Αμέτρητα, πελώρια γυναικεία μάτια έχουν κυκλώσει το νησί Ιλ Σεν-Λουί, στην καρδιά του Παρισιού. Βρίσκονται παντού, στις αποβάθρες και τις γέφυρες, δύσκολα μπορεί να αποφύγει κανείς το έντονο βλέμμα τους, άλλοτε χαρούμενο, άλλοτε λυπημένο, πάντοτε υπερήφανο. Άραγε σε ποιον ανήκουν; Σε σταρ του κινηματογράφου; Σε μοντέλα; Σε πολιτικούς;


Τίποτε από τα παραπάνω. Μεταξύ άλλων, ανήκουν στη Ζίπι Βουγκούτσα, μια 47χρονη, φτωχή γιαγιά από την Κένυα που μεγάλωσε αβοήθητη παιδιά και εγγόνια· στην Πενγκ Παν, μια 55χρονη γυναίκα που βοηθάει παιδιά του δρόμου στην Καμπότζη· και τη Ρεμπέκα Ντεμάμ, μια 13χρονη ανύπαντρη μητέρα, θύμα βιασμού και θύμα του εμφυλίου πολέμου στη Λιβερία. Είναι η μεγαλύτερη και πλέον φιλόδοξη καλλιτεχνική έκθεση-δήλωση που έχει γίνει στο Παρίσι από το 1985, όταν ο Αμερικανοβούλγαρος καλλιτέχνης Κρίστο τύλιξε την Πον Νεφ με ένα μεταξένιο υλικό στο χρώμα του αμμόλιθου. Συνολικά, έχει μήκος οκτώ χιλιόμετρα· φτάνει σε ύψος τα έξι μέτρα· και χρειάστηκαν 100 εθελοντές, οι οποίοι εργάστηκαν μέρα- νύχτα προκειμένου να προλάβουν να κολλήσουν τα γιγαντιαία πορτρέτα εγκαίρως, πριν ξεκινήσει η Λευκή Νύχτα που διοργάνωσε για όγδοη συνεχόμενη χρονιά ο Δήμος του Παρισιού- τη νύχτα του Σαββάτου προς την Κυριακή.

Το μεγαλύτερο έργο

Πίσω από την έκθεση βρίσκεται ένας νεαρός Γαλλοτυνήσιος «photograffeur» (φωτογράφος- καλλιτέχνης γκράφιτι) ονόματι JR. Πάνε περίπου δύο χρόνια από τότε που άρχισε να φωτογραφίζει τα πρόσωπα, ή πολλές φορές μόνο τα μάτια, βασανισμένων αλλά θαρραλέων γυναικών σε Βραζιλία, Ινδία, Καμπότζη, Σιέρα Λεόνε, Σουδάν, Κένυα και Λιβερία. Μεγέθυνε τις φωτογραφίες και τις κόλλησε στις παραγκουπόλεις όπου έμεναν- σε τοίχους, γέφυρες, σκαλοπάτια, λεωφορεία, ακόμα και κατά μήκος μιας αμαξοστοιχίας. Κατόπιν, φωτογράφησε τις γιγαντιαίες φωτογραφίες και τις μετέφερε σε υπαίθριες εκθέσεις στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τώρα στη γενέτειρά του, το Παρίσι. «Οι Γυναίκες είναι Ηρωίδες»: αυτός είναι ο τίτλος της έκθεσης. «Το μεγαλύτερο έργο που έχω κάνει», λέει στον «Ιndependent». «Πέρασα όλο το καλοκαίρι μετρώντας το νησί με μεζούρα ή στο διαμέρισμά μου μελετώντας προσομοιώσεις στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, προσπαθώντας να ταιριάξω εικόνες και χώρους».

Πελώριες ματιές

Καλλιτέχνης με αιτία λοιπόν; «Δεν είμαι καλλιτέχνης με αιτία, είμαι ένας καλλιτέχνης που κάνει τους ανθρώπους να σκέπτονται», λέει ο JR. «Οι γυναίκες αυτές είναι το είδος των θυμάτων που στην καλύτερη περίπτωση θα εξασφάλιζαν λίγα δευτερόλεπτα στο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων και έπειτα θα ξεχνιούνταν. Κοιτάζοντας όμως μέσα στα μάτια τους βλέπεις πως δεν είναι μόνο θύματα, είναι και αγωνίστριες. Όταν περνάει τη νύχτα ένα τουριστικό πλοιάριο στον Σικουάνα και φωτίζει για λίγα δευτερόλεπτα τα μάτια, το αποτέλεσμα είναι απίστευτο, πολύ καλύτερο από ό,τι είχα ελπίσει ποτέ». Η έκθεση θα διαρκέσει έναν μήνα. Μέχρι τότε τα μυστήρια, πελώρια μάτια του Ιλ Σεν-Λουί θα προσκαλούν τους περαστικούς να καλέσουν τον τηλεφωνικό αριθμό που συνοδεύει κάθε αφίσα, ώστε να μάθουν το όνομα και την ιστορία τους.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ


● Ο 27ΧΡΟΝΟΣ JR (δεν αποκαλύπτει ποτέ το πλήρες όνομά του)

προέρχεται από μία γαλλοτυνησιακή οικογένεια.

● ΑΡΧΙΣΕ την καριέρα του ως φωτογράφος πριν από 10 χρόνια, όταν βρήκε στο Μετρό του Παρισιού μια φθηνή μηχανή, ξεχασμένη από κάποιον τουρίστα.

● ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ πωλούνται σήμερα στις γκαλερί του Παρισιού έως και 12.000 ευρώ.

● ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΔΙΑΣΗΜΟΣ σε ολόκληρο τον κόσμο λόγω των γιγαντιαίων εκτυπώσεων των φωτογραφιών του που αφισοκολλεί (απρόσκλητος) σε «καυτά» σημεία του πλανήτη, από τη Μέση Ανατολή.

● ΙΣΩΣ το πιο διάσημο έργο του, όμως, είναι οι φωτογραφίες τριών χαρωπών ανδρών, τοποθετημένες πλάι πλάι: ενός ιμάμη, ενός ραβίνου και ενός ιερέα.

Τελευταία Νέα