Aπό πού πάνε για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Δεν υπάρχει συνεδρίαση κυβερνητικού οργάνου στην οποία να μην αναφερθεί ο οργανισμός- φόβητρο της Μεταπολίτευσης. Λέγεται επίσης ότι δεν περνάει εβδομάδα που να μην επικοινωνήσει ο Πρωθυπουργός με τον Ντομινίκ Στρος Καν. Υπάρχουν και οι φημολογούμενες εισηγήσεις του Γιόζεφ Στίγκλιτς. Και συγκεκριμένοι βουλευτές, με διεθνή κυκλοφορία, πιστεύουν ότι «εκεί που φτάσαμε, συμφέρει». Δηλαδή; Απαιτεί τα ίδια μέτρα, δίνει ζωντανό χρήμα και δεν υπάρχουν προμήθειες μεσαζόντων.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Εξαρτάται σε ποια γλώσσα διαβάζονται. Η σημειολογία και οι συμβολισμοί στις κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου δεν αποκρυπτογραφούνται εύκολα.

Τα περί ΔΝΤ θα μπορούσαν να είναι απλώς μια μπλόφα για να αισθανθούν πίεση οι Ευρωπαίοι και να προσφέρουν πρακτικά τη στήριξή τους, προκειμένου να μην υποστεί η ευρωζώνη την ταπείνωση να διασώσει η Ουάσιγκτον ένα μέλος της.

Θα μπορούσε επίσης να είναι μια σοβούσα αναμέτρηση στο εσωτερικό της κυβέρνησης, ανάμεσα σε «ευρωπαϊστές» που συγκρούονται με τους «ατλαντιστές» και οι δυο μαζί με τους «ασιάτες»- προτιμήσεις δανεισμού συνιστούν αυτές οι ομάδες, ο Πρωθυπουργός απλώς μετακινεί το σημείο ισορροπίας.

Θα μπορούσε όμως να είναι και εξ αρχής σχεδιασμός του ιδίου. Το υποψιάζονται όσοι τον ξέρουν καλά. Ο Παπανδρέου πρώτα αποφασίζει και μετά ρωτάει. Αλλά ξέρει ότι το ΔΝΤ για τον μέσο Έλληνα είναι μπαμπούλας. Άρα, δεν πας εκεί μια κι έξω. Η διαδρομή Αθήνα- Πειραιάς πρέπει να γίνει μέσω Λαμίας.

Τι από όλα αυτά ισχύει; Μπορεί και κανένα, μπορεί και όλα μαζί ταυτοχρόνως. Έτσι κι αλλιώς, η προσφυγή στο ΔΝΤ θα επέλθει όταν τα υπόλοιπα θα έχουν εξαντληθεί και η κοινή γνώμη θα έχει μπουχτίσει με τους Ευρωπαίους: μας εξευτελίζουν, μας λένε να σφίξουμε το ζωνάρι, αλλά έχουν καβούρια στην τσέπη. Στο τέλος μπορεί ο Στρος Καν να είναι ο «άγγελος» και ο Τρισέ ο «διάβολος».

Οι χειρισμοί στον άξονα Βερολίνο- Παρίσι- Ουάσιγκτον θα κρίνουν «ποιος θα μας δώσει τα λεφτά». Για την ακρίβεια, οι χειρισμοί του Πρωθυπουργού: είναι αξιόπιστος συνομιλητής και ταλαντούχος στις διαπραγματεύσεις στη διεθνή σκηνή- είτε μιλάει με την Ντόιτσε Μπανκ είτε με το ΔΝΤ. Και συνήθως οδηγεί τα πράγματα με τον τρόπο που περιέγραφε ο άγγλος συγγραφέας Ντούγκλας Ανταμς: «Μπορεί να μην πήγα εκεί που σκόπευα να πάω, αλλά κατέληξα εκεί που ήθελα να είμαι».