O Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι η Ελλάδα δεν είναι φτωχή. Φτωχοί είμαστε οι Έλληνες. Που ζούμε στερημένα σε μια χώρα με πλούσιες, πλην όμως ανεκμετάλλευτες και συχνά κακώς αξιοποιημένες δυνατότητες. Οι τελευταίες δεκαετίες τον δικαίωσαν…
Ο Ανδρέας γίνεται και πάλι επίκαιρος με αφορμή το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να διαχειρίζεται, με κοινωνικά άδικο και αναποτελεσμα- τικό τρόπο, τη μιζέρια των… άδειων Ταμείων. Τα οποία όμως θα μπορούσαν, υπό άλλες συνθήκες, να είναι σήμερα γεμάτα.
Τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά. Η εισφοροδιαφυγή, από πλευράς τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, αυξάνεται ανεξέλεγκτα χρόνο με τον χρόνο. Η «μαύρη» οικονομία αγγίζει το 30% του ΑΕΠ. Οι «ανίδεοι», κατά Αλογοσκούφη, διοικητές των Ταμείων, όπως και αυτοί που τους διόρισαν, αν και ευθύνονται για τα τεράστια ελλείμματα, κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι. Και οι «άπληστοι» χρηματιστές των «γαλάζιων» ομολόγων, κάπου στο εξωτερικό, γεύονται ατιμώρητοι τους καρπούς της άκοπης, πλην όμως εξόχως αποδοτικής… εργασίας τους. Θα μπορούσαμε λοιπόν σήμερα να ισχυριστούμε, ότι οι μόνοι φτωχοί σε μια χώρα όπου ανθούν η διαφθορά, η ατιμωρησία, ο κομματισμός και η ευνοιοκρατία, είναι οι εργαζόμενοι. Που είναι και οι μόνοι που τελικά πληρώνουν το τίμημα…
Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου
