ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ «ΟΡΝΙΘΕΣ» ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ ΞΑΝΑΠΕΤΟΥΝ
ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ, ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ
ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ. ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΘΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΤΟ ΕΥΦΡΟΣΥΝΟ
ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ,
ΟΙ ΝΕΟΙ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ
ΦΟΡΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΜΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΙ
ΙΣΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΠΩΣ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΦΥΡΟΚΟΠΗΣΕΙ
ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟ.
Το πέταγμα των «Ορνίθων» συνδέθηκε με ένα εκκωφαντικό σκάνδαλο και μια πρωτοφανή λογοκρισία. Την απαγόρευση της παράστασης από τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, υπουργό Προεδρίας της Κυβερνήσεως Καραμανλή, «ως προσβάλλουσα το θρησκευτικό αίσθημα του λαού». Η πρεμιέρα στο Ηρώδειο έκανε πάταγο. Δίχασε το κοινό, σε φανατισμένους πολέμιους και θερμούς υποστηρικτές. Έγινε πρωτοσέλιδο στον Τύπο. Σύσσωμες οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες χαρακτήρισαν την παράσταση «βέβηλη» και απόπειρα «κουμμουνιστοκοποιήσεως», ενώ η μεγαλύτερη μερίδα της κριτικής την αποδοκίμασε ως «πρόχειρη και απροετοίμαστη». Το σκάνδαλο έγινε αφορμή να ξεκινήσει ένας δημόσιος προβληματισμός για τη διαλεκτική του σύγχρονου θεάτρου και του αρχαίου δράματος. Και πάντως δεν λύγισε τους δημιουργούς της. Αντίθετα. Ξαναδουλεμένη η παράσταση έγινε ορόσημο ενός μαγικού αισθητικού κόσμου και μάθημα πως τα μεγάλα έργα είναι αποτέλεσμα μόχθου και έμπνευσης ταλαντούχων ανθρώπων που συνεργάζονται με οίστρο και γνώση. Παρά την φτώχεια του, το Θέατρο Τέχνης την ταξίδεψε στην Ευρώπη, βραβεύτηκε στο παρισινό Φεστιβάλ των Εθνών, υμνήθηκε από τον ξένο Τύπο και γύρισε τροπαιοφόρο, για να βρει τον Κωνσταντίνο Τσάτσο να τον συνοδεύει ακόμα η κότα που του είχε κολλήσει ο Φωκίων Δημητριάδης.

Σε μια εποχή που μεταβάλλεται διαρκώς αλλάζοντας το ύφος και το μέγεθος των σκανδάλων, οι πολεμικές, οι αντιπαραθέσεις και τα συγκυριακά επεισόδια των «Ορνίθων» ανήκουν πλέον σε μια επικαιρότητα που διαιωνίζει την κοινωνικοπολιτική και ιδεολογική σύγκρουση εκείνης της εποχής. Γι΄ αυτό και μιλώντας για τους «Όρνιθες» μιλάμε για την ιστορία όχι μόνο του ελληνικού θεάτρου αλλά και του τόπου μας.

Τελευταία Νέα