Η επέλαση των τεράτων

Οι ανατροπές έπεφταν βροχή. Το τέρας σού ροκάνιζε το συκώτι. Η αγωνία σαν βαριοπούλα κοπάναγε κάθε μόριο του σώματός σου. Το Αλιεν καταβρόχθιζε το είναι σου
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η σύγχρονη μυθολογία στα θρίλερ τρόμου «επιστημονικής φαντασίας». Ετσι άρχισε η επέλαση των πάσης φύσεως τεράτων και έτσι το Χόλιγουντ αποθησαύρισε ωκεανούς δολαρίων. Δύο οι αξεπέραστες στιγμές στη διαδρομή του Ρίντλεϊ Σκοτ. Το «Αλιεν» και το «Βlade runner». Κι όμως, ούτε μισή υποψηφιότητα σκηνοθεσίας. Η τύφλα το συνώνυμο του θείου Οσκαρ!

Το 1979 ο Ρίντλεϊ Σκοτ από το Νότιο Σιλντς της Αγγλίας ήταν 42 ετών. Δύο χρόνια πριν είχε υπογράψει το «Duellists» («Οι μονομάχοι»), μια περιπέτεια που διαδραματίζεται στα χρόνια του Ναπολέοντα με cast από Χάρβεϊ Καϊτέλ, Κιθ Καραντάιν και Αλμπερτ Φίνεϊ. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του. Προηγουμένως και επί σειρά ετών σκηνοθετούσε για τα κανάλια τα τηλεοπτικά. Η τηλεόραση, το προπονητικό κέντρο άγγλων, αμερικανών και γάλλων κινηματογραφιστών. Ολοι σχεδόν το «χαζοκούτι» υπηρέτησαν κι έτσι έμαθαν ορθογραφία και συντακτικό… Τέλος πάντων. Ο Ρίντλεϊ Σκοτ έχει έναν μικρότερο, κατά επτά χρόνια, αδελφό. Τον Τόνι Σκοτ. Υποδεέστερο. Χαμηλότερης κατηγορίας απ΄ αυτόν. Οταν για πρώτη φορά έπιασε camera στο χέρι του, το 1965 στο Λονδίνο, τον χρησιμοποίησε ως καρπαζοεισπράκτορα σε μια μικρού μήκους ιστορία που την ονόμασε «Βoy and the bicycle». Το Βoy ήταν ο Τόνι Σκοτ. Η μοτοσυκλέτα ήταν μοτοσυκλέτα. Καλό!

Επειδή οι «Μονομάχοι» άφησαν γι΄ αυτό το «στραβάδι» πολύ καλές εντυπώσεις, η Fox με τρεις παραγωγούς- ανάμεσά τους και ο πασίγνωστος σκηνοθέτης Ουόλτερ Χιλ- του εμπιστεύονται μια πρωτότυπη, ανατριχιαστική ιστορία, γραμμένη από δύο αμερικανούς γραφιάδες: τον Νταν Ο΄Μπάνον και τον Ρόναλντ Σούσετ. Ουδείς εξ αυτών είχε προβλέψει το μέγεθος, την έκταση, την επίδραση και το εύρος αυτής της χρηματομηχανής με τον μυθικό τίτλο «Αlien». Εχει σημασία ο αυθεντικός τίτλος. Προφέρεται «Εϊλιεν», που πάει να πει αλλοδαπός, ξένος, αλλοτριώσιμος, μεταβιβάσιμος. Που, επί της ιδεολογικής ουσίας του σεναρίου, πάει να πει ξένο σώμα, τέρας. Αλλοτριώσιμο το πλήρωμα του διαστημικού φορτηγού, εμπορικού «πλοίου» που θα το μεταφέρει στη Γη. «Μεταβιβάσιμος» ο ιός προς κάθε ανθρώπινο οργανισμό. Καταλάβατε; Οχι;

