο εδώ και τρεις δεκαετίες, ετοιµάζεται να παραδώσει σήµερα ο Κιµ Γιονγκ Ιλ το δαχτυλίδι της διαδοχής στον 27χρονο γιο του και από χθες στρατηγό των ενόπλων δυνάµεων.

Την ώρα πάντως που η Πιονγκγιάνγκ θα γιορτάζει υποχρεωτικά, στην ηγεσία του µοναδικού κόµµατος της χώρας θα παίζεται ένα δύσκολο παιχνίδι ισορροπιών.

Το έκτακτο συνέδριο του Κόµµατος των Εργατών αποτελεί την πιο σαφή ένδειξη ότι το 2010 θα είναι χρονιά – σταθµός στην ιστορία της Βόρειας Κορέας. Η πραγµατοποίηση του συνεδρίου προαναγγέλλεται µε τεράστιες αφίσες στους δρόµους της Πιονγκγιάνγκ. Ο στρατός θα δώσει το δικό του «παρών» µε µια µεγαλειώδη παρέλαση µε χιλιάδες στρατιώτες και εκατοντάδες άρµατα µάχης, ενώ οι πρόβες για την παρέλαση ξεκίνησαν ήδη από τον περασµένο Ιούλιο σε αεροπορική βάση κοντά στην Πιονγκγιάνγκ. Οι περισσότεροι σύνεδροι έφτασαν χθες στην πρωτεύουσα µε τρένο. Οι «εκλογές» όπου θα λάβουν µέρος σήµερα έχουν περισσότερο τον χαρακτήρα της προετοιµασίας για τη διαδοχή του Κιµ Γιονγκ Ιλ, το αργότερο έως το 2012. Εξάλλου, ο Κιµ Γιονγκ Ουν ανέλαβε από χθες έναν εξέχοντα στρατωτικό ρόλο: στα 27 του έγινε στρατηγός. Καθεµιά για τους δικούς της λόγους, η Νότια Κορέα και η Κίνα παρακολουθούν µε αυξηµένο ενδιαφέρον τις εσωκοµµατικές διαδικασίες στο Κόµµα των Εργατών. Το Πεκίνο αισθάνεται ανακουφισµένο από την πληροφορία ότι ο στρατός έδωσε τη συγκατάθεσή του για την ανάληψη της εξουσίας από τον µικρότερο γιο του Κιµ. Πατέρας και γιος θα συµµετάσχουν ως αντιπρόσωποι του πανίσχυρου στρατού, δείγµα των καλών σχέσεων ανάµεσα στην πολιτική και τη στρατιωτική εξουσία. Το κατά πόσον όµως είναι έτοιµος ο νεόκοπος στρατηγός να διαδεχθεί τον πατέρα του είναι ένα ερώτηµα που απασχολεί έντονα όλες τις συνιστώσες του καθεστώτος. Με δεδοµένο ότι ο 68χρονος Πολυαγαπηµένος Ηγέτης είναι βαριά άρρωστος, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη το 2008, αναλυτές εκτιµούν ότι η ηµέρα που θα κληθεί ο Λαµπρός Σύντροφος να αναλάβει την ηγεσία δεν είναι µακρινή. Ο Κιµ Γιονγκ Ιλ περίµενε 14 χρόνια για να διαδεχθεί τον πατέρα του Κιµ Γιονγκ Σουνγκ. Ο Κιµ Γιονγκ Ουν θα περιµένει πολύ λιγότερο. Ο ρόλος που θα ανατεθεί από το συνέδριο αποτελεί ένα είδος εκπαίδευσης.

Τραγούδια και ποιήµατα

Η κοινή γνώµη προετοιµάζεται εδώ και µήνες αποστηθίζοντας τραγούδια και ποιήµατα για έναν 27χρονο νέο, του οποίου το πρόσωπο δεν γνωρίζει σχεδόν κανένας, ενώ το όνοµά του αναφέρθηκε για πρώτη φορά χθές από τα κρατικά µέσα ενηµέρωσης. Ο Λαµπρός Σύντροφος, τρίτος γιος του Πολυαγαπηµένου Ηγέτη, κέρδισε το δαχτυλίδι της διαδοχής απέναντι στον πρωτότοκο, του οποίου ο πατέρας θεωρεί «πολύ κοριτσίστικη» την συµπεριφορά του, όπως θέλουν κάποιες φήµες. Αλλες πληροφορίες θέλουν τον νεώτερο Κιµ να έχει αναλάβει στο πλαίσιο της εκπαίδευσής του τη διοργάνωση βίαιων διαδηλώσεων στη Σεούλ ενόψει της συνόδου της Οµάδας των 20 πλουσιότερων χωρών του κόσµου, που πρόκειται να πραγµατοποιηθεί τον Νοέµβριο στην πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας. Αυτή η αποστολή θεωρείται από τους αναλυτές άλλο ένα δείγµα του όλο και µεγαλύτερου ειδικού βάρους που αποκτά ο Λαµπρός Σύντροφος στο εσωτερικό του καθεστώτος.

«Αντιβασιλεία»

Αρκούν αυτά για να αναλάβει ο 27χρονος Κιµ την ηγεσία; Δεν αποκλείεται ο διάδοχος να κυβερνήσει τη χώρα µε ένα είδος «αντιβασιλείας» στο πλευρό του. Κυκλοφορούν ήδη φήµες ότι η αδελφή του Κιµ Γιονγκ Ιλ, ένα είδος Λαίδης Μάκβεθ της Ανατολής όπως σηµειώνει η «Guardian», η οποία επίσης προβιβάστηκε χθες σε στρατηγό, κινείται στο παρασκήνιο για να αναλάβει αυτή την εξουσία αντί για τον άπειρο ανιψιό της. Ενα άλλο πρόσωπο – κλειδί είναι και ο Γιανγκ Σονγκ Ταέκ, κουνιάδος του Πολυαγαπηµένου Ηγέτη, ο οποίος έχει προταθεί να ορισθεί αναπληρωτής του νέου «µονάρχη» της τελευταίας κοµµουνιστικής δικτατορίας στον κόσµο.

Ο µυστηριώδης διάδοχος που λατρεύει τον Σβαρτσενέγκερ

ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ πέρα από το γεγονός ότι ο Κιµ Γιονγκ Ουν είναι ο αγαπηµένος γιος του Πολυαγαπηµένου Ηγέτη είναι επισφαλής. Λέγεται ότι ο νεώτερος Κιµ γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1984 στην Πιονγκγιάνγκ. Μητέρα του ήταν Κο Γιονγκ Χούι, γεννηµένη στην Ιαπωνία Κορεάτισσα, χορεύτρια στο επάγγελµα και η γυναίκα που αγάπησε περισσότερο απ’ όλες τις συζύγους του ο Κιµ Γιονγκ Ιλ. Η Κο άφησε την τελευταία της πνοή το 2004, πιθανότατα από καρκίνο του µαστού. Λέγεται ακόµη ότι ο καρπός του έρωτα του ζεύγους και προαλειφόµενος διάδοχος είναι αυτός που ως χαρακτήρας µοιάζει περισσότερο στον πατέρα του. Φήµες θέλουν να έχει κληρονοµήσει και κάποιες ασθένειες από τον πατέρα του. Μια από τις ελάχιστες µαρτυρίες για τον χαρακτήρα του προέρχεται από τον ιάπωνα σεφ που υπηρέτησε για πολλά χρόνια στην κουζίνα του Πολυαγαπηµένου Ηγέτη. Ο Κέντζι Φουτζιµότο περιγράφει έναν σκληρό χαρακτήρα, δύσπιστο ή ακόµη και εχθρικό απέναντι στους ξένους. Παλιοί του συµµαθητές στο σχολείο της Βέρνης, όπου φοίτησε, θυµούνται ένα µάλλον συνεσταλµένο παιδί, το οποίο µε το πέρασµα του χρόνου λάτρεψε το αµερικανικό µπάσκετ, καθώς και τις ταινίες του Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ και του Ζαν Κλοντ Βαν Νταµ. Στο σχολείο πήγαινε πάντοτε συνοδεία ενός σοφέρ. Μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στη Βόρεια Κορέα όπου φοίτησε στη Στρατιωτική Ακαδηµία της Πιονγκγιάνγκ.

