Αναζήτηση
«Θέλω να μάθω όχι μόνο ότι υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι εκτός από αυτούς που ακολουθούν οι περισσότεροι, αλλά ποιοι είναι αυτοί οι δρόμοι, πώς είναι, πού οδηγούν και πώς μπορεί κανείς να τους βρει. Έτσι χαράσσω τη δική μου πορεία, μακριά από κάθε πεπατημένη οδό, μια πορεία εκτός δρόμου που έχει δημιουργηθεί από εμένα και ταιριάζει μόνο σ΄ εμένα».
O 25χρονος Ηλίας Βροχίδης ονειρευόταν από μικρός να ταξιδέψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Γης. Να γνωρίσει διαφορετικούς ανθρώπους από άγνωστους πολιτισμούς. Να βιώσει τον τρόπο ζωής τους. Αυτό ήταν το «μικρόβιό» του. Στις 14 Απριλίου του 2007 πήρε τη μεγάλη απόφαση. Από τη Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, φόρτωσε μια παλιά μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα 250 κυβικών με τα απαραίτητα- εργαλεία, υπνόσακο, αντίσκηνο, μαγειρικά σκεύη και μια εστία- και με τους ταξιδιωτικούς οδηγούς στην τσέπη ξεκίνησε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να πεταχτεί μέχρι την… Ινδία. Σήμερα ο Ηλίας βρίσκεται στον δρόμο της επιστροφής, στην Αρμενία, έχοντας διανύσει περισσότερα από 70.000 χιλιόμετρα σε δεκατέσσερις χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν, Καζαχστάν, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Αρμενία και Ναγκόρνο-Καραμπάχ. «Όταν άρχισα να προετοιμάζω το συγκεκριμένο ταξίδι, δεν ήξερα καν πού βρίσκονται όλες αυτές οι χώρες τις οποίες τώρα έχω επισκεφθεί. Το πλάνο μου ήταν για δέκα μήνες σε τέσσερις χώρες. Τις υπόλοιπες δέκα χώρες τις πρόσθεσα όταν βρισκόμουν στην Ινδία, οπότε κατέληξα να είμαι στον δρόμο για πάνω από δύο χρόνια», λέει στα «ΝΕΑ». Για να δώσει σάρκα και οστά στο παιδικό του όνειρο ο Ηλίας δούλευε σκληρά για αρκετά χρόνια- δέκα ώς δεκαέξι ώρες την ημέρα- σαν σερβιτόρος. Εργάστηκε ακόμη και αφιλοκερδώς σε κάποιο συνεργείο, για να αποκτήσει στοιχειώδεις γνώσεις μηχανολογίας.
Σχεδόν κανείς δεν πίστευε πως θα καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Έμπειροι μοτοσυκλετιστές τον διαβεβαίωναν πως ήταν αδύνατον. Οι γονείς του νόμιζαν πως ήταν όνειρο θερινής νυκτός, «αλλά το μεγαλείο τους είναι πως όσο κι αν με αγαπάνε, όσο κι αν θα με ήθελαν κοντά τους, με άφησαν ελεύθερο να πετάξω». Μερικοί συγγενείς έλεγαν πως το εγχείρημα αυτό μοιάζει με αποστολή αυτοκτονίας. «Στην Κεντρική Ασία- Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν και Καζαχστάν-, που είναι γεμάτη στέπες, ερήμους και απάτητα βουνά, είχα την ευκαιρία να απολαμβάνω τη φύση ταξιδεύοντας σε πανέμορφα μέρη και να συναντώ μετρημένους, υπέροχους ανθρώπους. Όταν βρισκόμουν σε πόλη, με φιλοξενούσαν συνήθως μέλη των διαδικτυακών συλλόγων ανταλλαγής φιλοξενίας στους οποίους ανήκω. Επίσης, όπως και στις υπόλοιπες μουσουλμανικές χώρες όπου ταξίδεψα, είχα τη χαρά να απολαύσω την ξακουστή μουσουλμανική φιλοξενία από ανθρώπους άγνωστους, οι οποίοι χωρίς να ξέρουν τίποτα για εμένα, με καλούσαν στο σπίτι τους να μου προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό ή μια γωνιά για να κοιμηθώ μέσα στην οικογένειά τους. Πάντα μου ετοίμαζαν πλοβ, το πιο συνηθισμένο φαγητό των χωρών της Κεντρικής Ασίας με ρύζι, βραστό κρέας, καρότο και άλλα λαχανικά. Με την οικογένεια του πατρός Βίκτορ στο Κιργιστάν και με τα υπόλοιπα μέλη της Εκκλησίας δεν είχαμε κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Παρ΄ όλα αυτά έμεινα μαζί τους δύο εβδομάδες».
ΣΕ 14 ΧΩΡΕΣ
Μέχρι σήμερα ο Έλληνας μοτοσυκλετιστής έχει διανύσει περισσότερα από 70.000 χιλιόμετρα σε 14 χώρες
Στην Αρμενία συνάντησε τον έρωτα!
Την ερωτεύτηκε και αποφάσισε να ζήσει μαζί της στο χωριό προσφέροντας εθελοντική εργασία. «Είχαμε μόνο μια ξυλόσομπα για να ζεσταθούμε. Η θερμοκρασία ήταν από 5 έως 15 βαθμούς Κελσίου, όταν έξω κυμαινόταν από-15 μέχρι 0», λέει ο Ηλίας. Στην Ελλάδα- εκτός απροόπτου- θα επιστρέψει τον Ιούλιο. Απ΄ ό,τι φαίνεται όμως η χώρα που γεννήθηκε δεν τον χωράει.
«Σκέφτομαι πως πρέπει να συγκεντρώσω χρήματα και να ετοιμαστώ για το επόμενο ταξίδι μου, τον γύρο της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής», καταλήγει ο Ηλίας.
Ξενοδοχεία με… 0,50 ευρώ
«Όταν δεν κοιμάμαι στο αντίσκηνό μου, κοιμάμαι σε ξενοδοχεία που κοστίζουν από 0,50 έως 3 ευρώ. Μερικά από αυτά τα ξενοδοχεία, ωστόσο, είναι τόσο βρώμικα που οι περισσότεροι δεν θα ΄θελαν ούτε να τα δουν. Όταν δεν μαγειρεύω, πάω στα απλά εστιατόρια όπου τρώνε και οι ντόπιοι. Πληρώνω από 0,30 έως 1,50 ευρώ για ένα πλήρες γεύμα», σημειώνει ο Ηλίας, που μέχρι στιγμής έχει ξοδέψει περίπου 9.000 ευρώ, «δηλαδή 375 ευρώ τον μήνα».
