Το μεν βιβλίο Ιστορίας απεσύρθη, η δε συζήτηση συνεχίζεται. Του επιτίθενται ακόμα, εξ αριστερών μόνο τώρα, για ατέλειες και αβλεψίες, διότι έτσι είναι οι αριστεροί, μόνο για την τελειότητα μπορούν να αγωνίζονται.

Και η πρώην υπουργός επαναλαμβάνει ότι τήρησε τον νόμο. Τελικά, αυτή η λεπτομέρεια στη στάση της, που της κόστισε τη βουλευτική ιδιότητα, μήπως ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που έκανε στη θητεία της; Γιατί τα υπόλοιπα, πολιτικές που δεν εφαρμόζονταν, ιδέες που αναστάτωναν ένα σύστημα σάπιο, ήταν λάθη που μπορούσε να κάνει ο καθένας. Αλλά η Μαριέττα δεν ήταν ο καθένας, αποδεικνύεται. Ήταν βασικό στέλεχος του κόμματός της, ερχόταν πρώτη σε σταυρούς στην περιφέρειά της, αλλά δεν εξελέγη καν βουλευτής, όχι για τα συλλαλητήρια, για τις αντιδράσεις, για τη βάση του 10, όπως σκεφτόμασταν στην αρχή. Για το βιβλίο Ιστορίας δεν εξελέγη. Και δεν μετάνιωσε για τη στάση της, δεν βγήκε να απολογηθεί, δεν το ξανασκέφτεται, επιμένει, τήρησε τον νόμο… Αυτό το τόσο αυτονόητο πράγμα έκανε, που έχει γίνει τόσο σπάνιο. Να τηρείς τον νόμο! Κοντεύουμε να ξεχάσουμε σε τι χρησιμεύει να υπάρχουν νόμοι. Γιατί ορίζονται, τι δουλειά κάνουν, τι στάση οφείλουμε να έχουμε απέναντί τους.

Συνηθίζουμε την υπέρβαση των νόμων από αυτούς που τάσσονται να τους προφυλάσσουν, ακόμα και την παραβίασή τους.

Ξεχνάμε ότι χάρις στους νόμους είμαστε πολίτες, ότι θεωρούμαστε ίσοι, ότι αυτοί μάς δίνουν δικαιώματα, ξεχνάμε το τι κόστισε η απόκτησή τους σε γενιές και γενιές που τους στερήθηκαν. Η Μαριέττα με τη στάση της στο βιβλίο Ιστορίας, μας αναγκάζει να θυμηθούμε την Ιστορία. Κι επιπλέον γράφει Ιστορία.

Διότι η άτιμη αυτή ακόμα γράφεται, δυστυχώς.

Τελευταία Νέα