Οι Βορειοκορεάτες δεν γνωρίζουν καν το πρόσωπό του. Εχουν µάθει, όµως, πολλά από τα τραγούδια και τα ποιήµατα που έχουν γραφτεί πρόσφατα για να υµνήσουν τον Λαµπρό Σύντροφο. Με αυτόν τον τίτλο θα αποκαλούν τον τρίτο ηγέτη της Βόρειας Κορέας στην ιστορία της.

Ο λαός ζει στα όρια του λιµού

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Νατάσα Μπαστέα

Ελάχιστα τρόφιµα, εξαθλιωµένοι πολίτες, γυναίκες που πηγαίνουν σε αυτοσχέδιες αγορές προκειµένου να πουλήσουν µερικά µήλα, πακέτα τσιγάρα ή αχλάδια. Ξένοι δηµοσιογράφοι βρήκαν την ευκαιρία να επισκεφθούν τη Βόρεια Κορέα, µε την αφορµή ενός Διεθνούς Κινηµατογραφικού Φεστιβάλ στην Πιονγκγιάνγκ και ξεφεύγοντας από τους συνοδούς τους περιηγήθηκαν για µερικές ώρες στην καρδιά της πρωτεύουσας.

Το «Αλκατράζ»

Οι επτά δυτικοί δηµοσιογράφοι έµειναν στο ξενοδοχείο «Γιανγκάκντο» το οποίο µε τους 47 ορόφους του δεσπόζει στη γύρω περιοχή. Μάλιστα, καθώς είναι χτισµένο σ’ ένα νησάκι έχει το παρατσούκλι «Αλκατράζ» µιας και κανένας ξένος δεν µπορεί να βγει από αυτό ασυνόδευτος.

Τα ξηµερώµατα της Παρασκευής, οι δύο βρετανοί δηµοσιογράφοι, ο Ρίτσαρντ Λόιντ Πάρι των «Τimes» και ο Ντέιβιντ ΜακΝίλ της «Ιndependent», ξεγλίστρησαν από το ξενοδοχείο τους και άρχισαν να περπατούν στους δρόµους της Πιονγκγιάνγκ. Ελάχιστα αυτοκίνητα είδαν, λίγα περισσότερα ποδήλατα και πολλούς που µε τα καλάµια τους προσπαθούσαν να πιάσουν κάποιο ψάρι. Οπως έµαθαν, κάθε πολίτης, ακόµα και οι πλέον προνοµιούχοι, δικαιούνται µόλις 350 γραµµάρια ρύζι την ηµέρα, σχεδόν το µισό από ό,τι λένε τα επίσηµα στοιχεία. Ενας συνδυασµός φυσικών καταστροφών, κακής αγροτικής πολιτικής και έλλειψης καυσίµων και λιπασµάτων οδήγησε στο να µην µπορεί η χώρα να θρέψει τους ανθρώπους της. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 σχεδόν τρία εκατοµµύρια Βορειοκορεάτες πέθαναν από την πείνα. Υπολογίζεται ότι το 1/3 των παιδιών της χώρας κάτω των πέντε ετών δεν αναπτύσσεται κανονικά ενώ το 1/4 των γυναικών που µόλις γέννησαν είναι υποσιτισµένες.

Αγορά «ακρίδα»

