ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ κάμποσα χρόνια, ο ίδιος θέλει να το ξεχάσει, να το ξεχάσουμε κι εμείς, αλλά ο χαρακτηρισμός έμεινε: «Τραβεστί» είχε χαρακτηρίσει την οικονομία της χώρας ο σημερινός Πρωθυπουργός και τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θέλοντας, για μικροκομματικούς σκοπούς, να μειώσει τα επιτεύγματα των κυβερνήσεων Σημίτη. Το είχε πει λίγο πριν από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, ενώ ήδη ο πληθωρισμός είχε γίνει μονοψήφιος, ενώ η Ελλάδα είχε πετύχει τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης στην Ευρώπη και ενώ ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα δημοσίων έργων ήταν σε εξέλιξη. Επειδή όμως ο καιρός έχει γυρίσματα και επειδή συχνά στις δημοκρατίες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γίνεται πρωθυπουργός, ο κ. Καραμανλής το… έπαθε κι αυτό.

Έγινε Πρωθυπουργός και για να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό άρχισε την πολιτική διόρθωσης των πραγμάτων με μια απογραφή. Ήθελε να αποδείξει ότι είχε δίκιο. Πράγμα όχι δύσκολο, αφού ανάλογα με τη χρήση που κάνεις στους αριθμούς μπορείς να αποδείξεις ή να διαψεύσεις ό,τι θέλεις ή ό,τι σε βολεύει κάθε φορά. Έγινε επίσης Πρωθυπουργός για να βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών, που όντως ο Σημίτης είχε αρκετά παραμελήσει, και να πατάξει την ακρίβεια.

Σήμερα, ύστερα σχεδόν από πέντε χρόνια πρωθυπουργίας του, ποιο χαρακτηρισμό θα έδινε ο κ. Καραμανλής στην ελληνική οικονομία; Με τα ελλείμματα να εκτοξεύονται, την ακρίβεια να καλπάζει, το δημόσιο χρέος να διογκώνεται, τους Έλληνες υπερχρεωμένους στις τράπεζες, τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ να αυξάνονται περίπου ανά τρίμηνο, τους φτωχούς, που το 2004 υπολογίζονταν σε δύο εκατομμύρια, να ξεπερνούν σήμερα τα δυόμισι, τα δημόσια έργα σε αναστολή, τις εξαγωγές στο ναδίρ και την πραγματική (όχι τη στατιστική)

ανεργία να φουντώνει, μπορεί να δώσει έναν αξιόπιστο χαρακτηρισμό στα οικονομικά επιτεύγματά του;

Όσο για το παραμύθι των δυσκολιών λόγω της διεθνούς συγκυρίας, παραβρώμισε πια. Έγινε Πρωθυπουργός ισχυριζόμενος ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα.

Δεν διευκρίνισε ότι θα πάει… πάσο αν βρει δυσκολίες. Κάποιος πρέπει να του θυμίσει ότι οι πρωθυπουργοί δεν εκλέγονται μόνο για «κανονικές συνθήκες πιέσεως και θερμοκρασίας», όπως λένε στη Χημεία, αλλά για τα δύσκολα. Γι΄ αυτό άλλοι γράφουν Ιστορία και άλλοι απογραφές…