Κάπου στο μακρινό μέλλον, ένα θηριώδες εμπορικό διαστημικό όχημα με την ονομασία «Νostromo» μεταφέρει προς τη Γη αρκετούς τόνους σπάνιου μεταλλεύματος. Το πλήρωμα αποτελείται μόνο από επτά μέλη: ο καπετάνιος Ντάλας (Τομ Σκέριτ), ο αξιωματικός Κέιν (Τζον Χαρτ), η δεύτερη αξιωματικός Ρίπλεϊ (Σιγκούρνι Γουίβερ), η πλοηγός Λάμπερτ (Βερόνικα Καρτράιτ), ο επιστημονικός αξιωματικός Ας (Ιαν Χολμ), ο αρχιμηχανικός Πάρκερ (Γιάφετ Κότο) και ο απλός μηχανικός Μπρετ (Χάρι Ντιν Στάντον). Τα περισσότερα ονόματα είναι συμβολικά. Το Ντάλας παραπέμπει στη δολοφονία του Κέννεντυ. Το Νostromo στον διάσημο γάλλο φαρμακοποιό και απόλυτο προφήτη Μισέλ ντε Νοστρεντάμ, δηλαδή τον Νοστράδαμο (1503-1566), τον άνθρωπο που προέβλεψε τη συντέλεια της Ανθρωπότητας. Το Κέιν στο «Πολίτης Κέιν» («Citizen Κane»- 1941) το αριστούργημα του Ορσον Γουέλς. Το Ρίπλεϊ στην αθάνατη τριλογία της Πατρίτσια Χάισμιθ «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ». Εχουν σημασία όλα αυτά.

Απόλυτος μονάρχης του διαστημικού σκάφους η Μother (Μητέρα). Με την υποβλητική φωνή της Ελεν Χόρτον. Κι αυτό παραπέμπει σε μια διάσημη στιγμή, στην «Οδύσσεια του Διαστήματος» («2001: Α Space Οdyssey») του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και του 1968. Οπως εκεί έτσι κι εδώ, το γιγαντιαίο κομπιούτερ το απόλυτο αφεντικό. Τα επτά μέλη του πληρώματος μετά. Γιατί «αναλώσιμα» και προσωρινά. Η Μother, λοιπόν, λαμβάνει ένα περίεργο σήμα κι έτσι προσγειώνει το όχημα αναγκαστικά σε κάποιον σκοτεινό πλανήτη. Δυο-τρεις από το πλήρωμα, ύστερα από οδηγία και παρότρυνση του επιστήμονα αξιωματικού, εξέρχονται του σκάφους προς εξερεύνηση. Αυτό ήταν. Κάτι συμβαίνει και επιστρέφουν τρομαγμένοι και βιαστικά. Ενας από αυτούς λιπόθυμος και σχεδόν ετοιμοθάνατος. Τον τοποθετούν σε ένα αποστειρωμένο δωμάτιο, «σφραγισμένο» και με θωρακισμένο γυαλί, προσπαθώντας να τον θεραπεύσουν. Λάθος. Από το σώμα του εκσφενδονίζεται γλοιώδες τέρας μικρών διαστάσεων, που μοιάζει με παραμορφωμένο χταπόδι. Δημιουργείται χάος και πανικός παντού. Μέσα στα επόμενα 24ωρα το μικρό χταπόδι μεταλλάσσεται με ταχύτητα αστρονομική. Προσαρμόζεται στο περιβάλλον, γιγαντώνεται, κρύβεται, επιτίθεται και μολύνει ό,τι βρει. Σχεδόν κάθε ανθρώπινο ον μεταβάλλεται σε δικό του «ξενιστή». Στο τέλος ένα πλάσμα επιβιώνει από αυτήν τη σφαγή. Η Ρίπλεϊ. Απέναντι στο Αlien και με αντίπαλο τη Μother. Γιατί ο θηριώδης αυτός υπολογιστής ήταν από την πολυεθνική εταιρεία ρυθμισμένος να προσγειωθεί σε αυτόν τον σκοτεινό πλανήτη. Οπου επωάζονται τέτοια τέρατα για μαζική παραγωγή. Οπου από αυτήν την παραγωγή θα προκύψουν απόλυτα όπλα για ανθρώπινη, μαζική καταστροφή. Και όπου, εντός του διαστημικού σκάφους, ένας από τους αξιωματικούς δεν ήταν άνθρωπος, αλλά ρομπότ με ανθρώπινη όψη… Ρυθμισμένο κι αυτό για τον ίδιο λόγο και τον ίδιο σκοπό: το «Νostromo» να μεταφέρει στη Γη αυτό το απόλυτο «όπλο» μαζικής καταστροφής. Ο συνδυασμός περιεχομένου, ίντριγκας, πλοκής, αγωνίας, τρόμου και περιπέτειας κόβει την ανάσα του θεατή. Τέλεια!

Συνιστώ ανεπιφύλακτα

Το «Βlade runner», του Ρίντλεϊ Σκοτ και του 1982. Ακόμα καλύτερο από το «Αlien»!