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώθηκαν από τα όσα είδαν οι δηµοσιογράφοι που µπήκαν σε παράδροµους και έφτασαν τυχαία σε µια αγορά «ακρίδα», όπως τις αποκαλούν, µια ανοιχτή αυτοσχέδια αγορά όπου ο καθένας πωλούσε ό,τι είχε και αγόραζε ό,τι µπορούσε. Περισσότερες από 200 γυναίκες κάθονταν δίπλα δίπλα, η κάθε µια έχοντας ένα προϊόν µπροστά της: µήλα, αχλάδια, τσιγάρα, λάχανα, κρεµµύδια ακόµα και εσώρουχα. Μόλις ο ένας δηµοσιογράφος έβγαλε τη µηχανή του, όλοι αντέδρασαν. Ενας στρατιώτης άρχισε να τους κυνηγά και δεν άργησαν να συλληφθούν. Επειτα από πολύωρες διαπραγµατεύσεις και αφού πέρασαν από ενός είδους λαϊκό δικαστήριο, τους επετράπη να γυρίσουν στο ξενοδοχείο και να παραστούν στην τελετή λήξης του κινηµατογραφικού φεστιβάλ την επόµενη ηµέρα. Τους αποχαιρέτησαν µε µια µπίρα και µια ευχή: «Ελπίζουµε να κατανοήσατε µε αυτό το ταξίδι τη χώρα µας καλύτερα. Θέλουµε οι άλλοι λαοί να µας συµπαθούν και να µας σέβονται».

Μια χώρα στον ρόλο της «ουδέτερης ζώνης»

ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ µετά το τέλος του Ψυχρού Πολέµου, την πτώση του κοµµουνισµού και την µετατροπή της Κίνας σε µια σχεδόν καπιταλιστική κοινωνία, µόνο ένα κράτος συνεχίζει να βασίζεται στις ιδέες και τις βίαιες µεθόδους του σταλινισµού. Η οικονοµία της Βόρειας Κορέας χάρη στην άρνηση της ηγετικής της οµάδας να προχωρήσει σε οποιουδήποτε είδους εκσυγχρονισµό ή µεταρρυθµίσεις, βρίσκεται σε άθλια κατάσταση µε αποτέλεσµα ένας εκτεταµένος λιµός να είναι πιθανός ανά πάσα στιγµή. Πώς αντέχει λοιπόν το καθεστώς της Βόρειας Κορέας;

Η απάντηση αφορά τον βόρειο γείτονά της: Χάρη στην Κίνα.

Κινέζοι διπλωµάτες στην Πιονγκγιάνγκ έχουν ενηµερώσει τους συναδέλφους τους για κάτι που γίνεται όλο και πιο φανερό τα τελευταία δύο χρόνια: ότι το Πεκίνο, παρ’ ότι δεν έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου τη Βόρεια Κορέα, θα κάνει ό,τι µπορεί προκειµένου να διατηρηθεί το σηµερινό καθεστώς. Κι αυτό δεν οφείλεται στο ότι η Κίνα εγκρίνει τον Κιµ Γιονγκ Ιλ ο οποίος έχει επανειληµµένα εξαγριώσει το Πεκίνο µε τις πυρηνικές του δοκιµές. Οφείλεται στο ότι, από την πλευρά της Κίνας, όλες οι εναλλακτικές για την ηγεσία της Βόρειας Κορέας είναι χειρότερες από τον Κιµ.

Η επανένωση της Νότιας και της Βόρειας Κορέας θα ήταν µια δαπανηρή και περίπλοκη επιχείρηση που θα απαιτούσε την πλήρη αναµόρφωση των γεωστρατηγικών σχέσεων στην Ανατολική Ασία. Η πιθανότητα η Νότια Κορέα – σύµµαχος των ΗΠΑ µε αµερικανούς στρατιώτες στο έδαφός της – να απορροφήσει τη Βόρεια Κορέα και έτσι να φτάσει µέχρι τα σύνορα της Κίνας, είναι µη αποδεκτή από το Πεκίνο. Προκειµένου να διατηρήσει τη Βόρεια Κορέα ως ουδέτερη ζώνη απέναντι στην αµερικανική δύναµη, η κινεζική ηγεσία θα πρέπει να βάλει τους δικούς της ηγέτες – µαριονέτες στην Πιονγκγιάνγκ. Παρ’ ότι ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Νότια Κορέα θα το παραδεχθούν δηµόσια, ένα κινεζικό κράτος – δορυφόρος, µε τις ίδιες σχέσεις προς το Πεκίνο που είχαν οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες µε τη Σοβιετική Ενωση, µπορεί να ωφελεί και τις δύο πλευρές, επειδή δεν θα πρέπει να ξοδέψουν τεράστια ποσά για να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση.