Ανθρωποι που διψούν να πιάσουν την καλή, να μπουν στο γρανάζι, να πιάσουν γνωριμίες«κανένα βουλευτή, πολιτευόμενο, τα πόστα στα μεγάλα ιδρύματα εκεί όπου οι επιτήδειοι ροκανάν τα χρήματα του Δημοσίου»- άνθρωποι που λαδώνουν εδώ, καρφώνουν πιο κάτω, βάζουν στην μπάντα τις φιλίες και «υπηρετούν εκείνους που προσφέρουν τα περισσότερα», αυτοί θα παίξουν με τον Τοτό και τον Σπόρο και θα τους αλλοτριώσουν. Ο Κουμανταρέας δεν αρκείται όμως σ΄ αυτήν την παρατήρηση. Παρωδεί την ιστορία τους που την εμπνεύσθηκε από τον γάμο του Νέρωνα με έναν έλληνα δούλο στην ελληνιστική Ελλάδα του 67 μ.Χ., και μιλά εντέλει για τον κοινωνικό φασισμό και για το θέατρο-μέσα-στο θέατρο της καθημερινότητας, κατά τις παραμονές της δικτατορίας. Είναι μάλιστα τόσο οξυδερκής όταν ψυχογραφεί τους διάφορους χαρακτήρες οι οποίοι αποκαλύπτονται μέσα από τη σεξουαλική συμπεριφορά τους, ώστε το σχόλιό του ισχύει και για σήμερα, τόσο για τους καλλιεργημένους αστούς όσο και για την πιάτσα.

Οπως λοιπόν μου έλεγε, με το δεδομένο ότι από το 1962 σκαλίζει τις γκρίζες ζώνες της ελληνικής κοινωνίας, «τι να πει κανείς για τα τωρινά ήθη μας; Σήμερα υπάρχουν μόνο τσέπες γεμάτες και τσέπες άδειες- και οι δυο αδικαιολόγητα. Ο πολύς κόσμος είναι αποκοιμισμένος και δεν επικοινωνεί με το μυαλό του αλλά μόνο με την τηλεόραση. Η αντιπολίτευση του ΚΚΕ είναι στείρα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κομμάτια, οι Οικολόγοι έχουν χάσει την αύρα τους, η Ν.Δ. βρίσκεται σε σύγχυση και το ΠΑΣΟΚ έχει την τροχοπέδη της Ευρώπης. Ζούμε μια μεταβατική περίοδο και πληρώνουμε τα σπασμένα του όχι καθαρού πολιτικού παρελθόντος μας, που ήταν πάντα χρεωμένο».

Τελευταία Νέα