Τελικά η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Όταν ο κ. Καραμανλής ανέλαβε αρχηγός της Ν.Δ., πολλοί εξέφραζαν την απορία πώς θα μπορούσε να γίνει Πρωθυπουργός ένας πολιτικός που δεν έχει δουλέψει ποτέ και δεν έχει αναλάβει καμιά θέση ευθύνης. Μπορείς να «τρέξεις» μια χώρα όταν δεν έχεις γίνει ούτε υφυπουργός;

Αυτή η αδυναμία του κ. Καραμανλή φάνηκε με το καλημέρα- βασικός μέτοχος, υποκλοπές, Σινούκ, γαλοπούλες. Ύστερα ήλθαν τα σκάνδαλα – κουμπάροι, ομόλογα, Βατοπέδιπου τον συνοδεύουν μέχρι σήμερα. Από αλλεπάλληλα «αυτογκόλ» οξύνθηκαν τα οικονομικά προβλήματα και μετά χτύπησε η διεθνής οικονομική κρίση. Ο βασιλιάς ήταν γυμνός και δεν μπορούσε πλέον να… ντυθεί με τα επικοινωνιακά κόλπα Ρουσόπουλου και την προσωπική του ρητορική δεινότητα. Το τέλος ήταν κοντά. Ο κ. Παπανδρέου δεν διαθέτει το ταλέντο του Καραμανλή στην επικοινωνία. Έχει όμως μεγάλη πείρα στη διακυβέρνηση και, το κυριότερο, απέκτησε σχέδιο και ομάδα που μπορεί να το εφαρμόσει. Επίσης, διαθέτει και προσόντα πολύ χρήσιμα στη σημερινή δύσκολη συγκυρία: διεθνή αναγνωρισιμότητα και πείρα στις διαπραγματεύσεις. Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία, στο αδιέξοδο που βρίσκεται η χώρα και το πολιτικό μας σύστημα.