«Ο σκύλος είναι το τρίτο μας παιδί»

«Η σκυλίτσα μας γεννήθηκε πριν από πέντε χρόνια, μία ημέρα πριν από τον μικρό μου γιο. Μεγάλωσα από μικρός με σκυλιά και γατιά στο σπίτι και αυτό το σκυλί αποφασίσαμε να το κρατήσουμε λόγω της ράτσας του που μας αρέσει ιδιαίτερα, αλλά και επειδή είναι ιδιαίτερα φιλική».

O κ. Νίκος Λούβρος είναι πατέρας δύο παιδιών. Του πεντάχρονου Νικόλα και του εξάχρονου Μάριου. Η Τζουτζούκα, το μακρόστενο σκυλί με τα κοντά πόδια, ράτσας μπασέ χάουντ, όπως λέει ο κ. Λούβρος, είναι το πέμπτο μέλος της οικογένειας. «Τα παιδιά έχουν εξοικειωθεί με τα ζώα. Από πολύ μικρά χαϊδεύουν τη σκυλίτσα και παίζουν μαζί της και έτσι δεν μεγαλώνουν σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον. Άλλα παιδιά παίζουν με λούτρινα αρκουδάκια, τα δικά μου παίζουν με το σκυλί», σημειώνει ο κ. Λούβρος και συμπληρώνει: «Με το σκυλί η ζωή στο σπίτι έχει αποκτήσει ενδιαφέρον, καθώς το βλέπεις να τρέχει πάνω-κάτω δίνοντας ζωντάνια».

Η επιλογή του ζώου

Όπως αναφέρει στα «ΝΕΑ» ο κ. Βασίλης Διαμαντάρας, ιδιοκτήτης Ρet Shop, «πολλοί είναι οι γονείς που επιλέγουν ένα κατοικίδιο- κυρίως σκύλο ή γάτα- για να έχουν παρέα τα παιδιά τους, για να μπορούν από μικρή ηλικία να αναλαμβάνουν ευθύνες φροντίζοντάς τo αλλά και για να κοινωνικοποιηθούν». Σύμφωνα με τον κ. Διαμαντάρα, τα βασικά κριτήρια για να επιλέξει κάποιος ένα κατοικίδιο είναι ο χώρος και ο χρόνος που διαθέτει, η ηλικία των παιδιών καθώς επίσης και η οικονομική του άνεση. «Συνήθως τα σκυλιά χρειάζονται περισσότερο χώρο για να κινηθούν, να γυμναστούν και να κοινωνικοποιηθούν. Παράλληλα, χρειάζονται και τον χρόνο τους, καθώς θέλουν τις βόλτες τους και τις εξόδους από το σπίτι για τις ανάγκες τους. Αντίθετα, ένα κουνελάκι ή ένα καναρίνι μπορεί να βολευτεί και σε ένα κλουβί», σημειώνει ο κ. Διαμαντάρας και συμπληρώνει: «Καλύτερα οι γονείς να επιλέγουν σκύλους η γάτες όταν τα παιδιά θα φτάσουν στην ηλικία των πέντε ετών, που θα είναι σε θέση να τα φροντίζουν από μόνα τους».

Τι λένε οι ειδικοί

Όταν μια οικογένεια αποφασίσει να αγοράσει ένα κατοικίδιο, θα πρέπει απαραιτήτως να ακολουθήσει τις συμβουλές των εδικών. «Θα πρέπει το ζώο να είναι εμβολιασμένο και να μην έχει παράσιταενδοπαράσιτα όπως οι ασκαρίδες και ο εχινόκοκκος και εξωπαράσιτα όπως οι ψύλλοι ή η ψώρα- τα οποία μπορούν να μεταδοθούν στα μέλη της οικογένειας και να προκαλέσουν κνησμό, συνήθως στην κοιλιακή χώρα και τα πόδια. Γι΄ αυτόν τον λόγο θεωρείται σωστό πριν μπει στο σπίτι το ζώο να εξετάζεται πρώτα από τον κτηνίατρο», σημειώνει ο κτηνίατρος, κ. Ανδρέας Σορόκος. «Ειδικά στις γάτες θα πρέπει να γίνεται τεστ για τοξόπλασμα, καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει ακόμη και στείρωση στα γυναικεία μέλη της οικογένειας. Αν πάλι ένα παιδί είναι αλλεργικό στην τρίχα του κατοικιδίου, τότε υπάρχει πρόβλημα και είναι προτιμότερο να μην μπει το κατοικίδιο στο σπίτι. Όμως είναι αρκετές οι περιπτώσεις όπου ενοχοποιούνται τα κατοικίδια χωρίς να είναι αυτά η αλλεργιογόνος αιτία», συμπληρώνει.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ

για να επιλέξει κάποιος ένα κατοικίδιο είναι ο χώρος και ο χρόνος που διαθέτει, η ηλικία των παιδιών καθώς επίσης και η οικονομική του άνεση

«Δεσμοί αγάπης, επικοινωνίας και σεβασμού»

«ΑΝΑΜΕΣΑσε ένα παιδί και ένα κατοικίδιο αναπτύσσονται δεσμοί αγάπης, επικοινωνίας, κατανόησης, σεβασμού. Τα παιδιά αποδίδουν στα ζώα κοινωνικές ιδιότητες όπως και στους ανθρώπους και μέσα από την αλληλεπίδραση με ένα ζωάκι μαθαίνουν παράλληλα να διαχειρίζονται τις κοινωνικές τους σχέσεις. Η ύπαρξη κατοικιδίου βοηθά το παιδί να αποκτήσει αυξημένη αυτοπεποίθηση, λιγότερους φόβους αλλά και στρες. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η ύπαρξή του όταν το παιδί έχει ειδικές ανάγκες ή είναι απομονωμένο και δεν έχει πολλούς φίλους», σημειώνει η ψυχολόγοςψυχοθεραπεύτρια και επιστημονική συνεργάτις του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Λίζα Βάρβογλη. Όσον αφορά το ερώτημα «Σκύλος ή γάτα για το παιδί μου;», η κ. Βάρβογλη σημειώνει πως αυτό θα πρέπει να εξαρτάται από την επιθυμία του παιδιού αλλά και από τον χαρακτήρα του ζώου, τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «οι επιλογές δεν εξαντλούνται σε αυτά τα δύο ζωικά είδη, αφού ψάρια, πουλιά, χελώνες, βατραχάκια, χάμστερ και άλλα ζώα μπορούν να γίνουν καλοί φίλοι του παιδιού». Για να υπάρξουν οφέλη από την παρουσία ενός κατοικιδίου θα πρέπει το παιδί να αναλάβει από νωρίς, έστω και μικρές ευθύνες, κάτι που είναι ιδιαίτερα εύκολο με μικρά κατοικίδια που δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα. «Από την ηλικία των δύο ετών ένα παιδάκι μπορεί να αναλάβει- με υπενθύμιση και καθοδήγηση- την ευθύνη να ρίχνει τροφή στο ψαράκι του, αλλά ακόμα και σε ηλικία έξι ετών μπορεί να βγάλει βόλτα τον σκύλο.

Καθώς αυξάνονται οι ευθύνες του παιδιού όσον αφορά το κατοικίδιο, αποκτά υπευθυνότητα, την αίσθηση ότι τα καταφέρνει. Και αυτό συμβάλλει στο να αποκτήσει αυξημένη αυτοπεποίθηση αλλά και ευεξία», καταλήγει η κ. Βάρβογλη