Και τώρα η νέα τάξη πραγμάτων στην οικονομία.

Η προτεραιότητα αφορά τον πόλεμο για την ειρήνη και σε δεύτερη μοίρα έρχεται η υγεία.

Πρώτα τα golden boys, ύστερα η κρίση, μετά η αυλαία Μπους και η καινούργια συνταγή έρχεται πάλι από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Κάπου 75 δισ. δολάρια δίνει τώρα ο Μεγάλος, μια και έξω το 2009, που τα χρειάζεται ο πόλεμος, μήπως και κατακτήσει την ειρήνη. Και άλλα 60 δισ. δολάρια είναι οι δαπάνες της υγείας.

Έτσι, όπλα και φάρμακα κάνουν τώρα πέρα το πετρέλαιο.

Σ΄ εμάς η συνταγή, όμως, εφαρμόζεται ευθέως αντίστροφα. Πρώτα οι δαπάνες για την υγεία πιάνουν ταβάνι και τώρα γίνεται σκόντο 52%, επειδή στο μεταξύ στέγνωσαν τα Ταμεία και οι φαρμακοβιομήχανοι πήραν τα ρέστα, που έμειναν από τα ομόλογα.

Όσο για τον πόλεμο, εμείς τον πληρώνουμε σε επιτόκια.

Με το καπέλο που μας χρεώνουν μέχρι και funds τρίτης κατηγορίας τώρα, κάθε φορά που βγαίνουμε σαν χώρα στη γύρα για δανεικά. Το παιχνίδι βέβαια το συντηρούν καλά διάφοροι οίκοι κυρίως από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Μας αξιολογούν, λέει, μας βγάζουν μετεξεταστέους και στρώνουν έτσι το χαλί για τα καπέλα στα επιτόκια του δανεικού μας.

Έτσι, εμείς είμαστε διπλά χαμένοι, και επειδή χρωστάμε και γιατί χάνουμε στον ανταγωνισμό.

Και η λύση βέβαια δεν έρχεται, γιατί κάποιοι μας θέλουν σε επιτήρηση διαρκείας.

Με φόρους, φόβο και γκαζάκια.

ΥΓ: Και χωρίς να δείχνουν πρόσωπο.